Verslunartíðindi - 01.04.1930, Blaðsíða 10

36
VERSLUNARTÍÐINDI
]>ykir ]>að ekki nægilega gert. Aftur á
móti yoru ]>eir ekki óánægðir yfir smærri
göllum, t. d. litlu losi þunnilda frá hnökk-
um, smáum goggstungum, litlum hrein-
um slysaskurðum o. s. frv. Þótti þeim
við matið tekið sæmilegt tillit til ann-
ara galla en þessara tveggja: þunnilda
og litarfars, en tóku |>að fram um leið,
að fyrsta flokks fiskur ætti að vera al-
gerlega gallalaus.
I>að er skiljanlegt, að blóð eða aðrir
dökkir blettir í ]>unnildi sjeu illa sjeðir
gallar hjá kaupendum. Flestum mun vera
lítið um að eta fisk]>unnildi, sem eru
]>annig útlists ]>ó lítið kveði að gallanum.
Hitt vitum við íslendingar vel, að gulleit-
ur blær á fiski hefir að jafnaði engin á-
hrif á bragð hans eða neyslugildi, enda
vitum við að þessi blær er oftast af ]>ví
kominn að fiskurinn hefir verið þurkað-
ur við of sterkan sólarhita og ekki kólnað
nægilega fljótt eða vel á eftir, en óvand-
aðri verkun að öðru leyti þarf ekki að
vera um að kenna. Því virðist okkur und-
arlegt, hvað vandlátir, útlendir neytend-
ur gera mikið úr þessu atriði. í Barcelona
selja smásalarnir fiskinn útbleyttan, við
afvötnun (í 5—6 daga) verður guli blær-
inn enn meira áberandi og húsmæðurnar
vilja þá ekki kaupa fiskinn fyrir hæsta
verð. Þunnildin eru skorin af fiskinum
og seld sjerstök fyrir lægra verð, en aðal-
hluti fiskjarins er ristur niður í skálengj-
ur eins og sýnt er á mynd sem fylgir hjer
með. Gallar, hvað litlir sem eru sjást enn
þá greinilegar á ]>unnildunum eftir af-
vötnun, og sjeu þau mjög dökk eru þau
með öllu óseljanleg. Af þessu er ]>að ljóst,
hvers vegna Barcelonabúar vilja, að fisk-
ur sje laus við þessa galla, en þó er þetta
ekki sjerstakt fyrir ]>á, ]>ví alls staðar þar
sem menn eru á annað borð vandlátir
með fisk, þar er heimtað, að hann sje með
hreinum hvítum blæ. Þannig er ]>að víð-
ast hvar á Spáni, og t. d. í dönskum mat-
reiðslubókum er ráðið til að kaupa hvít-
an blæfallegan fisk.
Dökk eða blóðhlaupin geta ]>unnildin
orðið af ýmsum ástæðum, en orsakirnar
liggja ]>ó nærri altaf í fyrstu meðferð
fiskjarins, nema þunnildin sjeu skemd áð-
ur en hann veiðist. Mest ber á þessu í
netafiski, sem er dauður eða hálfdauður
]>egar hann næst úr netunum. En fiskur
sem er veiddur á langar línur eða á djúpu
vatni er ekki öllu betri að þessu leyti. Á
miklum hluta línunnar er fiskurinn dauð-
ur. Þó slíkur fiskur sje blóðgaður kemur
það að litlu haldi; honum blæðir ekki út
og blóðið sest aðallega í þunnildin. Á tog-
urum mun fiskurinn að jafnaði vera
blóðgaður lifandi, en sá galli er þar aftur
á, að oftast er gert að fiskinum of nýjum,
áður en honum er blætt út. Það er því í
framkvæmdinni lítt framkvæmanlegt að
fyrirbyggja þennan galla, ]>ví ekki er ger-
andi ráð fyrir, að menn leggi niður það
veiðikapp sem nú er alment á hinni
stærri útgerð. En það má draga talsvert
úr þessu með því að blóðga vel, en ]>ví
er oft ábótavant. Það á að skera fiskinn
svo að skorið sje inn að maga og yfirháls-
æðarnar beggja megin. Þá er það líka
hættulegt fyrir ]>unnildi og allan fiskinn,
ef hann er látinn liggja lengi óaðgerður,
og er hættan mest á þessu á mótorbátum
sem leggja aflann í land úr hverjum róðri.
Línufiskur hefir hingað til verið álitinn
bestur, en kaupendur í Barcelona full-
yrtu, að sending sem kom ]>angað
snemma í apríl væri eftir útlitinu, neta-
fiskur, ]>ó hann væri í vottorði um matið,
talinn línufiskur. Við Helgi sýndum þeim
fram á, að ekki gæti verið um annað en
línufisk að ræða, því hvorki neta- eða
togaraveiði hefði byrjað svo snemma, ao
sá fiskur væri kominn á markað fvrir
miðjan apríl. En ef svo fer fram, sem síð-