Breiðfirðingur - 01.04.1970, Blaðsíða 67

BREIÐFIRÐINGUR
65
Danska valdinu, með Trampe greifa til forystu hér á
Jslandi, var því ekki sérlega vel við þessi fundarhöld fá-
fróðrar alþýðu og búandlýðs. Og reyndu forsvarar danska
valdsins að spyrna gegn þessari hreyfingu. Og 1850 ritaði
Trampe stiftamtmaður flestum sýslumönnum bréf og bað
þá að sjá um, að bændur héldu eigi slíka stjórnmálafundi.
En Vestlendingar eða minnsta kosti Breiðfirðingar höfðu
að engu þessa fyrirskipan stiftamtmanns og héldu sinn
fund á Kollabúðaeyrum, þrátt fyrir ótíð og ófærð þetta vor
og árið 1852 var sjálfur sýslumaður ísfirðinga, Magnús
Gíslason aftur forseti fundar, eins og áður er sagt.
En það mega Danir eiga, að þeir sýndu ekkert Rússa-
veld-isskap við þessa litlu Tékkóslóvakíu, sendu enga skrið-
dreka og refsuðu engum þarna vestra með frávikningu.
Samt urðu ýmsir erfiðleikar á vegi fundanna og for-
ystuliðs þeirra. Og oft varð sr. Ölafur Sívertsen að hvetja
og telja kjark og þolgæði í þreyttan lýðinn. Samheldni og
þolgæði voru einkunnarorð þessara samtaka.
Það er svo lítill vandi að byrja, meðan allt er nýtt og
ferskt. Hitt er mannraunin mikla að hafa þol og þrek til
að hvarfla ekki undan merkjum í hversdagsleika,von-
brigðum og víli. Þetta tókst forystuliði Kollabúðafund-
anna í 20 ár, mest fyrir þrautsegju og eldlegan áhuga sr.
Ölafs Sívertsens, sem var óþreytandi og skrifaði bréf eftir
bréf til að hvetja og hughreysta, halda kyndli hugsjón-
anna, frelsis og framfara hins nýja tíma á lofti.
„Það eina sem við getum, segir hann, er þybbast við,
ýta á og láta ei kúgast.“ Sannarlega mega enn margir
hlusta á þessa rödd hins mikla prófasts og óþreytandi braut-
ryðjanda. Hann stýrði seinast Kollabúðafundi árið 1859 á