Stjarnan - 01.04.1930, Blaðsíða 6

54
STJARNAN
af hörku járnsins, þar sem þú sást járn-
ið blandað saman við deig’lumóinn. En
þar eð tærnar á fótunum voru sums
kostar úr járni og sums kostar leiri, þá
mun það riki að nokkru leyti veröa öfl-
ugt og að nokkru leyti veikt. Og þar
er þú sást járnið blandað saman við
deigulmóinn, þá munu þeir með kvon-
föngum samblandast, og þó ekki samþýð-
ast hvorir öðrum, eins og jáynið sam-
lagar sig ekki við leirinn.” Dan. 2:4i-
43-
Spámaðurinn kunngjörir skýrum orð-
um: “Ríkið mun verða skift.” Þegar
Rómaríkið stóð á hæsta tindi síns veldis,
gerði það gys að þeirri hugsun, að svo
voldugt ríki myndi nokkurn tíma undir
lok líða.
Samt-sem áður stóð skrifað á fornu
bókfelli: “Ríkið mun verða skift,” og
einmitt eins og spámaðurinn hafði fyrir-
sagt, þannig skeði það. Rómaríkið féll í
rústur og fór i mola, þegar herflokkar
ósiðaðra þjóða og Húna þustu inn í
það. Hinar mörgu mismunandi þjóðir,
sem að Rómaríkið samanstóð af, gátu
ekki haldið saman, eins og blendingur
af járni og leiri getur ekki samlagast.
Smám saman varð hinu mikla Rómaríki,
að nokkru leyti fyrir innflutning, áhlaup
ýmsra þjóða, og að nokkru leyti fyrir
innbyrðisstríð, skift í minni ríki og út af
þeim komu hin núverandi ríki í Norður-
álfunni.
Af þessu getur maður séð að ekki
eitt einasta orð af þessum spádómi varð
að engu. Ennfremur er það sannleikur,
að þessi ríki, sem komu fram þegar
Rómaríkiö féll, hafa aldrei síðan sam-
einað sig. Spámaðurinn heldur áfram
með þessum orðum: “Munu þeir [það
eru konungar þessara ríkja] með kvon-
föngum samblandast.” Nú vita allir að
þær konungaættir, sem fyr meir voru'
svo voldugar i Norðurálfunni, ásamt
þeim, sem enn eru eftir, voru hér um bil
undantekningarlaust venzlaðar. Spámað-
urinn hafði sagt skýrum orðum, að þess-
konar ástand myndi verSa ráðandi milli
þeirra, en svo bætir hann við: “Þó ekki
samþýðast hverjir öðrum, eins og járn-
ið samlagar sig ekki við leirinn.” Vér
höfum verið vottar að þessu á vorum
dögum. Það hefir enn ekki hepnast
hinum kænusjtu stj órnmálamönnum né
hinum fræknustu herforingjum að sam-
eina þessi ríki undir einn stjórnanda.
Þetta var áhugamál Karls keisara fimta
og Napoleon mikla dreymdi að gera þetta
að veruleika en það mishepnaðist. Orð
spádómsins sýndu greinilega að Róm var
hið síðasta ríki, sem drotna myndi yfir
allri veröldu.
Vér getum þess vegna verið sannfærð-
ir um, að eins víst og þessari stefnu-
skrá heimsveldanna var fylgt í röð og
reglu samkvæmt fyrirsögnum spámanns-
ins, frá dögum Babels til Rómaríkisins,
eins víst munu þær fyrirsagnir rætast
að þeir atburðir koma, sem tilheyra síð-
ari hluta spádómsins, sem fjalla um vora
daga.
Hinn næsti mikli atburður
■Hið mikla spursmál verður þess
vegna: Hvað mun koma næst ? Hinn
spámannlegi uppdráttur, sem byrjar með
fornaldarríkinu Babel, sýnir oss einnig
viðburði, sem munu eiga sér stað á vorum
dögum. Boðskapur sá, sem Daniel flutti
Nebúkadnezar fyrir svo mörgum öldum,
hefir einnig mikla þýðingu í þessari kyn-
slóð:
“En á dögum þessara konunga mun
Guð himnanna hefja riki, sem aldrei skal
á grunn ganga, og það ríki skal engri
annari þjóð í hendur fengið verða. Það
mun knosa og að engu gera öll þessi
ríki, en sjálft mun það standa að eilífu,
þar sem þú sást að steinn nokkur losnaði
úr fjallinu, án þess að nokkur mannshönd
kæmi við hann, og mölvaði járnið, eir-
inn, leirinn, silfrið og gullið. Mikill Guð
hefir kunngjört konunginum hvað hér
eftir mun verða. Draumurinn er sannur
og þýðing hans áreiðanleg.” Dan. 2:44,
45. (Framh. á bls. 63)