Verslunartíðindi - 01.11.1925, Blaðsíða 20

Í2Ö
VERSLUNARTÍÐINDI
ferðurn. Til veiðanna eru eingöngu not-
aðir litlir ára og seglbátar. Togarar eru
að heita raá óþektir. Veiðarfærin eru net
og handfæri. Mönnum er það vel Ijóst að
fiskveiðarnar eru i mestu niðurlægingu, og
hefur talsvert verið gjört að því á síðari
árum, bæði af einstaklingum og hinu op-
inbera, að ráða bót á þessu. Sjerstök
deiid fyrir fiskveiðar hefur verið stofnuð
í »Ministero del Economia Nazionale«.
Samtímis hefur verið sett á stofn fiskveiða-
ráð.'senr í eru 8 menn og allsherjar eftir-
litsstofnun raeð fiskveiðunum. Fje hefur
verið veitt til eftirlits, til mentunar fiski-
manna, til rannsókna og ritgerða um fiski-
veiðamálefni. Akveðið hefur verið að
stofna fiskiveiðabanka. Leggur ríkið hon-
um starfsfje að nokkru leyti og einnig
eiga sparisjóðir að leggja fje inn í bank-
ann. Banki þessi á að fá ýmsar ívilnan-
ir, svo sem skattfrelsi fyrstu árin. — Fleira
ar gert til þess að efla fiskveiðarnar, t. d,
innleiða ný veiðarfæði og veiðiaðferðir,
byggja ný frystihús, betri hagnýtingu
fiskjarins, betri umbúðir og greiða á ýms-
an hátt fyrir fiskfiutningi til bæjanna inn
i landinu o. s. frv.
Allt þetta stuðlar án efa að góðum ár-
angri; en sökum þess að fiskur er tregur
við strendur Italiu, er hætt við að landið
geti ekki fiskfætt sig sjálft. Ítalía verður
því framvegis eins og hingað til að flytja
inn ferskan fisk, og má án efa selja feikna
mikið af fiski í Ítalíu, ef hægt er að koma
honum Ó3kemdum þangað og ef verðið er
lægra en á innlendum fiski.
Bæir þeir, sem hjer koma einkum til
greina eru: Milano, Turin, Genua, Bologne
Florenz og Róm.
Stjórnarvöldum á Italíu er það fullljóst,
að landið getur ekki sjáift framleitt næg-
an fisk og hefur því verið reynt að stuðla
að innflutningi með því að hafa fiskinn
tollfrjálsan.
Innfiutningur á ferskum fiski hefur átt
sjer stað um langan tíma, einkum frá
Frakklandi og Tunis. Samkvæmt hag-
skýrslunura nam innflutningurinn 1922,
1923 og 1924 tiltölulega, 20,215, 31,141 og
43,487 kvintölum (1 kviutal = 100 kg)
og er nálega helmingurinn frá Frakklandi.
En nú er Belgía orðin hættulegur keppi-
nautur, þaðan fluttust í fyrra 5 þús. kvint-
öl, og eru nú orðnar reglubundnar send-
ingar þaðan af ferskum fiski. önnur lönd
t. d. Danmörk og Þýskaland hafa við og
við sent kælivagna með ferskan fisk, en
reglubundnar eru þær ferðir ekki ennþá
orðnar. í haust voru sendir 2 kælivagn-
ar frá Englandi, yfir sundið og svo áleið-
is til Genúa og Milano. Og síðastl. vetur
sendi nýstofnað ítalskt fjelag nokkra kæli-
vagna með fisk frá Cuxhafen til Milano.
þessar tilraunir hepnuðust báðar vel.
Ferskur fiskur, sem fluttur er til Ítalíu
er látinn í kassa með ísstykkjum. Sje
flskurinn stór er hausinn skorinn af. Kass-
iun með innihaldi má ekki vera þyngri en
80 kg , ef hann á að vera tekinn sem
hraðlestarflutningur á ítölsku járnbrauturr-
um.
Franskir útflytjendur eru vanir að senda
fiskinn í kælivögnum til umboðssala ilanda-
mærabæjunum, Modano eða Ventemiglia
Umboðssalarnir koma svo fiskinumáítalskar
hraðlestir og sjá um hann til móttakanda
í ýmsum bæjum. Franskir útflytjendur
selja fiskinn oftastnær beint til smásalanna
Það hefur þótt dýrara að láta kælivagn-
ana halda áfram alla leið, vegna þess að
ítalskar járnbrautir taka mikið fyrir flutn-
inginn heimleiðis aftur. Vitanlega er ekki
hægt að komast hjá því að flskurinn
skemmist eitthvað við umhleðslu, en þar
sem öll ferðin er farin á hjer um bil 20
tímum frá Frakklandi til Iialíu gjörir minna
til með þetta rót á fiskinum.
Fiskurinn er ýmist seldur eftir reikn-