Þróttur - 01.12.1944, Side 4

Vilhjálmur S. Vilhjálmsson, blaðamaður
„Oþrjótandi verkefni
bíður
islenz
krar æsku“
V. S. V.
Það er nú bjart yfir svip íslenzkra æsku-
manna. Það er auðfundið, að þar sem þeir eru
fara frjálsir menn, sem trúa á framtíðina og’
fagna henni. Það er auðheyrt þegar þeir tala að
þeim finst bíða sín mörg óleyst verkefni, sem
þeir hlakka til að mega leggja hönd að.
En það em ekki margir áratugir síðan, að
fólkið varð að standa hálfbogið við dyr „yfir“-
manna sinna og með auðmjúkum svip biðjast
ásjár og líknar þeirra svo að það fengi að tóra.
Breytingin í þjóðlífi okkar er svo stórfeng-
leg að ólíklegt er að svo mikil aldaskifti hafi
orðið í lífi nokkurrar annarar þjóðar á jafn-
skömmum tíma. Jafnvel við, sem erum mið-
aldra, höfum lifað hvort tveggja og þekkjum
það af eigin i'aun. Enginn einn aðili, engin sér-
stök samtök hafa ein leitt þjóðina á þá braut,
sem hún hefur farið til þess áfanga, sem hún nú
hefur náð. Þar hafa þúsundir einstaklinga unn-
ið að vegargerðinni í mörgum ólíkum vinnu-
hópum, en þó með sameiginlegu markmiði: að
gera þjóðina frjálsa efnalega og andlega og
auka andlegt og líkamlegt heilbrigði hennar.
Iþrótthreyfingin hefur ekki unnið minnsta
starfið í þessari vegagerð. Hún hefur fært björg
úr leið og rutt braut gegnum ófærur. íþrótta-
hreyfingin hefur lyft Grettistökum.
Ég hef oft minnst á það, að þó að aðalverk-
efni íþróttahreyfingarinnar sé að efna til sam-
taka. meðal íslenzkrar æsku um þjálfun líkam-
ans og iðkun fagurra og hollra íþrótta, þá hef-
ur þetta starf hennar einnig borið glæsilegan
ávöxt á öðrum sviðum. íþróttasamtökin hafa
kennt ungum Islendingum að starfa saman, að
meta einstaklinginn, kennt honum að skilja
það að hver einstaklingur er hlekkur í þeirri
festi er þjóðarheildina myndar og að því öfl-
ugri sem einstaklingurinn er því sterkara átak
þolir festin.
Það er oft talað um það að okkur íslendinga
skorti aga. Ástæðan fyrir því er talin sú að
hér er ekki herskylda og unga fólkinu sé því
ekki kennt að hlýða, eins og tíðkast við heræf-
ingar erlendis. — Eg harma það ekki að hér
skuli ekki vera herskyida, en, agaleysi er hættu-
legt og getur komið okkur á kaldan klaka. —
íþróttahreyfingin hefur einmitt í þessu efni
unnið þýðingarmikið starf, sem ég hef orðið var
við að fáir veita athygli. IJún kennir unga fólk-
inu að hlýða, en það hlýðir sem frjálsir menn,
og frjálsar konur. Þar þekkist ekki neinn þræls-
ótti, og agi, sem er laus við kúgun og þrælsótta,
er mikil blessun og nauðsynlegur hverju þjóð
félagi.
fsland setur aJlar vonir sínar á það fólk sem
nú er að alast upp. Og þegar ég nú kalla fram
í hugann myndir af íþróttafólki að starfi sem
ég hef verið með við mörg og margvísleg tæki-
færi undanfarin tvö ár, þá segja þessar myndir
mér að við getum treyst þessu unga fólki. Það
er svo bjart yfir því, það fylgir því svo mikill
kraftur og áræði. Stundum getur það að vísu
farið á handahlaupum yfir tæpasta vaðið, stund
um á það til að þjóta beint af augum um bratt-
asta hjallann, þó að önnur leið sé fljótfarnari
og léttari, en einmitt þetta gerir svip þess sterk
ari og markar hann þori.
Framh. á bls. 7.
ÞRÓTTUR