Stjarnan - 01.05.1930, Blaðsíða 10

74
STJARNAN
lega dýr me8 járntennur tákni Róma-
ríkiö, sem kom í röðinni eftir Grikk-
land. Kaþólskur rithöfundur, Manning
kardínáll, hefir meÖ fáum línum bent
á hina miklu likingu milli spádóms rnann-
kynssögunnar. Hann segir:
“Herflokkar Rómarikisins sölsuöu
undir sig alla jöröina. Hinar miklu
hermannabrautir lágu frá Rómaborg út
unr allan heirn, sem með þeim var bund-
inn saman i frið og næði, þar eð þetta
volduga heiðna ríki var alstaðar nálægt.
Samkvæmt lýsingu Daníels á því var það
‘‘yfirtaks-öflugt.'’ Það virtist vera hart
sem járniö; því að alstaðar sigraði það
og kúgaÖi önnur ríki og þjóðflokka.”—
“The Temporal Power of the Pope.”
fLondon, 1862/, bls. 122.
Það kemur greinilega i ljós í hinum
undanförnu lýsingum að hinar mismun-
andi táknmyndir spádómsins finna gagn-
part sinn í mannkynssögunni. Hippo-
lotus, kaþólskur sagnfræðingur, sem uppi
var á þriðju öld, gullöld Rómaríkisins,
fagnaði yfir þvi að sjá hversu nákvæm-
lega spádómurinn rættist. Hann ritaði:
“Fagna! þú blessaði Daniel. Þér hefir
ekki skjátlast! Allir viðburðir, sem þú
hefir talað urn, eru komnir. Þú hefir sagt
oss söguna um hið rnikla og ógurlega
dýr. Það hefir járntennur og eirklær.
Það etur, mylur og fótumtreður það,
sem eftir verður. Járnið ríkir þegar.
Það kúgar og knosar alt, sem veröur á
vegi þess. Það þvingar alla til að bera
ok þess. Vér sjáum þetta fyrir augutn
vorum. Vér gefum þér, Guð, dýrðina,
vegna þess að þú fræðir oss um þetta.”
—-“Treatise on Christ and Antichrist,”
33. þáttur.
Hin spámannlega lýsing nær samt sem
áður yfir tímann fyrir skiftingu Róma-
ríkisins og koma þar atburðir til sög-
unnar, sem eru þýöingarmiklir, einnig
á þessurn tíma, sem vér lifum á.
Pjórða ríkið og litla hornið
Það var spámanninum mikið áhugamál
að skilja alt viðvíkjandi fjórða dýrinu,
ásamt þeim viðburðum, sem myndu fylgja
á eftir. Hann segir:
“Þá vildi ég fá áreiðanlega vitneskju
um fjórða dýriö, sem var ólikt öllum
hinum dýrunum, ógurlegt mjög, með
járntönnum og eirklóm, sem át, knosaði
og sundur tróð með fótunum það, sem
það leifði, svo og um hornin tíu, sem
voru á höfði þess, og um hitt hornið,
sem spratt upp og þrjú hornin féllu
fyrir, þetta horn, sem hafði augu og
munn, er talaði gífuryrði og meira var
ásýndum en hin. Eg horfði á, hvernig
horn þetta háði stríð við hina heilögu
og hafði sigur yfir þeim, þar til er hinn
aldraði kom og hinir heilögu hins Plæsta
náði rétti sínum, og sá tími kom, að
hinir heilögu settust að völdum.”
Spámaðurinn vildi fá áreiðanlega
vitneskju um þetta og engillinn sagði
honum sannleikann. Fyrst sagði hann:
“Fjórða dýrið merkir, að fjórða kon-
ungsríkið mun rísa upp á jörðunni, sem
ólíkt mun vera öllum hinum konungs-
ríkjunum, og það mun uppsvelgja öll
lönd, niðurtroða þau og sundur rnerja.”
Vér höfum þegar séð að fjórða ríkiö
var Róm, “hræðilegt, ógurlegt og yfir-
taks-öflugt,” í sannleika járnríki, sem
fóturn tróð og kúgaði þjóðirnar.
Viðvíkjandi tíu hornunum segir eng-
illinn ennfremur : “Og hornin tíu nrerkja
það, að af þessu ríki rnunu upp koma
tíu konungar, og annar konungur mun
upp rísa eftir þá, og hann mun verða
ólíkur hinum fvrri, og þremur konung-
um mun hann steypa.” Þegar vér för-
um yfir sögu Rómaríkisins, sjáum vér
þá ekki einmitt það, sem hin spámannlega
fyrirsögn bendir á? Vér sjáum að hinu
vestrænu Rómaríki var skift í minni ríki.
Vér sjáum að framandi þjóðir að norð-
an flæma inn yfir það ríki og tæta
það sundur og því næst rnynda eigin
ríki innan landamæra þess, ,sem voru
upphafið að hinum núverandi ríkjum í
Norðurálfunni.