Verslunartíðindi - 01.11.1925, Blaðsíða 15

ÝÉRSLUNARTÍÐINDI
vel við kaup. Ea tveim hlutum skiptu í
ýmislegar kaupferðir. þá er síst ván at alt
verði senn fyrir tjónum, en í raörgum stöð-
um er fé þitt senn, ok er þá ván helst at
í nökkurum stöðum haldist, þó at fjár-
háska kunni iðulega at berask«.
Þjer þekkið yðar góðu og gömlu höfunda
og vitið hve mikinn sannleik þessi góða
og gamla kaupsýslubók hefur inni að halda.
Þjer skuluð því sem fyrst hugsa um að
dreifa áhættunni og skilja að minsta kosti
tvo þriðjunga af ísl. afurðum eftir í Kaup-
mannahöfn, því þá má vænta að þjerverð-
ið ekki fyrir tjóni þó »fjárháskar kunni
at beraski í Spáni eða öðrum fjarlægum
löndum.
Per Dam fiskkanpmaður vakti atbygli
ísl. kaupmanna á heilagfiski, sem útfiutn-
ingsvöru til Danmerkur og nú kemur frá
Noregi. Ræðumaður taldi, að hægtmundi
að koma. því frystu á danskan markað, ef
rjett aðferð væri notuð.
Aug. Flygenring alþm. áleit að eins og
nú væri háttað, gæti varla verið um auk-
inn matvöruútflutning að ræða frá Islandi
til Danmerkur. Samgöngur þyrftu að vera
mun betri til þess, einkum þegar um fisk
væri að ræða, sem Danir væru mjög vand-
látir með. Að þeim fiski, sem selja á í
Danmörku verður að vera meira nýja-
bragð en hægt er nú eftir 9 daga flutning.
Kaupmaðurinn verður að taka tillit til
þjóðarsmekksins; honum verður ekki svo
fljótlega breytt. Það er talað um hátt
verð hjer í smásölu, en »kom til Norge,
min Far«, eða öilu frekar tii Sviþjóðar.
A báðum þessum stöðum er ísl. síldin
dýrari en hjer og í Englandi er ísl. fisk-
ur seldur með mjög miklum hagnaði í búð-
unum. Best væri að setja tunnurnar í
litlar tunnur við hæfi neytanda. Hvað
matvöruframleiðsla snertir þurfa Islend-
ingar um það eitt að hugsa að vanda vör-
Í2Í
una eins og hægt er og bíða þess að mönn
um fari að geðjast að henni.
Seligmann stórkaupm. mintist á hve erfitt
væri að fá íslendinga til að selja döuskum
neytendum kindagarnir. Kvaðst hafa sjálf-
ur reynt það. bæði brjeflega, nokkur
hundruð ábyrgðarbrjef og aðeins einu ver-
ið svarað, og með því að senda mann til
íslands, en árangur orðið lítill. Garnirn*
ar væru seldar Þjóðverjum, Englendingum
og Ameríkumönnum; Danmörk keypti ár-
•lega þessa vörutegund fyrir nokkrar milj-
ónir og gæti tekið alla ísl. framleiðsluna
og gefið vel fyrir.
Skráning ísl. krónu.
Frummœlandi Aage Berléme stórJcaupm.
Þegar Island öðlaðist sjálfstæði sitt 1 des.
1918, var fáum það ijóst, að landið öðlað-
ist um leið sjálfstæða mynt. Framan af
bar ekki neitt á þessu, ísl. krónan fyigdi
þeirri dönsku fram á árið 1920. Þá má
telja að samfylgdinni sje lokið. Islending-
ar horfðu á þetta fyrirbrigði í fyrstu með
undrun og gremju, en þeir sáu fljótt hina
eðlilegu orsök, sem sje að ísl. krónan var
algerlega sjáifstæð og óháð þeirri dönsku
Síðan hafa verið ýmsar sveiflur á gengi
ísl. krónu og stundum ekki svo óveruleg-
ar, en jafnan hefir íal. krónan staðið lægra
en sú danska. Gengissveiflurnar gera
okkur kaupmönnum margan óleik og þeg-
ar verðbreytingarnar á vörunum bætast
við á kaupmaðurinn tíðum við margaörð*
ugleika að etja.
Erlend mynt hefur verið skráð í Reykja*
vik síðan í júlí 1922. Enda þótt að ekki
hafi ávalt verið hægt að fullnægja eftir-
spurninni um erlendan gjaldeyri við því
gengi, sem skráð hefur verið, má þó segja
að gjaldeyrisverslunin hafi gengið þolan-
lega og málið komist í sæmilegt horf.
Sú stefna, sem ríkir hjer í Danmörku
að hefja krónuna upp í gullgengi hefir