Verslunartíðindi - 01.09.1925, Blaðsíða 12

96
VBRSLUNARTlÐINDÍ
ekráð í dönskum krónum fyrir vörur frá
Danmörku til Islands, en í ísl. krónum
frá íslandi til Danmerkur. Yfir höfuð má
segja að farmgjöldin sjeu há, einkum þeg-
ar tekið er tillit til að þau hafa lækkað
að mun annarstaðar. Þau eru i raun og
veru mun hærri nú en 1923 einkum hvað
snertir flutninga frá Isiandi til Kaup-
mannahafnar, þar sem ísl. krónan hefur
hækkað um 25—30 %, og fá því fjelögin
nú 25—30 % nieira fyrir þessa flutninga
nú en 1923. Ilvað snertir vöruflutninga
frá Danmörku til Islands er að vísu ekki
svona mikill munur, en fjelögin fá þó drjúg-
um aukreitis með hækkun dönsku krónunn-
ar. Með þetta fyrir augum gæti verið ástæða
fyrir fjelögin að athuga vel hvort nú sje
ekki einmitt heppilegur tími til þess að
koma beinum ferðum á, hvort sem annað
fjelagið á að annast þær, eða þau gera
það bæði í sameiningu.
Þegar farmgjaldataxtinn á milli Dan-
merkur og íslands og Noregs og íslands
er borinn saman, má sjá að sá fyrnefndi
er venjulega 25—30 % hærri og síundum
meira, Þessi mismunur er alvarlegt ihug-
unarefni fyrir kaupmennina.
Eins og jeg gat um áðan er það aðeins
í bili, sem gera mætti ráð fyrir tapi á
þessum ferðum. En þetta mundi brátt
lagast og verða gróðafyrirtæki. Og þó
ferðirnar borguðu sig ekki beint fjáihags-
lega fyrstu árin, þá hafa bæði löndin ó-
beinan hagnað af þeim. Beinum ferðum
fylgja góðar póstsamgöngur og farþega-
flutningurinn ljettist. Þá geta Danir og
íslendingar heimsótt hverir aðra í sumar-
leyfinu, sem nú er tæpast tiltökumál,
vegna þess hve langt er á rnilli ferða, og
þessar bættu samgöngur þannig haft mikla
menningalega þýðingu. — Vjer þekkjum
fromdur vora á Islandi of lítið; þeir þekkja
oss betur. En úr þessari vanrækslu mætti
bæta með beinum ferðum, og er þýðing
þess fyrir bæði löndin auðsæ. —
Vjer vitum að Danmörk stendur Islandi
nánast hvað verslunarsamböndin snertir.
En þetta getur eigi haldið áfram að vera
svo, ef samgöngurnar eru eigi bættar, og
vil jeg sjerstaklega beina athygli dönsku
stjettarbræðra minna að þessu. Þóísl. kaup-
menn og innflytjendur vildu láta oss sitja í
fyrirrúmi, þá er það oft og tíðum ekki hægt.
Þannig eru t. d. ferðirnar á rnilli Noregs
og Islands tíðari og ódýrari nú og fá
Norðmenn því að sjálfsögðu mikinn vöru-
fiutning, sem þeir annars mundu ekki fá,
einkum þær vörur, sem þurfa að komast
sem fyrst. Vjer höfum orðið samkepninn-
ar varir viða að á siðustu árum, en jeg
hygg að vjer sjeum samkepnisfærir á flest-
um sviðum, hvað neysluvörur snertir.
Danska verslunarstjettin hefur á reynslu
að byggja viðvikjandi ísl. verslunarmálun-
um. Vjer vitum hvað ísl viðskiftamenn-
irnir vilja, vjer vitum hvaða vörur þeir
þarfnast og högum oss eftir því. Á síðari
árum hafa allmörg verslunarhús myndast
— fyrir utan dansk-ísl. kaupmennina —
sem hafa ísl. verslun sem sjerverslun og
hafa komið á fót talsverðum viðskiftum
við ísland. Þessi verslunarhús eru án
efa mjer sammála um það að þessar strjálu
og óreglulegu ferðir hafi oft verið við-
skiftum þeirra þrándur í götu.
Beinu ferðirnar eru þannig áhugamál
dönsku kaupmannanna. Jeg hef reynt
eftir föngum að sýna fram á nauðsyn
þeirra, og jeg er sannfærður um að dansk-
ir starfsbræður mínir eru þessu samþykkir
og jeg vona að hinir ísl. sjeu það líka.
Jeg hef ekki meiru við að bæta að sinni,
en ef til vill verður tækifæri að fara nán-
ar út í einstaka greinar þessa máls, þeg-
ar umræður eru byrjaðar. — Jeg hefi aðal-
lega talað frá kaupmanns sjónarmiði,