Stjarnan - 01.02.1930, Blaðsíða 2
iS
STJARNAN
SPURNINGA-KASSINN
Kæri hr. Guðbrandsson /—Viltu gjöra
svo vel að svara þessari spurningu:
Hversvegna prédikuðu Jóhannes skírari
og Jesús mestmegnis í ríki náttúrunnar, í
eyðimörkum og á afskektum stöðumf
Sjö hundruÖ árum áður en Jóhannes
skírari fæddist í þennan heim, ritaði spá-
maðurinn Jesaja þessi orS: “H'eyr, kallað
er í eyðimörkinni: GreiÖiÖ götu Drott-
ins, ryÖjiÖ GuÖi vorum veg í óbygðinni.
Sérhver dalur skal hækka, hvert fjall
og háls lækka; hólarnir skulu verÖa aÖ
jafnsléttum og hamrarnir aÖ dalagrund-
um. DýrÖ Drottins mun birtast, og alt
hold mun sjá þaÖ, því aÖ munnur Drott-
ins hefir talaÖ þaÖ !’’ Jes. 40:3-5.
Þessi spádómur bendir skýrum orÖum
á þann, sem mundi veröa fyrirrennari
Krists. En uppfylti nú Jóhannes skírari
þennan spádóm? Já. Þegar Gyðingarn-
ir sendu presta og Levíta út í eyðimörk-
ina, til aÖ komast að raun um hver Jó-
hannes skirari kynni að vera, átti eftir-
farandi samtal sér stað milli þeirra og
J óhannesar:
“Hver ert >ú?”
Og hann játað og neitaði ekki, og hann
játaði: Ekki er eg Kristur.
Og þeir spurðu hann: Ilvað þá? Ertu
Elía?
Og hann segir: Ekki er eg það.
Ertu spámaðurinn ?
Og hann svaraði: Nei.
Þeir sögðu þá við hann : Hver ert þú ?
til þess að vér getum flutt svar þeim, er
oss sendu. Hvað segir þú um sjálfan
þig?
I lann sagði: Eg er rödd rnanns, er
hrópar í óbygðinni: GjöriS beinan veg
Drottins, eins og Jesaja spámaður hefir
sagt.” Jóh. 1 :i9-23.
Sjá einnig Matt. 3. kap.; Mark. 1 :i-ii ;
Lúk. 3:1-22.
En hvers vegna skyldi nú fyrirrennari
Krists, sem í augum Guðs er hinn mesti
maður, sem nokkurn tíma hefir verið uppi
á þessari jörðu (Matt. ii:uj, þurfa að
prédika i óbygðinni, í staðinn fyrir i
stórborgum landsins. Ástæðurnar fyrir
þvi eru aSallega þrjár. Fyrst: Undir
berum himni umgefnir af fegurð náttúr-
unnar gátu bæði Jóhannes skírari og
Jesús kent fólkinu sannleikann í dæmi-
sögum, sem gjórðu því skilyrðin fyrir að
komast inn i Guðs ríki skiljanleg, og upp-
frætt það um margt, sem ekki mundi
hafa verið mögulegt að benda fólkinu á í
samkunduhúsum, því að fólk, sem er
tjóðrað á hæl kirkjunnar og undir manna-
setninga-svipu prestanna þorir ekki að
hugsa sjálft og fylgja sannfæringu sam-
vizku sinnar, þess vegna var það, að bæði
Jóhannes skírari og Jesús leiddu fólkið í
burtu frá hinum baneitruðu áhrifum
kirkjudómsins, til þess að þau frækorn
sannleikans, sem þeir sáðu í hjörtu mann-
anna, gætu í friði og næði fest rætur,
sprottiö og borið ávöxt til eilífs lífs.
f öðru lagi voru engin samkunduhús
i öllu landinu, sem mundu hafa rúmað
þann mannfjölda, sem kom út til að hlusta
á þessa tvo menn.
1 þriðja lagi mundi Jóhannes skírari
aldrei hafa getað sagt við Farísea og
Sadukea í Jerúsalem eða Kapernaum það,
sem hann sagði við þá i eyðimörkinni,
án þess að hafa mist lífið fyr en liann
hefði leyst af hendi hið vandasama verk
sitt. Hlustið á hann þar sem hann talar
til þeirra: “Þér nöðru-afkvæmi, hver
kendi yður að flýja undan hinni komandi
reiöi? Berið þá ávöxt samboðinn iðrun-
inni, og ætlið ekki, að þér getið sagt með
sjálfum yður: Vér eigum Abraham að
föður; þvi að eg segi yður, að Guð getur
vakiö Abraham börn af steinum þessum.
En öxin er þegar lögð að rótum trjánna ;
verður þá hvert það tré, sem ekki ber
góðan ávöxt, upp höggvið og því í eld
kastað.” Matt. 3:7-10.
("Framh. á bls. 26J