Verslunartíðindi - 01.05.1925, Blaðsíða 18

58
VERSLUNARTÍ ÐlNDl
þannig umbúnar, svo að loft og kuldi nái
til þeirra.
Kindagarnir.
Kindagarnir er verðmæt vara, ef þær eru
rjett og lireinlega handleiknar frá því þær
eru teknar úr skepnunum, en á það liefir oft
skort, og þar af leiðandi hafa margar skemst
eða eyðilagst.
Ef garnirnar eru eigi vandlega liirtar,
verða þær meirar og þola eigi hreinsunina;
koma þá oft göt á þær eða þær slitna. Þær
eru að mestu notaðar við bjiignagerð og
þurfa að vera sterkar, til þess að þola, að
kjöti sje troðið í þær.
í allri meðferð á görnum þarf vandlega að
varast að slíta þær. Best mun vera að taka
þær ínnan úr, meðan skrokkurinn liangir í
gálga, og rekja þær niður í grunnan kassa.
Ur kassanum eru þær lagðar niður í stamp
með ilvolgu vatni (15—18° Celsius), þannig,
að mjógarnirnar leggjast yfir barminn. Eftir
að þær liafa legið nokkra stund (jafnvel dæg-
ur) í vatninu og liitinn er farinn ilr þeim,
eru þær stroknar upp úr vatninu þannig,
að gorið verður eftir í stampinum. Viðvan-
ingar strjúka að eins eina görn í senn, en
þeir, sem orðnir eru æfðir, geta strokið úr
alt að 5 görnum í einu. Urn leið og strokið
er úr þeim, falla þær niður í annan minni
stamp eða kassa, en varast skal að láta þær
falla á gólf, þar sem þær óhreinkast eða
blóðgast. Þá eru þær gerðar upp í liönk og
lagðar á borð, svo að vatnið sígi af þeim.
Eftir nokkra stund eru þær lagðar niður í
lagarhelda tunnu og saltaðar með hreinu
nýju salti, meðalgrófu (matarsalti). Síðan
eru tunnurnar „pæklaðar“ eftir þörfum
(tvisvar eða þrisvar) og sendar til hreinsunar.
Eftir því sem garnirnar eru víðari og
lengri, eru þær verðmætari. Garnir úr full-
orðnu fje eru því betri og verðmætari en
lamba- eða dilkagarnir, sem gjarna ættu að
saltast út af fvrir sig. Smá garnaslitur undir
þremur metrum, eru verðlaus, en lengri
garnaparta skal leggja saman þannig, að full
lengd verði í hönk (um 25 metrar). Ef í hönk-
inni eru að eins 2 garnapartar af líkri lengd,
getur hún venjulegast selst fullu verði, en
sjeu fleiri styttri partar í hönlcinni, þarf að
halda þeim aðskildum í tilliti til verðmis-
munai'. G. G.
Verslunarráðinu er ljúft að veita útflytj-
endum nánari upplýsingar um tilreiðslu og
útbúnað ísl. afurða og gefa þátttakendum
ráðsins aðrar þær upplýsingar viðvíkjandi
afurðasölunni, sem kostur er á að afla.
Verslunarskólinn.
Jeg hefi orðið þess var, að hinn árlegi
styrktarlisti, sem sendur er til kaupmanua
og annara styrktarmanna skólans, er nú
kominn í umferð. Jeg nota því tækifærið
til að fara nokkrum orðum um þá þörfu
stofnun, sem því miður alt of oft hefur
farið á mis við sjálfsagða nærgætni og
hugulsemi — bæði stjettarinnar, sem að
skólanum stendur, og ekki síður þess
opinbera.
Það eru nú 20 ár síðan skóli þessi tók
til starfa, og fjárveitingarvaldið lagði hon-
um þegar á öðru fjárveitingar ári: 6 þús.
kr. um fjárhagstímabilið og þótti síst of
mikið; en 1925 — tuttugu árum siðar —
ætlar fjármálaráðherrann skólanum kr.
3000 fjárstyrk í fjárlagafrumvarpi sínu fyrir
1926. Engum er þó kunnugra en honum,
sem viðurkendur er athugull og glöggur
maður, ekki hvað síst á peninga og virði
þeirra nú, að ekki er skólarekstur ódýr-
ari nú en hann var fyrir 20 árum, og að
í skólaskýrslunum mætti sjá það, ef ekki