Verslunartíðindi - 01.09.1925, Blaðsíða 10

94
VERSLUNARTÍÐINDÍ
verslana, er liafa viðskifti við ísland. Hjer
er því einmitt rjettur staður fyrir þetta
efni og tækifæri til þess að láta skoðanir
sínar í ljósi um þetta sameiginlega áhuga-
mál.
Að mínu áliti er það óhjákvæmilegt aS
bæta gufuskipasambandið á milli Danmerk-
ur og íslands, ef þessi aldagömlu viðskifti
eiga að haldast. -Jeg ætla mjer ekki í þess-
ari stuttu framsöguræðu að lýsa þess-
um viðskiftum nánar, —- þau hafa hlýtt
eðlilegum þroskalögum, en áreiðanleg't er, að
þau hafa gengið best, þegar samgöngur á
milli landanna voru tíðastar og bestar.
Jeg veit mjög vel, að segja má: Þetta er
mjög eðlilegt, því eftir því sem viðskiftin
eru meiri, því betri eru samgöngurnar. En
þessu er eliki ávalt þannig farið. Jeg tel
aðalregluna þá, að greiðar samgöngur myndu
einmitt auka viðskiftin, þegar önnur skil-
yrði eru fyrir hendi. En þessu höfum vjer
svo tíðum gleymt gagnvart Islandi.
Þegar vjer lítum til breska ríkisins, sem
á hinum miklu verslunarviðskiftum sínum
svo mikið veldi sitt að Iþakka, þá sjáum vjer
einmitt, aS verslunarflotinn er aðalorsök
heimsverslunar þess, að verslunarflotinn er
notaður til þess að mynda og þroska versl-
unarsamböndin á milli bresku nýlendanna
og annara landa, þar sem Bretland liefur
verslunarhagsmuna að gæta. Með þessum
volduga flota og á þeim leiðum, er hann
fer, hefur Bretland náð þessum víðtæku
áhrifum á heimsverslunina.
En svo að jeg snúi mjer aftur að hinu
smærra, að sambandinu á milli Danmerkur
og Islands, þá held jeg' því fast fram, að
gufuskipasambandið á milli þessara landa
sje lakara og ferSirnar færri, en átti sjer
stað fyrir stríðið; þarf jafnvel að fara
lengra en einn tug ára aftur í tímann til
þess að finna svipað því, sem nú er.
Fram að árinu 1915 voru það eingöngu
dönsk skip, er fóru leiðina á milli Danmerk-
ur og Islands, en það ár var Eimskipaf jelag
íslands stofnað. Hefur það síðan tekiö sinn
þátt í flutningunum, eins og eðlilegt er, en
því miður hefur ferðum ekki fjölgað. Fyrir
einum áratug liðnum tók einnig' annað
gufuskipafjelag, ásamt sameinaða fjelaginu,
þátt í íslandsferðunum og fóru þá 6—8
gufuskip reglubundnar ferðir þar á milli,
fyrir utan aukaskip, þegar þess gerðist þörf.
Nú annast 4—5 skip þessar feröir, og þó
þau sjeu eitthvað stærri og' þægilegri en áð-
ur var, þá er þó ljóst, að svo fá skip geta
eigi annað jafn tíðum ferðum og fleiri áð-
ur, nje fullnægt þeim kröfum, sem bæði
danskir og ísl. kaupmenn gera um tíðar og
fljótar ferðir með vörur og póst.
Á árunum 1912—1914 voru íslandsferð-
irnar að minsta kosti 55—60 á ári, jafn-
vel einstöku sinnum fleiri. Nú verður að
láta sjer nægja 40—45 ferðir á ári.
Samein. gufuskipafjelagið hefur nú tvö
gufuskip í þessar ferðir og Eimskipafjel-
agið tvö, stundum þrjá, sem fara leiðina,
Island, England og Kaupmannahöfn.
Dönsku skipin koma altaf við í Leith
báðar leiðir og eru venjulegast 7—8 daga
á leiðinni, en nýtísku farþegaskip ættu
að komast hjeðan til Reykjavíkur á 4 sól-
arhringum.
Jeg veit ekki hvort starfsbræður vorir
á Islandi líta aJveg sömu augum á þetta
mál eins og vjer, en hitt þykist jeg vita,
að þeim muni einnig ant um að fá eins
góðar samgöngur og hægt er og sjeu því
samþykkir að þær sjeu ekki fullnægjandi
nú sem stendur. En vjer fáum væntan-
lega að heyra af umræðum hvernig íslend-
ingar líta á þetta mál
Framfarirnar, sem orðið hafa í ísl. at-
vinnulifi á tveimur síðustu áratugum hafa
leitt til þess, að Islendingar hafa knýtt ný
viðskiftabönd víðsvegar erlendis. Að mínu