Verslunartíðindi - 01.07.1925, Blaðsíða 18

80
VERSLUNARTÍÐINDI
nýrra markaða. Mönnum var vel ljós þýð-
ing vörugæðanna og rjeðu því duglega menn
og vana fiskverkun og sendu þangað, sem
mest var þörf fyrir. Bar það góðan árangur.
Frá nokkrum stöðum 'þótti fiskurinn sjer-
lega góður, og liafði það mikla þýðingu
hvaö söluna snerti, á meðan opinbert mat
átti sjer ekki stað.
Fjelagið reyndi einnig að bæta aðrar vöru-
tegundir, og þá einkum ísl. kjötið.
Venjulega slátruðu bændurnir heima hjá
sjer og voru kropparnir fluttir á hestum til
verslunarstaðanna og þar saltaðir niður í
tunnur til útflutnings. Það er auðskilið,
þegar nútíma sláturhús eru höfð í huga, þar
sem nákvæmustu lireinlætisreglum er fylgt,
aS kjötið gat tæpast fallið neytendum í geð
með þessari aðferð. Stórt skref í áttina var
því, þegar bvrjað var að reka fje til kaup-
staðanna og því slátrað þar, annaðhvort hjá
kaupmönnum eða í sláturliúsum; er íslenska
kjötið nú talið vel verkað og að öllu liiö
hreinlegasta. Atti fjelagið að vísu þátt í að
þessi nýbreytni komst á, en þennan góða
árangur má þó að mestu þakka áhuga fyrir
málinu hjá ísl. framleiðendum sjálfum.
Nú er komið dýralækniseftirlit á íslandi
og hefur það aukið traust til vörugæSanna
og aukið sölumögulegleikana.
I þessu sambandi get jeg einnig' getið
þess, að síldar- og ullarmat er einnig lög-
skipað og hafa þessar vörur einnig batnað
að mun.
Fjelagið þreifst vel í mörg ár, en smám-
saman, -er eldri þátttabendur fjellu frá, þótti
ástæða til að endurnýja fjelagið, einkum
eftir að stríöið hófst með þeim mörgu terfið-
leikum, er það hafði í för með sjer.
Eftir því sem erfiðleikarnir jukust, var
óhjákvæmilegt að leita aðstoðar stjórnarvald-
anna í mörgum Verslunarmálum. Sá fjelags-
stjórnin þá, hve óheppilegt það var, að nokk-
ur verslunarhús, sem hagsmuna áttu að
gæta á íslandi, voru utan fjelagsins. Gerði
þetta samvinnuna við stjórnarvöldin mun
erfiðari, þar sem oft kom fyrir, að álits
þeirra var leitað, sem eltki voru í fjelaginu.
Urðu menn þá brátt sammála um, að sam-
vinna í þessu efni mundi haganlegust fyrir
alla málsaðila.
I desember 1915 var því ákveðið að taka
alla hjer, sem verslun rækju á Islandi, í
fjelagið. Urðu þá nálega allir lijer búsettir
ísl. kaupmenn fjelagsmeðlimir. Var þá nafn-
inu samtímis breytt í „Islandsk Handelsfor-
ening i Köl)enhavn“, fjelagslögunum að
nokkru breytt og ný fjelagsstjórn kosin.
Þessi breyting varð þegar til batnaðar hvaö
samvinnu við stjórnarvöldin snerti, því bæði
gátu fjelagsmenn rætt málin á fundum sín-
um og' í annan stað urðu áhrif fjelagsstjórn-
arinnar meiri.
Tryggvi Gunnarsson var heiðursfjelagi til
æfiloka.
Stríðsörðugleilíarnir, sem eins og kunnugt
ei*, jukust dag frá degi, gerðu þessari fje-
lagsstjórn sem öðrum í ýmsu erfitt fyrir.
Þó má hiklaust segja, að hjer var mun erf-
iðara viðfangs vegna legu íslands á vald-
sviði Englendinga, sem gátxx haft stöðugt
eftirlit með vterslun vorri við íslendinga.
Og þó vjer yrðurn ekki varir við ýmsar af-
leiðingar af stríðsráðstöfununum nema smátt
og smátt, þá ixrðu þær þó þessum viðskiftum
til mikilla tálmana, eftir því sem þær urðxx
fleiri.
Meöal annars má geta þess, að England
ákvað livað mikið vjer máttum flytja af
vörxxm til Islands. Og þegar þess er enn-
fremur gætt, að vjer fengum aðeins lítinn
hluta af vörum þaðan aftur, má sjá, hvílíka
erfiðleika var við að stríða. Fjelagsstjórnin,
ásamt Grosserer Societetets Komite, skifti
vörxxm lxjer á milli innflytjtenda og gaf með-
mæli og vottorð viðvíkjandi umsóknum og
yfirlýsingum.
Má af þessu sjá, að fjelagið hafði mörgu
að sinna. Stöðugt varð að semja og skrifast