Breiðfirðingur - 01.04.1989, Page 127
BREIÐFIRÐINGUR
125
FJÖRUFLÆR (Gammarusspp.)
Marflær sem skríða um á hlið. Þær synda vel en stökkva ekki.
Litur er margvíslegur en oftast eru þær brúnleitar. Lengd 2,5 cm.
Aflong jafnbreið augu
í alls kyns fjörum, bæði ofarlega og neðarlega, afar algengar.
Um erað ræða hóp allmargra náskyldra tegunda, sem erfltt er að greina I sundur.
Birt með leyfi Eggerts Péturssonar teiknara. (Úr Fjörulífi, 99.)
handlék þær löngu áður en mér auðnaðist að veiða fiska.
Veit það hver sá, er velt hefur steini ofan af marflóm í flæð-
armálinu, hversu frábær sunddýr þær eru. Marflóin er á að
giska 1 til IV2 sentimetri á lengd, syndir yfirhandarhliðar-
sund eins og Erlingur heitinn Pálsson yfirlögregluþjónn
kenndi þá íþrótt, og nær sundhraða, sem virðist jafnast á við
heilan kílómetra á klukkustund. Pessi hraði samsvarar því,
að Erlingur heitinn, sem var um 1,80 metri á hæð, hefði synt
yfirhandarhliðarsund með meira en 100 sjómílna hraða á
klukkustund. Það hefði sennilega vakið athygli, enda hefði
hann þá náð frá Drangey upp á Reykjaströnd á tæpum fimm
mínútum og Sigurjón Pétursson alls ekki haft við honum á
árabátnum þótt knár væri ræðari.
Það veit ég að er satt, að sjóreyður lifir á marfló, þótt ekki
geri hún það einmata, og verður af þeirri fæðu einhver ljúf-
fengasti fiskur á norðurslóð, og um fleiri nytjar af marfló
þykist ég vita. Hið fyrsta, sem ég man um nytsemi dýranna