Alþýðublaðið - 02.03.1925, Síða 2

2
FALÞ¥ÐUSLASIÐ
-----»-■
BikislOgreglan
og
„Orn eineygli:1
(Iagvar Sigarðsson)
Fpý Alþýðubrauðgerðinnf.
Normalbrauöin
margviftarkendu, úr ameríska nígsigtimjðlinu, fást í aðalbúðum
Alþýðubrauðgerðarinnar á Laugavegi 61 og Baldursgðiu 14.
Einnig fást þau í öllum útsölustöðum Alþýðubrauðgerðarinnar.
Maðar, aem kallar sig >örn
eineygða< og talinn er að vera
Ingvar Sigarðsson, starfsmaður
hji G. Copland, hefir verið sí
skrifandi i >VísU um langt skelð
og hrópandi um ríkislogregla, og
gæti maður haldið, að hann og
et til vlll húsbóndl hans, Cop-
land, og þeirra skoðunar- og
stéttar-bræður vissu svo tullan
mæll synda sinna af unnum
óhæfuverkum í garð aíþýðu, að
þsir þá og þegar myndu verða
hirtir likamlega, væri ekki þegar
í stað ælður her manna tii að
verja þeirra dýrmætá líkama, þvi
að aðrar ástseður eru ekki fyrir
hendi en annaðtveggja vond
verk burgeisa eða löngun þeirra
til að gera alþýðu manna að
þrælum.
í fyratu grein >Arnar< (aða
Iogvars) er sagt, að þelr atburðlr,
er gerðust 12. apríl f. á., hafi
fært mönnum heim sanninn um,
að hér verðl að mynda ríkisiög-
reglu, þ. e. her. Með öðrum
orðum: Ástæðan til þess, áð eln-
um af þjónum útiends burgeiss
dettur í hug eða ©r sagt að fara
áð skrifa um ríkisiögreglu, eru
atburðlrnir 12. april t. á.
Hvað gerðiat 12. april t. á.?
Það, áð verkamenn hér i þess-
um bæ neyddust til að gera
verkfáli, af þvf að margftrek-
aðar tilraunir þeirra til að tá
kaupinu þo'kað upp um nokkra
aura á klukkustund höfðu mis-
tekist eða öilu heldur ekki
heyrst hjá vlnnukaupendum. Þeir
vildu einir ráða, hvað þeir borg
uðu, —jafn-s :nngjarnt og et ailir
þeir, er kaupa hér nauðaynjar
sínar hjá kaupmönnum, vlldu
ráða, hvaða verð væri á vöruunl
•ða afgreiddu sig sjáifir og borg-
uðu það, er þelm sýndUt, en
tækju ekkert mark á þvi verði,
er kaupmenn settu á vöruna.
Var uú káupkrafa verkamann-
anna, sem vinnukaupeodur vildu
ékkl sinna, ósanngjörn? Fjarri
Ur því. N-ilega aillr bæjarbúar
Konur!
Biðjlð um Smáva-
smföplíkið* }»ví að það
ev efnlsbetra en alt
annað smföplíkl.
Pappír alls konar.
Pappírspokar.
Kauplð þar, sem ódýrast er
Herlui Clauaen,
Sími 89.
Afgreiðsls
f við IngólfBstrseti — opin dag-
í lega frá kl. 9 4rd. til kl. 8 eíðiL
Alþýðubiaðlð
kemur út 4 hverjum virkuna degi.

ð
8krif»tof®
á Bjargarstíg S (niðri) jpin kl.
9i/|—101/* árd. og 8—9 eíðd.
S í m a r:
633: prentaraiðja. „
988: afgreiðda. f|
1 1294; ritstjórn.
Ve r ð 1 a g:
Aikrift&rverð kr. 1,0C á mánuði.
AuglýBÍngaverð kr. 0,16 mœ.eind.
1
30 aura smáBÖgurnar fáat
enn þá trá byrjun á Laufáevegl
15 — Opið 4—7 síðdegis.
voru á elnu máii um það, að
kaupið, sem farið væri tram á,
væri híð almlnsta, er vlð yrði
unað eða hægt væri að fram-
fleyta fjölskyldu á, þótt ekki
væri nema litll. Svo sanngjörn
var kratan, að menn álitu, að í
rauuioni ætti að hækka kauplð
10 aurum meira á klukkustund
en aett var upp.
Hvað gerist avo frekara þenn-
an dag? Það, að einn eða tveir
vinnukaupendur reyna at ásettu
ráði að rjúfa samtök verkamanna
með þvi að iáta vlnna ónauð-
synlega vinnu. Þeir vl«su það
vel, að verkaiýðurinn var áð-
þrengdur af lágu kaupl og at
vinnuleysi, þar sem nærrl helm-
ingur þeirra, er vinnu þurftu og
vlldu fá, gengu daglegs siypplr
frá. Hvað gerá svo verkamenn-
irnir, sem eiga við hln aumu
kjör að búa os? enga áh*yrn fá?
Þelr gera þ <6 sem t*Hir verka
mean i öllum siðuðum löadum
myndu hata gert og gera dag-
iega. Þeir þo!a ekki ijórum til
fimm mönnum að brugga mörg
um þúsundum manns fjörráð
með því að íara að vinna og
veikja þar moð samtökin og et
til vill eyðiieggja það, að hin
mjög svo sanngjarna krafa feng-
ist fram með afli samtakanna,
ettir að hún hetir verið marg-
hundmð at vinnukaupendum.
Þá er að ifta á • fldðingarnar
af þassu verkfalli. í fyrsta lagl
fá verkamenn 20 aura hækkun
á hvern tfma, og hygg ég. að
fáir aðrir en Copbud og ingvar
og þeirra líkar telji þáð ógæfu.
Það urðu engar skemdir á nelnu
svlðl. Enginn maður varð fyrir
neinu hnjaskl, því að það býst
ég ekki við að verði taiið hnjask,
þótt einn vinnukaupandi, sam
vlrtlst vera að missa vitið, væri
fluttur heim í bifreið. Sbfurinn
hans b'Ot'iaðl að vísn, en at bví
einu, að haan íór að ou honum