Þróttur - 01.12.1944, Blaðsíða 9

skildi, að hvorugur glímukappanna Ólafur né
Jóhannes keppa nú. Þeir eru báðir erlendis.
Ekki þó svo að skilja að nærvera þeirra gæfi
norðanmönnunum fyrirfram fulla sigurvon, því
Jóhannes fór halloka fyrir báðum þessum Reyk-
víkingum í konungsglímunni 1907, með þeimi
hætti, að Guðmundur sem þá lá fyrir Jóhannesi
varð annar í röðinni en Jóhannes þriðji og Sig
urjón lagði Jóhannes þótt hann næði ekki nema
fjórða sætinu.
Norðiendingar leggja mikla rækt við glímuna,
sem meðal annars má sjá af því, að þennan
sama dag, fór frarn önnur kappglíma og tóku
tuttugu og fimm Norðlendingar þátt í henni.
Aðeins einn þeirra keppir í beltisglímunni.
Við vöknum upp frá þessum hugleiðingum,
við það, að leiksviðið opnast og blasa þá við,
þrettán glímumenn í skipulegri röð. Þeim er
fagnað meo fjörlegu lófataki. Þegar það hljóðn-
ar, fer þessi spurning mann frá manni um allan
salinn og myndar hvíslandi klið: „Hver er þessi
hái?“ Það er Guðmundur Stefánsson sem vekur
þessa eftirtekt. Ilann er nær því höfði hærri en
hinir. Vörtur hans er í réttu hlutfalli við hæð
ina. Teinréttur stendur hann í hvíldarstöðunni,;
án þess að votti fyrir uppgerðar vöðvastælingu.
Svipurinn sem er djarfmannlegur og hreinn
spáir drengskap í keppninni, sem nú er að hefj
ast. Þess fleiri glímur sem hann glímir, þeim
mun meiri athygli og aðdáun vekur hann. Lip-
urð hans og léttleiki í glímunni er undra verður,
ekki síst sé tillit tekið til stærðar hans og
líkamsþunga. Hreifingar og stígandi glímunnar,
er vart af jafn miklu fjöri sem annara, en var-
færni hins vegar mun meiri. Hann einbeitir hug-
anum jafnt til varnar og til sóknar af svo mikilli
nákvæmni, að honum fatast hvorugt glímuna
til enda.
Keppninni er lokið. Guðmundur Stefánsson
hefir unnið beltið. Féll aldrei og hlaut tólf vinn
inga. Sigurjón Pétursson stóð honum næstur
með ellefu, féll aðeins fyrir Guðmundi.
Við hröðum okkur nú heim en skiljum þá
Guðmund og Sigurjón eftir, umkringda aðdáend-
um.
—o—
Ég hefi aðeins lýst glímu Guðmundar, því
honum er að þessu sinni helgaður þessi þáttur
Þróttar. Heimildirnar hefi ég sótt til þáverandi
ÞRÖTTUR
formanns íþróttafélagsins ,,Grettis“, sem sá uni
keppnina og ýmsra annara hlutlausra áhorfenda.
Sem og til þessara er allir voru keppinautar
Guðmundar í glímunni, Péturs Jónssonar frá
Gautlöndum, Kára Arngrímssonar frá Ljósa-
vatni, Þorgeirs Guðnasonar og Jónasar Helga
sonar frá Grænavatni og Björns Jónssonar frá
Skútustöðum. Auk Akureyrarblaðanna Norðra
og Norðurlands. Þannig er og rétt lýst glímu-
hæfni og drengskap Guðmundar að dómi okkar
er gjörþekkjum hann í gegnum margra ára æf-
ingar og keppnir.
Guðmundur IStefánsson er fæddur í Reykjavík
7. júlí 1885. Hann er sonur Stefáns Egilssonar
múrara og Sesselju Sigvaldadóttur ljósmóður.
Synir þeirra, auk Guðmundar, eru Sigvaldi
Kaldalóns, Snæbjörn og Eggert, sem allir eru
þjóðkunnir menn.
Guðmundur fór til Ameríku 1911 og hefur
dvalið þar síðan. Lengst af í Winnipeg. Hann
kvæntist þar 1914, vestur íslenzkri stúlku,
Jóhönnu Jónsdóttur. Þau eignuðust 5 börn, Stef-
án, Önnu, Ilelgu, Eggert og ólöfu. Eggert féll
á vígvelli Frakklands, nú fyrir skemmstu.
Ójbrjótondi verkefni ....
F’ramh. af bls. 2.
Það er talið að guð hafi skapað landið og
hann er allt af að skapa það. En við vinnum líka
okkar sköpunarstarf. Þjóðin er orðin alfrjáls í
lendi sínu, en hún á eftir að nema það að mestu.
Við eigum að nema fossana, okkar bíður að
gera það hlýrra með skógrækt og grasrækt.
Við þurfum að nema miðin kringum landið enn
betur en gert hefur verið. Við þurfum að leggja
vegi um það og eignast farartæki sem geta far-
ið um leiðirnar yfir því og umhverfis það. Við
eigum að halda áfram við að auka þann arf
sem feður okkar og mæður skiluðu okkur í and-
legum efnum.
Óþrjótandi verkefni bíður íslenzkrar æsku.
Ég veit að íþróttahreyfingin skilur þetta og
að hún hefur eitt glöggasta fyrirheitið um það
að draumar íslenzku þjóðarinnar megi rætast.
Vilhjálmur S. Vilhjálmsson.
7