Breiðfirðingur - 01.04.1966, Síða 27

Snæbjörn G. Jónsson trésmíðameistari
]'\v.ddur 15. júlí 1893. Dáinn 17. sept. 1962
„Sýnist mér fyrir handan haf
hátignarskær og fagur,
brotnuðu sorgaröldum af
upprenna vonardagur.“
Það er heiðríkja, kraftur og birta yfir þessari ferskeytlu
skáldmæringsins aldna, sem horfir til lands af æviknörr
sínum og ber hönd við augu og skyggnist um stafn til
strandar lífsins lands. Hann sér skuggana víkja fyrir skín-
andi morgunsól, þar sem öldurnar lægir í friðarhöfn ljóm-
andi voga.
Eitthvað svipað finnst mér hafi hlotið að svífa fyrir
hugarsjónum hans, sem einu sinni var breiðfirzkur sjómað-
ur í æsku sinni, nú er hann var kallaður hrott af þessum
heimi í fjarlægu landi og af ókunnri strönd.
Hátignarskær haustmorgun eftir húmdimma nótt yfir
ijöllum og fjörðum Islands þykir ein fegursta sýn er fyrir
augu ber, hvort heldur af hafi eða úr lofti. Þar ber fann-
hvíta sólroðna tinda við fölbláan himin, en við ströndu
brotnar brimhvítt geislatraf glitrandi bylgna, meðan þús-
undlitir haustsins skreyta hlíðar og grundir.
Minningar og eilífðarvonir verða eitt í vitund þess, sem
Guð einn er nær, en dvelur vinaraugum fjær í ókunnu húsi