Breiðfirðingur - 01.04.1970, Blaðsíða 24

22
BREIÐFIRÐINGUR
Heilbrigt líf verður ennfremur að sækja efnivið sinn í
alhliða líkamsrækt — til íþrótta og leikja, hreinlætis og
siðvenja, mataræðis og hollustuhátta. Eins og við vitum
hefur gífurleg bylting orðið á atvinnu- og lífsháttum megin-
þorra fólks í okkar landi á seinustu áratugum. Líkamleg
erfiðisvinna fer stöðugt minnkandi með aukinni tæknivæð-
ingu, en létt vélavinna, sem henni fylgir, og margvísleg
kyrrsetustörf vaxa í sama mæli. Þessi lífshátta breyting
virðist aftur hafa haft í för með sér ýmiss heilsufarsleg
vandamál. Meðal annars virðist sem minnkandi hreyfing
eða líkamlega átaka- og erfiðisleysi, sem þessari atvinnu-
breytingu fylgir, sé ein meginorsök allmargra sjúkdóma.
Niðurstöður hinna vísu manna, sem þetta hafa rannskaðað,
virðast benda til þess, að líkamleg áreynsla og hreyfing sé
líkamshreysti okkar og heilsu svo nauðsynleg, að ef okkar
daglegu störf veita okkur hana ekki í nægilega ríkum mæli
— eins og þau gerðu áður fyrr í flestum tilfellum — þurfi
beinlínis að búa hana til. Kemur þá auðvitað helzt til
greina, að líkamsæfingar, göngur og fjölþætt íþróttalíf að
ógleymdri garðyrkju og skógrœkt í sumartómstundum hlaupi
þarna í skarðið fyrir stritvinnu fyrri kynslóða. Jafnframt
yrði þetta að haldast í hendur við breytt mataræði — og
þó hjá næsta mörgum dygði bara dálítið minna át.
Nú er það alkunna, að erfitt er að kenna gömlum hundi
að sitja, þess vegna er svo gagnslítið að ætlast til mikils
af þeim fullorðnu á þessu sviði — þeim, sem þegar hafa
hálfnað sitt skeið eða meir. Oðru máli ætti að gegna með
hina ungu. Þeirra er framtíðin — þeirra er heimurinn —
ekki bara eins og hann er í dag heldur einnig eins og hann
verður á morgun eins og þeirn hefur þá tekizt að gera hann.