Breiðfirðingur - 01.04.1954, Blaðsíða 112
102
BREIÐFIRÐINGUR
dauður niour. — Liggur nú þessi þrenning þarna á sýslu-
mörkum, — kerlingarnar öðru megin vegarins, en strákur
hinu megin — og er sagt, að enn sjáist fyrir dysjunum. —
Um þetta allt má lesa nánar í biblíu Islendinga, Þjóðsögum
Jóns Arnasonar.
í Herdísarvík var staðnæmzt litla stund. — Ekki var far-
ið heim að bænum, sem rétt var. Verra er að fá 60—70
kaupstaðarbúa heim á tún á einum bóndabæ um hágróand-
ann, en heilt stóð af hestum. — Bærinn stendur skammt frá
sjó, en milli hans og sjávarins er Herdísarvíkurtjörn. Á
hana lagði Krýs þau ósköp, að úr henni skyldi aldrei veið-
ast annað en loðsilungur. Fráleitt hefur sú fiskitegund verið
holl fæða meðan hún var fáanleg, en nú þarf enginn að
óttast hana lengur, því hún er löngu horfin úr tjörninni og
víst hvergi fáanleg á markaðinum. Fallegur túnblettur er
í kring um bæinn, girtur öflugum grjótgarði, en utangarðs
er ekkert að sjá nema hraun, brunahraun og grjót í allar
áttir.
„Fölleit grös í gjótum nötra
gustur ólífs hraunið næðir.“
. - .... ’ J
En hvers vegna er staðnæmzt hér? Og hversvegna detta
manni nú ljóð í hug? — Því er fljótsvarað. Hér á þessum
litla bóndabæ, í einni afskekktustu og hrjóstrugustu sveit
Islands, dvaldi síðustu ár ævi sinnar, eitt mesta andans
stórmenni, sem fæðzt hefur á Islandi, Einar skáld Bene-
diktsson. -— „Fótsár af ævinnar eyðimörk“ dró þessi víð-
förli víkingur sinn nökkva í naust að þessari auðu strönd.
Og hér kvaddi hann lífið 12. janúar 1940. — Sumum virt-
ist, sem þjóðin sýndi honum litla sæmd í ellinni og að hann
dæi í útlegð. En sennilega hefur honum ekkert komið betur,
að síðustu, en kyrrðin og einveran í Herdísarvík. — Á bezta
i