Breiðfirðingur - 01.04.1966, Blaðsíða 7

BREIÐFIRÐINGUR
5
Hann las íslenzk fornrit með prýði og mun til dæmis
flutningur hans á Sturlungu lengi verða í minnum hafður,
sama máli gegnir um erindi, sem hann samdi til útvarps-
flutnings, svo sem erindið 1slandsráöherra í tukthúsið,
sem vakti mikla athygli á sínum tíma. Enn er það ótalið,
að Helgi Hjörvar var um langt skeið starfsmaður Alþingis
og gaf út Alþingismanntal ásamt Jóni Sigurðssyni skrif-
stofustjóra frá Kaldaðarnesi. Vissi ég, að hann hafði mikla
ánægju af að fylgjast með málum Alþingis og áhuga á
löggjafarstarfinu og þeim mönnum, er að því unnu.
Fyrir skömmu var ég að fletta gömlum bréfum. Meðal
þeirra lá eitt, meir en tuttugu ára gamalt. Mér varð star-
sýnt á þetta bréf, ekki aðeins vegna þess, að telja mátti,
að það yrði mér nokkur örlagavaldur um, heldur vegna
hins, að það bar á sér öll þau skýru persónueinkenni, sem
gerðu embættisbréf Helga Hjörvar ólík öllum öðrum.
Hann hugði ekki aðeins að máli og stíl sem hefði þó út
af fyrir sig nægt til að sýna, að bréfið væri úr smiðju hans.
Hann lét sér einnig annt um, að pappírinn væri fallegur
að sniði og efni, og ritvélar valdi hann af stakri kostgæfni,
að letrið væri honum að skapi, og uppsetning bréfa hans
er sú fegursta, sem ég hef séð. Hann ritaði og sérkenni-
lega og fagra hönd. Mér finnst lítið til um mína bréfa-
gerð og margra annarra, þegar mér verður hugsað til bréfa
Helga Hjörvar, þar sem hver stafkrókur var töfrum gædd-
ur, hvert sem bréfsefnið var.
Af öllum áhugamálum Helga Hjörvar, og þau voru
mörg, sat þó ætíð í fyrirrúmi ást hans á íslenzkri tungu,
íslenzkri sögu og menningu þjóðarinnar. Hann var manna
bezt að sér um íslenzkar bókmenntir að fornu og nýju, ekki