Þróttur - 01.12.1944, Síða 14

ÞRÓTTUR
Blað um íþróttir.
Iþróttafélag Reykjavíkur gefur út.
Stjórn í. R. annast afgreiðslu blaðsins. í. R-htís
við Túngðtu. Sínii 4387. Pösthólf 35, Rvík.
Skrifstofutími milli kl. 5 og 7 mánu- og fimmtud.
VERÐ 5 KR. Á ÁRI.
Ritstjórar:
Þorbjörn Guðmundsson
Þorsteinn Bernharðsson (ábyrgðarm.)
Þróttur
SÚ BREY TING verður á ritstjórn blaðsins með
þessu blaði, að ritnefnd sú og ritstjóri, sem undan-
farið hafa séð um útgáfu ÞRÓTTAR, láta af störf-
um, en við ritstjórninni taka beh Þorbjörn Guð-
mundsson, blaðamaður og Þorsteinn Bernharðs-
son, formaður I. R., sem jafnframt verður ábyrgð-
armaður blaðsins.
Um leið og fráfarandi ritstjóra og ritnefnd eru
bökkuð vel unnin brautryðjendaslörf í þágu
ÞRÖTTAR eru hinir nýju ritstjórar boðnir vel-
kommr að blaðinu, og bess vænst að samvinna
peirra og ú^gefenda verði hin ánægjulegasta og
að störf beirra verði íbróttahreyfingunni í heild
til heilla.
STJÓRN I. R.
svo vinalegt þarna, mosinn var mjúkur og ilm-
andi og yfir fjallabrúnunum allt í kring, sem nú
roðnuðu fyrir síðustu geislum kvöldsólarinnar,
hvíldi hátíðleg ró og friður. En rétt fyrir fram
an tjalddyrnar raulai i áin vögguljóð sín yfir
göngumóðum gestum.
Árla næsta morgun var risið úr rekkju og
eftir góða máltíð felldum við tjöldin og héldum
af stað. Ilægt en öruggt þokaðist lestin áfram
eftir tæpum fjárgötum í suöurhlíðum Strokks
og Ilögnhöfðans, með urðir og kletta á báðar
hendur, en árgljúfrin, með grængolandi hyljum
og hvítum flúðum, fyrir neðan. Víða var þarna
örðugt yfirferðar með þungar klyfjar upp snar
brött klif og klettastalla, en við hvíldum okkur
oft á dúnmjúkum, iðgrænum mosaþembunum
og héldum síðan áfram, ofar, ofar — til fjalla.
Af breiðri melöldu, sem teygir sig suður og
vestur úr Ilögnhöfðanum opnaðist okkur út-
sýnin norður á hálendið. Þar gnæfði Hlöðufell,
eins og rammgjört klettavirki, við bláan himin-
inn, en á milli þess og okkar lá geysimikil, eyði-
leg flatneskja — Rótasandur — garnalt hraun,
löngu orpið sandi og gróðurlaust að mestu. Við
fætur okkar liðaðist Brúará, í ótal smá kvíslum,
frá upptökum sínum, sem eru nokkrar upp
sprettulindir syðst á Rótasandi. Lygn og virðu-
leg liðast hún suður sandana unz hún steypir
sér ofan í Skörðin og hefur hinn tryllta dans
við svarta klettana í gljúfrunum.
Þarna við lindirnar stönzuðum við og fylltum
öll okkar ílát af tæru, köldu vatni, því nú var
ekki víst að við fyndum neitt vatn framar, fyr
en við kæmum á Þingvelli annað kvöld. Siðan
héldum við út á Rótasandinn, gráan og grimm
úölegan, og stefndum á risann í noröurátt —
Hlöðufell. Gangan var þreytandi í lausum sand
inum, upp og niður bera hraunhóla og hryggi,
en svalandi fjallagolan hressti okkur og hnjúk-
arnir seiddu okkur til sín, svo ferðin gekk ágæt
lega. Þegar við nálguðumst Hlöðufellið fórum
við að rekast á nokkra gróöurbletti, sem börð
ust vonlausri baráttu við sandfok og uppblást
ur. Einstakar grastorfur sorfnar og sleiktar
utan af hinum sífeldu næðingum ofan af há
lendinu.
Um hádegi komum við á Illöðuvelli. Það eru
sléttir grasvellir í skjóli sunnan og vestan undir
Illöðufelli. Einkennilega gróðursælar vinjar mitt
í þessari eyðimörk af hraúnum, klettum og
sandi. Við settumst niður í grasgróna laut,
skammt frá tóttum gamals leitarmannakofa,
og borðuðum hádegisverð. Skammt frá okkur
risu snarbrattar skriður HlöÖufellsins, er end
uðu í klettabelti efst. Við vorum búin, að athuga
klettabeltið vandlega í sjónauka og velja okkur
leiðina upp. Allir voru með hugann við fjall-
gönguna (nema Kristján, hann. var með hugann
við „kotelletturnar" okkar Guöjohnsen og
Árna), og stúlkurnar voru hlaupnar af stað
áður en viö matmennirnir vorum hálfneðir að
raða ofan í okkur kræsingunum.
Framh. í næsta hefti.
12
ÞROTTUR