Breiðfirðingur - 01.04.1970, Blaðsíða 13
,,Traustir
skulu hornsteinar’
Það er ekki nýtt, að uppvaxandi kynslóð fái töluvert í
sinn hlut af gagnrýni og umvöndunum •— og heldur ekkert
óeðlilegt í sjálfu sér. Við breytum ekki því lögmáli lífsins,
að hver einstaklingur kemur ávallt inn í heiminn snauður
af þekkingu og reynslu og verður því eðlilega alllengi
frameftir ævi að styðjast við reynslu og leiðsögn hinna
eldri. Með hverri nýrri kynslóð endurtekur þessi saga sig
og mótar að vonum að verulegu leyti afstöðu kynslóðanna
hvorrar til annarrar.
En það má unga fólkið vita, sem í dag fær máske orð
í eyra fyrir gjálífi og ,,uppsteyt“ eða manndómsskort, að
afar þeirra og ömmur fóru heldur ekki varhluta af áþekk-
um dómum á sínum tánings- og sokkabandsárum. Það var
heldur ekki óþekkt að slegið væri á aðrar nótur einnig þá
-— og æskan lofuð fyrir frelsisást, hugsjónaeld og fram-
tak, þótt nöldrið sé sennilega öllu eldra og fastgrónara.
Slíkt lof er ekki alveg út í bláinn, þótt ýmsir flokkar noti
það háskalega oft sem fallega beitu á öngulinn sinn. Það
er vissulega æskunnar eigind og aðall að eiga auðvelt með
að fyllast eldmóði og ást á hugsjónum, stórum og glæstum
markmiðum — og heilagri vandlætingu gagnvart kúgun og
misrétti, jafnframt því sem henni vegna reynsluleysis er