Breiðfirðingur - 01.04.1966, Síða 30

28
BREIÐFIRÐINGUR
Snæbirni hin ágætasta húsfreyja, umhyggjusöm og traust.
£n hann var jafnan stórhuga og höfðinglegur heimilisfaðir,
bauð stundum mörgu fólki í stórar veizlur án mikils undir-
búnings, líkt og tekið var móti heilum skipshöfnum við
Breiðafjörð. Gat sumum fundizt, að hann sæist lítt fyrir í
gestrisni sinni og höfðingslund. Var hann þá hrókur alls
fagnaðar, kastaði fram hnittnum ferskeytlum, flutti ræð-
ur og minni, hló og var léttur í máli. Einnig gat hann oft
gefið höfðinglegar gjafir, sem hann tók skjótar ákvarðanir
um. Og mun þar táknrænt dæmi og lengi á lofti halda
minningu hans, sá fagri prédikunarstóll, sem hann teikn-
aði og smíðaði fyrir kirkjuna, sem nú er í smíðum í
Grundarfirði, gefinn henni til minningar um ástvini hans
í Flatey og til heilla þeim stað, sem lengi þótti lífhöfn
sjófarenda við Breiðafjörð í haustmyrkri og skammdegis-
stormum.
Svona var Snæbjörn, stór í sniðum og fór sínar eigin-
leiðir en þó svo félagslyndur, að hann mun oftast hafa
verið í stjórn margra félaga og gat sýnt öllum fórnarlund
og sóma. En hann gat verið hvass í orðum og harðskeyttur,
ef í það fór, að honum fyndist legið á liði sínu eða eitt-
hvað mætti betur fara, og varð þá stundum erfitt að bægja
brott öllum misskilningi í hans garð. En hlýtt var hjarta
hans, og vinur var hann stór og traustur, gat ætlað sér
cg sínum þungar byrðar til að rækja skyldur vináttunnar
og þeirrar ræktarsemi, sem honum var í blóð borin og brást
ekki. Ótalin verða þau atvik, þar sem hann vildi hjálpa,
styðja og gleðja, ef hann taldi einhvern eiga bágt, og hann
var þá ekki lengi að hugsa sig um, og ótaldir þeir smíðis-
gripir, sem hann gaf til að gleðja og heiðra þá eða þær,