Verslunartíðindi - 01.11.1925, Blaðsíða 21

VERSLTJNARTÍÐINDI
127
ingi þegar hann er látinn beint tii smá-
sala eða látinn í umboðssölu, en aldrei á
uppboði. Þegar um stórar sendingar er
að ræða kemur umboðssala fyrst til mála.
Heildsöluverslun í einliverri af stærri borg-
unum tekur þá á móti fiskinum, selur
hann smásölunum og skilar því er inn
kemur að frádregnum umboðslaunum og
öðrum útgjöldum. Ileyrst hefur að fisk-
urinn frá Englandi, sem getið var um áð-
an, hafi verið látinn í umboðssölu. Ýmis-
konar þrætur leiðir stundum af umboðs-
sölunni, en þess er varla að vænta
að nokkrir ítalskir fiskkaupmenn kaupi
þessar fisksendingar, svo langt að komn-
ar, eftir reikningi, fyr en þeir hafa feng-
ið reynslu með söluna.
Væri þesskonar fiskur sendur frá Noregi,
yrði að senda heilar vagnhleðslur og láta
kælivagninn halda áfram yfir landamærin
til móttakenda. Sjálfsagt er að fara var-
kárlega fyrst í stað og senda ekki meira
en einn kælivagn; sennilega ,best að senda
hann til Milano, sem liggur næst og er
talinn bestí markaðsstaðurinn. Allt yrði
nákvæmlega að yfirvega og undirbúa áð-
ur lagt væri á stað. Besta leiðin yrði
sennilega Osló, Trelleborg, Satsnitz, Berlín
(eða Hamborg), Basel, Chiasso, (svissn-ítölsk
landamæra8töð), Milano, og mætti komast
þessa leið á þremur sólarhringum.
Viðvíkjandi flutningsgjöldnm frá Chiasso
til Milano hefur konsúlatið í Mílano gefið
þær upplæsingar, að ef minst væru send
10 tonn með kælivagninum, mundi flutn-
ingsgjaldið verða á suðurleið um 30 lirur
pr, tonn, en á heimleið aftur um 40 lírur
fyrir vagninn og 100 lírur fyrir tonnið af
tómu kössunum. — Þessi flutningsgjöld tel-
ur ræðismaðurinn mjög há og ræður til að
farið sje fram á einhvern afslátt. Eitt-
hvað telur hann líka að mætti draga úr
kostnaðinum með því að flytja ávexti, blóm
eða annað þessháttar aftur í vögnunum. í
Chiasso yrði að hafa einhvern til þess að
líta eftir að vagnarnir hjeldu viðstöðulaust
áfram til Milano. Hraðlestin er hjer um
bil 3 tíma frá Chiasso til Milano.
Viðvíkjandi því hvaða fisktegundir er
best að senda, má geta þess að fiskurinn,
sem var sendur frá Englandi var venju-
legur Norðursjáfarfiskur, einkum lúða og
þorskur. Síld má aftur á móti ekki senda,
þvi lítið mundi verða keypt af henni.
Að kunnugra sögn er best að selja á
föstudögutn eða á þriðjudögum. Ekki er
talið heppilegt að senda fiskinn í venju-
legum trjekössum, heldur þarf að byggja
sjerstaka vagna og frystistöð á móttöku-
staðnum. Sjerstakan rnann þarf tii þess
að taka á móti fiskinum, til þess að hann
komi ekki frosinn í hendur neytenda, sem
venjulegast rnundu þýða hann í volgu vatni
eða setja hann frosinn í pottinn. Feitasti
fiskurinn er talinn þola ferðalagið best og
selst því betur.
Toliur er ekki greiddur af ferskum fiski
utan bæjartollur i stærri bæjunum, t d. er
harin í Milano 30 centimar pr. kg.
Verð á ferskum fiski var í fyrra 10 — 16
1. eftir gæðum.
Erlendur
kornvörumarkaöur
Um mánaðamótin október—nóvember
keyptu Englendingar míkið af hveiti frá
Ameriku. Hafði það áhrif á hveitiverðið,
einkum þar sem þeir keyptu einnig tals-
vert af hveiti frá Þýskalandi og Póllandi.
Orsök þessara hveitikaupa er sú, að talað
var um uppskerubrest bæði í Astralíu og
Indlandi. Sagt er að Þýskaland hafi flutt
j.t fram að áðurnefndum tíma allt að 200