Breiðfirðingur - 01.04.1994, Side 93
MINNINGAR
91
hreinviðri en mikið frost, og hjarn yfir allt. Við gengum fyrst
þjóðveginn, en fórum svo út Heljarmýri, beint yfir Ögursvatn,
sem var ísi lagt, út hjá Hofstöðum og á ísi yfir Hofstaðavog, út
hjá Staðarbakka, þar beint upp landið og að Hrauni, þar sem
við ætluðum að gista.
Á Hrauni var okkur tekið vel, sem vænta mátti, en rétt er
við vorum komin í bæinn, kom þar maður heiman úr Stykkis-
hólmi með bréf til mín, og hafði hann elt okkur alla leið. Bréf-
ið var frá Ágústu Ólafson, sem var skólastjóri barnaskólans
heima, og svo orð frá skólanefndinni, þar sem ég var beðin að
taka að mér störf Ágústu í skólanum.
Þannig var málum komið, að Ágústa, sem hafði verið
snemma á árum skólastjóri í Stykkishólmi, hafði tekið við
skólastjórn aftur eftir mörg ár. Hún var væn kona og vinsæl,
enda vel að sér og mjög stjórnsöm. Nú hafði komið til hennar
vinkona hennar, sem var berklaveik, góð og gáfuð, skáld gott,
en févana. Hún hét María Jóhannesdóttir. Þessa vinkonu tók
Ágústa að sér, ól önn fyrir henni og hjúkraði þar til hún dó.
Nú voru foreldrar barnanna í skólanum áhyggjufullir af því að
Ágústa hafði þessa veiku konu hjá sér, og þegar hún vissi það,
vildi hún gjarnan sleppa starfinu, en vissi ekki að ég væri laus
fyrr en einmitt sama daginn sem ég lagði af stað heiman að.
En þá var brugðið við og sendur hraðboði á eftir mér.
Mér þótti nú hálfslæmt að hætta við ferðalagið, en pabbi
minn lagði að mér að snúa við, ég held að hann hafi verið hálf-
hræddur við að sleppa mér í þessa óvissuferð. Ég fór því aftur
heim með pabba og sendimanninum, og varð mamma mín feg-
in. Við Ingveldi talaði ég í síma, svo að allt féll í ljúfa löð.
Ég tók svo við skólastjórastarfinu, og er lítið um það að
segja. En frosthörkurnar héldust og jukust heldur. Eldiviður
var takmarkaður, kynt var með mó og kolum, meðan þau ent-
ust, en það dugði lítið. Var þá tekið það ráð að hafa skólann
annanhvorn dag til þess að drýgja eldiviðinn. Allt gekk þetta
sæmilega.
Kennari með mér var Sólveig Albertsdóttir, ættuð úr Eyja-
firði eða Þingeyjarsýslu. Hún var góður kennari. En hún sagði