Verslunartíðindi - 01.02.1930, Side 13

VERSLUIU RTlÐINDI
itiðindi rjett, að þessi dómur sje birtur, á-
Isamt málavöxtum, og er hann þannig:
g Ár 1930, fimtudaginn 30. janúar, var í
gbæjarþingi Reykjavíkur, í málinu nr. 166/-
i1929
Kristín J. Hagbarð
gegn
Arent Claesen o. fl.
S; kveðinn upp svo hljóðandi
dómur:
Mál þetta er, eftir árangurslausa sátta-
umleitun, höfðað fyrir bæjarþínginu með
stefnu, útgefinni 10. sept. s. 1. af Kristinu
J Hagbarð, kaupkonu hjer í bæ, gegn stjórn-
endum Fjelags íslenskra stórkaupmanna,
þeim slórkaupmönnunum: Arent Claesen,
Birni Ólafssyni, Ingimar Brynjólfssyni og
Hallgrími Benediktssyni, og ölgerðarmanni
Tómasi Tómassyni, öllum hjer í bænum, til
ómerkingar og sektar fyrir meiðyrði, og
greiðslu skaðabóta, að upphæð kr. 15.000,
auk málskostnaðar að skaðlausu í máli
þessu, eftir mati rjettarins.
Málavextir eru þeir, að með brjefi dags.
2. apríl 1929 tilkynti »Fjelag islenskra stór-
kaupmanna« stefnöndu, að hún ætti van-
goldna skuld hjá einum fjelagsmanna að
upphæð kr. 1217.19. í brjefi þessu var einn-
ig tekið fram, að ef athugasemdir bærust
ekki frá henni innan þriggja daga, eða ef
skuldin yrði ekki jöfnuð við rjettan aðila
innan sama frests, yrði nafn stefnöndu birt
á næstu vanskilaskrá fjelagsins. Með brjefi
dags. 5. apríl, sem lagt hefur verið fram í
eftirriti, svaraði stefnanda brjefi fjelagsins
og taldi skuldina ekki þannig tilkomna, að
rjett væri að setja nafn hennar á »van-
skilaskrá« fjelagsins, þó skuldin yrði ekki
greidd, en eigi að síður var það gert litlu
síðar, samkvæmt »Samþykt um lánsversl-
unarskilmála«, gerðri á fjelagsfundi 26. nóv.
1928.
Steínanda telur nú, að eftir 10. gr. sam-
þyktar þessarar, sem hún hefur lagt fram,
23
sje nafn hennar sett á »vanskilaskrána« al-
gjörlega að ástæðulausu, því að í grein-
inni sje skýrt tekið fram, að samþyktin sje
aðeins bindandi fyrir viðskifti stofnuð eftir
1. jan. 1929, en skuld sú, er hún hafi ver-
ið sett á »vanskilaskrána« fyrir, stafi af
viðskiftum, stofnuðum fyrir þann tíma. Auk
þess hafi skuldin verið talin ranglega of
há, eða kr. 1217.19, í stað kr. 1185.69. —
Vegna þessarnr ráðstöfunar »Fjelags ís-
lenskra sfórkaupmanna« kveðst stefnanda
hafa orðið fyrir miklum álitshnekki, trausts-
spjöllum og fjárhagslegu tjóni, en stjórnend-
ur fje'agsins, eða hinir stefndu, beri ábyrgð
á ráðstöfuninni, því að í 4. gr. fyrgreindr-
ar samþyktar sje svo ákveðið, að stjórn
fjelagsins taki ákvarðanir um það, hverjir
skuli settir á »vanskilaskrá«, og hefur stefn,
anda nú höfðað mál þetta á hendur stjórn-
endunum og gert þær rjetfarkröfur, að ráð-
stöfunin verði ómerkt, og stefndir verði
auk þess hver fyrir sig látnir sæta sektum
fyrir hana og dæmdir in solidum til þess
að greiða kr. 15.000.00 í skaðabætur vegna
hennar.
Stefndir hafa mótmælt kröfum stefnöndu
og krafist þess aðallega að verða algjör-
lega sýknaðir af þeim, og ennfremur að
þeim verði tildæmdur málskostnaður eftir
mati rjettarins. Til vara hafa þeir mótmælt
skaðabótakröfu stefnöndu sem altof hárri.
Það verður að teljast nægilega upplýst-
að skuld sú, er stefnanda var sett á »van-
skilaskrá fyrir, hafi verið stofnuð fyrir 1.
jan. 1929, en það atriði skiftir ekki máli,
því að rjetturinn lítur svo á, eins og stefnd-
ir hafa haldið fram, að 10. gr. fyrnefndnr
samþyktar eigi eftir anda og tilgangi sam-
þyktarinnar að skiljast svo, að fjelagsmönn-
um í »Fjelagi íslenskra stórkaupmanna« sje
skylt að tilkynna stjórnendum fjelagsins van-
skil, er verða hjá viðskiftamönnum þeirra
frá ársbyrjun 1929, en jafnframt sje þeim
heimilt að tilkynna vanskil vegna fyrri við-