Ljósmæðrablaðið - 01.12.2016, Qupperneq 31

31Ljósmæðrablaðið - desember 2016
leg, til dæmis ef legvatnið er litað eða ef konan er með lítið vatn eftir
rof á belgjum og oftar en ekki lagast rit við þetta.
Einnig sjáum við mun minni notkun á utanbastsdeyfingu hér en
á Íslandi. Hver ástæðan er þar á bakvið er kannski erfitt að segja en
okkar tilfinning er sú að konur hér vilji margar forðast utanbastsdeyf-
ingu og taka það jafnvel fram í fæðingarbréfi. Einnig er morfín mikið
notað til verkjastillingar á fyrsta stigi fæðingar og er það þá gefið í
vöðva og nægir það oft til að hjálpa konum yfir erfiðasta hjallann.
Það hefur einnig vakið athygli okkar að óhefðbundnar meðferðir
í fæðingu eru lítið sem ekkert notaðar hér. Mjög fáar ljósmæður
eru með menntun í nálastungum, ilmolíur þekktust ekki áður en við
mættum á svæðið, en nú höfum við tekið inn piparmyntuolíuna sem
hefur gefið mjög góða raun. Reboza þekkist lítið og er ekkert notað.
Baðið er lítið notað. Vatnsfæðingar eru ekki leyfðar hér og þar að
auki er það í verklagsreglum að setja konur í fæðingu í rit á tveggja
tíma fresti, þrátt fyrir hléhlustun. Þá þurfa konurnar að fara upp úr
baðinu og inn á stofuna sína til að fara í rit, fæstar fara aftur í baðið.
Einnig höfum við lítið orðið varar við notkun slökunartónlistar,
nema þá í einstaka tilfellum þegar skjólstæðingur kemur sjálfur með
tónlistina. Sitjandafæðingar eru einnig mjög sjaldgæfar hér og mælt
er með því, ef vending tekst ekki, að konur fari í keisaraskurð.
Það sem okkur finnst kannski stærsti munurinn á reynslu okkar
á Íslandi og svo reynslu okkar hér er að þar sem að rit eru sýnileg
utan fæðingarstofa þá er yfirsetan ekki eins mikil og langar yfirsetur
þekkjast ekki. Við sjáum að sjálfsögðu bæði kosti og galla við þetta.
Hér reyna ljósmæður eftir fremsta megni að sýna nærveru en þegar
mikið er að gera og krafan um stöðuga yfirsetu er ekki til staðar þá
segir það sig sjálft að hún er mun minni. Kosturinn við það að vinna
í teymi með sjúkraliða er að þegar mikið er að gera og sinna þarf
tveimur krefjandi skjólstæðingum á sama tíma þá getum við deilt
verkefnum okkar á milli en ljósmóðirin og sjúkraliðinn þurfa ekki að
vera bæði til staðar nema við sjálfa fæðinguna.
Öll skráning í fæðingarferlinu fer fram á tölvutæku formi og eina
sem konan þarf að taka með sér á fæðingardeildina er blóðflokk-
unarblað og skilríki. Fæðingardeildin hefur aðgang að tölvutækum
mæðraskrám sem og rannsóknarniðurstöðum frá heilsugæslunni og
skráning eftir fæðingu byggist á því að haka í þar til gerð stöðluð
form þannig að samfelldur texti er ekki mikill.
Ekki er mikið um heimafæðingar hér á Skáni, meðal annars vegna
þess að konur þurfa að standa undir öllum kostnaði sjálfar. Einnig
eru skilyrði fyrir að fá að fæða heima strangari en við þekkjum á
Íslandi, til dæmis má frumbyrja ekki fæða heima þrátt fyrir að vera
alveg hraust í eðlilegri meðgöngu.
Skjólstæðingarnir okkar eru fjölbreyttur hópur en Lundur er
mikið fjölmenningarsamfélag, bæði útaf háskólanum og einnig
vegna fjölda innflytjenda. Fjölmenningin í Svíþjóð gæti einnig verið
ástæðan fyrir því hversu frábært viðmót við höfum fengið frá okkar
skjólstæðingum, en Svíarnir eru vanir því að heyra bjagaða sænsku
og það frá fólki í öllum stéttum og stöðum. Við erum allar sammála
um það að hafa aldrei þurft að líða fyrir það að vera útlendingar. Við
höfðum allar áhyggjur af því í byrjun að sinna konum í fæðingu,
varla talandi á tungumálinu og bjuggumst kannski við því að konur
myndu vilja skipta okkur út fyrir ljósmóður sem væri talandi, en
það gerðist aldrei. Aftur á móti hafa Svíarnir verið duglegir að hrósa
okkur og hafa margir haft orð á því hvað Íslendingar eru fljótir að ná
sænskunni.
Við erum allar sammála um að lífið hér í Svíþjóð er afar gott. Þó
launin séu svipuð og á Íslandi þá er mun ódýrara að lifa hérna. Það
kom okkur til dæmis mikið á óvart þegar börnin okkar byrjuðu í
skóla hér og við þurftum ekki að kaupa neitt fyrir skólann, nema þá
Af fæðingarstofu.
Af vaktherberginu.