Stjarnan - 01.03.1930, Blaðsíða 6

38
STJARNAN
máli Guðs og stjórn um. Allt ilt stafa'ði
af stjórn GuSs, staÖhæfði hann. Hann
hélt þvi fram a<5 það væri áform hans
að bæta lög Jehóvas. Það var þess
vegna nauðsynlegt að hann gerði grein
fyrir eðli kröfu sinnar og sýna fram á
hvað breytingartillögur hans myndu leiða
til. Hans eigið verk myndi dæma hann.
Alheimurinn myndi sjá svikarann afhjúp-
aðan. Jafnvel þegar ákveðið var, að
Satan skyldi ekki dvelja lengur á himn-
um, þá útrýmdi samt sem áður Guð i
viáku sinni honum ekki. Ef þjónusta
kærleikans er sú eina, sem er GuSi þókn-
anleg, þá verður hlýðni hinna sköpuðu
vera hans að hvíla á sannfæringu um
réttlæti hans og miskunsemi. Ibúár him-
insins og annara hnatta voru ekki undir
það búnir að skilja eðli syndarinnar og
afleiðingar hennar, þess vegna mundu
þeir á þeim tíma ekki hafa getað séð aS
Guð væri réttlátur og miskunnsamur, ef
hann s'kyldi þá hafa útrýmt Satan. Ef
hann skyldi tafarlaust hafa verið numinn
í iburtu úr tilverunni, þá mundu hinir hafa
þjónað Guði af hræðslu, en ekki af elsku.
Áhrif þessa sviks mundu ekki hafa ver-
ið eyðilögð og eigi heldur mundi upp-
reistarandinn meS því hafa verið bældur
niður fyrir fult og alt. Hið illa verður
að hafa tíma til að þroskast. Alheimin-
um til góðs um alla eilífð fékk Satan
svigrúm, til þess að setja meginreglur
. sínar í framkvæmd, til þess að allar
skapaðar verur gætu séð í hinu rétta
ljósi, að kærur hans gegn Guði, réttlæti
hans, miskunnsemi og órjúfanlegleika
lögmáls hans voru á engu ibygðar, og að
efasemdir þeim viðvíkjandi mundu verða
reknar á flótta um tíma og eilífð.
Lexía fyrir alheiminn
U.ppreisn Satans myndi standa sem
lexía fyrir alheiminn um allar ókomnar
aldir—sem eilífur vitnisburður um hið
hræöilega eðli syndarinnar og afleiðing-
ar hennar. Ef reglum Satans yrðu
fylgt myndu áhrif þeirra bæði á menn
og engla sýna, hverjar afleiðingar af að
lítilsvirða myndugleika Guðs mundu
verða; það mundi sanna að vellíðan allra
hans skapaðra vera stendur í hinu inni-
legasta sambandi við stjórn Guðs og til-
veru lögmáls hans. Þannig myndi sagan
um þessa óttalegu tilraun til að gera upp-
reist vera eilíf vörn fyrir allar heilagar
skyni gæddar verur. Hún myndi koma
í veg fyrir að þær yrðu á tálar dregnar
hvað snertir eðli yfirtroðslunnar, til þess
aS forða þeim frá að drýgja synd og út-
taka hegningu.
Hinn mikli lögræningi hélt áfram að
réttlæta sjálfan sig, þangað til að deil-
an á himnum varð að taka enda. Þegar
kunngjört var að hann myndi verða rek-
inn út úr sælunnar bústöðum ásamt öll-
um fylgjendum sínum, þá lét uppreistar-
leiðtoginn fyrirlitningu sína fyrir lögmáli
Skaparans i ljós. Hann endurtók stað-
hæfinguna um, að englarnir þyrftu engrar
stjórnar með, að þeir ættu að hafa leyfi
til að fylgja sínum æigin vilja, því að
hann mundi alla tíð leiða þá til að gera það
sem rétt er. Hann hafnaði lögmáli Guðs
sem hafti á frelsi þeirra og lýsti því yfir,
að það væri áform hans að nema lög-
máliö úr gildi, til þess að hinn mikli her-
skari himinsins, eftir að hafa verið los-
aður undan þvi þrældómsoki, gæti kom-
ist upp á hærra stig, inn í dýrðlegri til-
veru.
Satan og herflokkur hans voru sammála
um að skjóta allri skuldinni á Krist.
Þeir lýstu því yfir, að ef aldrei hefði verið
fundið að þeim, myndu þeir aldrei hafa
gert uppreist. Hinn mikli uppreistar-
seggur og allir fylgjendur hans voru að
lokurn reknir út úr himninum, af því að
þeir voru harðsvíraðir og frekir í óhlýðni
sinni og árangurslaust reyndu þeir að
fella stjórn Guðs, meðan þeir í ofdirfsku
sinn istaðhæfðu, að þeir væru bráð og
fórnir þess valds, sem kúgaöi þá.
Hinn sami andi, sem vakti uppreisn
á himnum, vekur enn uppreisn á jörð-
inni. Satan hefir alla tíð haft hina sömu
aðferð meðal mannanna, sem hann hafði