Breiðfirðingur - 01.04.1994, Page 85

M I N N I N G A R
83
leggja þá undirstöðu að námi og starfi, sem síðar þyrfti að
byggja á, ekki einungis þekkingu, heldur þroska. Umræðum
okkar lauk þannig, að ég ákvað að setjast í 1. bekk og vonaði
að guð og lukkan réðu því að ég gæti orðið þrjá vetur í skólan-
um. Sú varð líka raunin á, og úr öllu rættist vel.
Við urðum tólf nemendur sem urðum í 1. bekk - sjö stúlkur
og fimm piltar. Við kusum okkur umsjónarmann bekkjarins,
eins og venja var í byrjun skólaársins, og varð það ein stúlkan,
Ragnhildur Erlendsdóttir frá Beinakeldu í Húnaþingi, sem
naut þess trausts. Var nú talið að „konuríki væri í 1. bekk‘\
Þetta konuríki hélst alla þrjá veturna, sem ég var í skólanum,
því að Ragnhildur var allan tímann umsjónannaður okkar
bekkjar og reyndist vel.
Kennarar í skólanum voru allir ágætis kennarar, og urðu
flestir þjóðkunnir menn. Skólastjórinn, séra Magnús Helga-
son, var víst af öllum nemendum sínum virtur og elskaður.
Hann kenndi sögu, kristinfræði, uppeldis- og sálarfræði, og
þótti mér allir þeir tímar mjög skemmtilegir. Sigurður Guð-
mundsson (magister) sem seinna varð skólameistari á Akur-
eyri, kenndi íslensku og bókmenntir, og hélt ég mikið upp á
hann. Þá var doktor Olafur Dan. Daníelsson stærðfræðikenn-
ari, og kenndi líka eðlis- og efnafræði - svo líka landafræði.
Jónas Jónsson frá Hriflu, síðar ráðherra, kenndi náttúrufræði
o.fl. Halldór Jónasson kenndi dönsku, Þórarinn Þorláksson
málari kenndi teikningu. Sigfús Einarsson tónskáld kenndi
söng, ísólfur Pálsson - faðir Páls Isólfssonar - kenndi á orgel.
Björn Jakobsson íþróttakennari kenndi leikfimi og heilsu-
fræði. Handavinnu kenndi Þorbjörg Friðriksdóttir stúlkunum,
en Matthías Þórðarson þjóðminjavörður piltum. Elín Laxdal
kenndi upplestur. Allt var þetta fólk afburðafólk á sínu sviði,
og taldi ég mig lánsama að fá að njóta leiðsagnar þess.
Félagslíf í skólanum var ágætt. Það var skólafélag innan
skólans og umræðufundir haldnir annaðhvort laugardags-
kvöld, en skemmtifundir með dansi hitt laugardagskvöldið.
Skemmtifundirnir byrjuðu oftast með því að skólastjórinn
flutti erindi til fróðleiks og skemmtunar, eins og lesa má í