Stjarnan - 01.05.1930, Blaðsíða 3

STJARNAN
67
Bænin breytir kringumstæðunum
Persónuleg reynsla
cftir A. A. Cone
Fyrir nokkru skírði ég konu ráðs-
manns lánsams félags, sem verzlaði með
stórar hitunarvélar og pípur og hafði
marga menn í vinnu til að setja þess
háttar vélar og allar pípur í nýjar bygg-
ingar. Var jjetta í borginni Reading í
Pennsylvania ríkinu. Á þeim tíma
sýndi maður hennar, jafnvel þó að hann
af heiminum væri skoöaður sem mjög
heiðarlegur og í alla staði áreiðanlegur
verzlunarmaður, engan áhuga fyrir
kristindómsmálum. Eins og flestir
heimsins menn, var hann meðlimur ýmsra
stúkna, hrúkaði tóbak og við ýms tæki-
færi gaf verkamönnum sínum í staupið
og drakk sjálfur. Hann tilheyrði engri
kirkju. í raun og veru hafði hann ekki
rnikið álit á prestum og kirkjum. Við
og við þegar konan hans inti aS því, að
hún væri að vonast eftir breytingu í lífi
hans og vana, varð hann órólegur og
hótaði jafnvel að eyða kveldstundum í
klúbbum og stúkum, ef hann fengi ekki
að vera laus við að hlusta á “þetta guð-
ræknistal alla tíð.”
Eftir fáeina mánuði skírði ég soninn,
og fáurn mánuSum seinna skírði ég dótt-
urina, stúlku um þrettán ára gamla.
Þegar ég leiddi hana upp úr vatninu
sagði ég við hana: “Nú langar okkur
til að fá pabba með, ekki satt?” Hún
svaraði “Það er einmitt það, sem við
erum að biðja Guð um.”
Áður en vika var liðin eftir að dótt-
irin var skírð gerði faðirinil mér boð,
að hann beinlínis þyrfti að “rannsaka”
boðskap þriðja engilsins, og vildi fá að
vita hvort ég gæti ekki byrjaði undir
eins að hafa Biblíulestra meS honum,
Starfsskrá okkar var svo full að við
urðurn að lesa með honurn sunnudaga
eftir hádegi, jafnvel þótt ég yrði að tala
á hverju sunnudagskveldi í bæ, sem var
fimtán nrílur þaðan, því að þar var vax-
andi áhugi fyrir að heyra Guðs orð.
Undravcröur drctumur
Eftir fyrsta Biblíulesturinn, er haldinn
var á heimili annarar fjölskyldu, sem
einnig var gjörn á að hafa Biblíulestra,
og sem hafði beðið í meir en þrjá mán-
uði, áður en við gátum byrjað hjá þeim,
sagði þessi faðir mér undraverðan draum,
sem hann hafði dreymt, og sem hafði
gjörbreytt lífi hans. Hann fann aS Guð
hafði svarað bænurn dótturinnar. Eins
vel og ég get ætla ég að rita drauminn
með hans eigin orðiun:
“Mig dreymdi að ég sæi allar þær
byggingar, sem ég hafði sett hitunar-
vélar og pípur i, hrynja eins og af völd-
um mikils jarðskjálfta. Allir hlutir virt-
ust allstaðar fara í rnola. Mér fanst
eins og ég vera dálítið út úr og horfði
á þessa hræðilegu sjón. Að lokum breytt-
ist sjónarsviSið og það leit út eins og
ég væri innan um alt þetta sem áhorf-
andi. Alt í einu fór ég að hrökkva-