Ljósmæðrablaðið - 01.06.2016, Blaðsíða 41
41Ljósmæðrablaðið - júní 2016
mig svo yfir til Debbie og fylgdi þeim báðum í eitt ár. Ég fylgdi þeim í
allar vitjanir og fæðingar og var því á vakt dag og nótt án þess að taka
mér hlé í þrjú ár. Á þessum þremur árum fór ég í 87 fæðingar og óteljandi
vitjanir í meðgönguvernd og sængurlegu og upplifði samfellda þjón-
ustu eins og hún gerist best. Ég sat ljósmæðrapróf hjá North American
Registry of Midwives (NARM) sem gaf mér réttindi sem ljósmóðir eða
Certified Professional Midwife (CPM) árið 2010 og fékk ljósmæðraleyfi
í Wisconsin fylki snemma árs 2011.
Ég ákvað að starfa sjálfstætt sem heimafæðingarljósmóðir, líkt og
Ingrid og Debbie. Ég starfaði í náinni samvinnu við þær báðar og nýtti
tímann þegar ég beið eftir ljósmæðraleyfinu til að undirbúa mína eigin
heimafæðingarþjónustu. Ég skipulagði starfsemina og varð mér úti um
öll leyfi. Pantaði súrefniskúta, áhöld, nálar og lyf, útbjó húsnæðið fyrir
vitjanir, skrifaði eyðublöð og kennsluefni og sankaði að mér bókum fyrir
bókasafnið á skrifstofunni. Ég þurfti ekki að bíða lengi eftir að taka á
móti fyrsta barninu því ein konan sem ég hafði sinnt sem nemi ákvað að
biðja mig að taka á móti öðru barninu sínu. Barnið fæddist í lok febrúar
2011 á afmælisdegi eldri systur sinnar sem ég hafði tekið á móti sem
nemi hjá Ingrid.
Ingrid aðstoðaði mig í fyrstu fæðingunum. Þetta var ómetanlegur
stuðningur fyrir nýja ljósmóður. Við vorum frábært teymi enda höfðum
við verið nánast límdar saman á mjöðmunum í heil þrjú ár og þekktum
hvor aðra vel. Henni fórst hlutverk sitt sem kennari mjög vel úr hendi og
var reynsla mín sem nemandi einstaklega jákvæð.
Í Madison störfuðu 6‒8 ljósmæður við heimafæðingar á þessum árum
og saman áorkuðu þær miklu. Þær höfðu barist fyrir lögleiðingu ljós-
mæðra sem ekki höfðu lokið hjúkrunarprófi og gengu þau lög í gildi árið
2006. Árið 2015 tóku gildi lög sem gerðu öllum ljósmæðrum kleift að fá
greitt frá ríkissjúkratryggingum (MedicAid). Með þessum lögum jókst
aðgengi kvenna, sérstaklega kvenna með litlar tekjur, að ljósmæðrum og
heimafæðingum. Ég fékk tækifæri til að vinna að þessum nýju lögum, en
auk þess sat ég í stjórn Ljósmæðrafélagsins í Wisconsin fylki.
Í Bandaríkjunum þykir sjálfsagt að verja hluta tíma síns við sjálf-
boðavinnu. Það gerði ég með því að bjóða fram stuðning í fæðingu (sem
doula) fyrir konur í erfiðum aðstæðum í gegnum samtök sem kallast
Small Miracles. Konur sem sóttu um aðstoð í gegnum samtökin voru
einkum táningsstúlkur, innflytjendur, fátækar konur og konur í fangelsi.
Þessi vinna var afskaplega gefandi og dýrmæt reynsla fyrir nýja ljós-
móður.
Árið 2012 settist ég aftur á skólabekk, að þessu sinni í meistara-
nám sem kallast European Master of Science in Midwifery. Þetta er
samevrópskt verkefni sem miðar meðal annars að því að auka aðgengi
ljósmæðra að menntun á framhaldsstigi. Á þingi Alþjóðaheilbrigðis-
stofnunarinnar í München árið 2000 skrifuðu 48 lönd undir sáttmála þess
efnis að vinna ætti markvisst að því að auka rödd ljósmæðra á öllum
stigum stefnumótunar og að auka rannsóknir í ljósmóðurfræði og var
European Master of Science in Midwifery ein leið til að bregðast við
þessum München-sáttmála. Ég lauk náminu vorið 2015 frá Hannover
Medical School í Þýskalandi og hóf doktorsnám í ljósmóðurfræði við
Háskóla Íslands haustið 2015.
Emma Swift
Ljósmóðir
Hér sjást nokkrar af ljósmæðrunum í Madison við kveðjuveislu
sem þær héldu fyrir okkur áður en við fluttum heim til Íslands. Frá
vinstri: Tehmina, Emma, Britt, Leah, Hannah og Ingrid.
Verkleg kennsla í staðnámi í Chicago.
Verkleg kennsla í staðnámi í Chicago.