Stjarnan - 01.04.1930, Blaðsíða 8

Raunir
Raunirnar eru margvíslegar og aí5 ein-
hverju leyti hafa allir menn í þessum
syndumspilta heimi komist i kynni viS
þær. Einnig þær geta, eins og margt
annað, orÖiÖ oss aÖ gagni, ef vér aðeins
lítum réttum augum á þær. Já, þær eru
í sumurn tilfellum nauðsynlegar til að
auka vöxt trúarlífsins. Snúum vér oss
að þeim mönnum, sem Biblían fjallar
um, komumst vér að raun um að marg-
ir þeirra hafa á einn eða annan hátt lent
í svartasta vonleysi, þar sem þeir virtust
vera útlokaðir frá sól réttlætisins og morg-
unstjörnunni hinni skæru. Það var eins
og stormur hefði sópað öllum festum sál-
arinnar í burtu. Á þ'esskonar rauna-
stundum er það oft að Guðs tími er kom-
inn, til að opiníbera mönnum hinn mikla
kraft sinn og hjálpræði. Þegar maður-
inn hefir náð enda götu sinnar, þá tekur
vegur Guðs við. Þetta reyndu Abraham
og Sara. Þau eignuðust son fyrirheitis-
ins þegar þau bæði voru orðin ellihrum.
Jakob varð að stynja og andvarpa: Þér
gerið mig barnslausan, Jósep er farinn,
Símon er farinn og nú ætlið þér að taka
Benjamín; alt þetta kemur yfir mig.”
I. Mós. 42136. En hversu stutt var
ekki leiðin frá bústöðum raunanna til
hallar gleðinnar, þar sem hann dvaldi
innan um höfðingja og konunga.
Eíttu á hvernig GuS bjargaði ísraels-
mönnum frá auðsjáanlegurn dauða. Vér
viljum minnast dálítið á viðburðinn við
Mara. Þeir komu þangað mji% svo
lúnir, eftir að hafa ferðast þrjá daga um
eyðimörkina og leitað að vatni, en ekk-
ert fundið. Hitinn að ofan frá sólunni
og að neðan frá sandinum hafði kvalið
þá allan þennan tíma. Þegar þeir voru
farnir að örvæntast fundu þeir að lokum
vatn. . En fögnuðurnn breyttist óðum í
tár og mögl, því að vatnið var beiskt og
ekki til að drekka. Þeir horfðust í augu
við dauða og gröf. En Guð breytir tím-
um og tækifærum. Lítilf jörleg grein var
verkfærið, sem að Guð notaði til að
breyta beiskjubragðinu í vatninu, og
gera það sætt og heilnæmt, til þess að
bæði menn og skepnur gætu svalað þorst-
anum. Hinu beiskja vatni má líkja við
hið óendurfædda mannshjarta, en grein-
ina við Krist. Þegar hann tekur sér bíí-
staö í hjarta manns, þá gjörbreytist það
frá því að vera vont og beiskt, til að
sýna hið ljúfa hugarfar Frelsarans.
Það er eftirtektarvert hversu margir
höfðingjar Gyðinganna hröpuðu frá sín-
um háu tindum ofan í herleiðingu í
Bábel, þar sem sumir þeirra urðu að
sitja í viðbjóðslegum fangaklefum fyrir
innan hina rammbyggilegu ' mprveggi
Babelsborgar, til þess að GuS gæti fengið
tækifæri til að tala til þeirra og þeir við
hann. Meðal þeirra var Manasse kon-
ungur. 1 varðhaldinu í Babel fór hann
fyrst fyrir alvöru að leita Drottins. 2.
Kron. 33:10-13. Þar kemur það einnig
í ljós að Guð er fús til að fyrirgefa og
upphefja þá til sannra virðinga, er leita
hans af öllu hjarta. Manasse konungur
varð nýr og mikill maður. Hann er einn-
ig ljóst dæmi upp á hvernig sumir menn
geta um tíma á móti betri vitund af-