Stjarnan - 01.06.1930, Blaðsíða 14

94
STJARNAN
þurfa hjálpar meÖ. Guðmundur lætur
ekki á sér standa. Hann sendir tafarlaust
hina lofuSu hjálp og þannig var kröf-
unni mætt; þvi að Kristjáni var þaÖ ó-
mögulegt a<5 mæta henni af eigin ram-
leik. Um haustiÖ undir eins og Kristján
var búinn að þreskja og selja kornið
borgaði hann Guðmundi leiguna. Guð-
mundur vildi gjarnan halda honum á
jörðinni framvegis og 'það varð. — Þetta
er dæmi, sem allir geta skilið, en það er
eins auðvelt að skilja sáttmálana, sem Guð
gerði við fólk sitt. Eins og jörSin var
undirstaða samninganna milli Guðmundar
og Úlfljóts og Kristjáns og hún var hin
sama eftir sem áður, hvort sem samn-
ingurinn var rofinn eða haldinn, þannig
var lögmál Guðs undirstaðan — hlutur-
inn, sem samningurinn var um — í báð-
um sáttmálunum, sem Drottinn gerði við
fólk sitt. Fyrri sáttmálinn var ekki að
öllu leyti óaðfinnanlegur, vegna þess að
lýSurinn hafði ætlað sér að halda hann af
eigin rammleik, án þess að leita hjálpar
hjá Guði. Var það til þess að kenna mann-
kyninu eitt skifti fyrir öll hina miklu
lexíu, “að hyggja holdsins er fjand-
skapur gegn Guði, með því aS hún lýtur
ekki lögmáli Guðs, enda getur hún það
ekki.” Róm. 8:7.
Eins og Kristján varð að fá hjálp hjá
GuSmundi, til að mæta kröfunni, þannig
ætlaSi Guð í nýja sáttmálanum að rétta
öllum, er hann gjörði, hjálparhönd, til
þess að þeir geti fyrir aðstoð hans mætt
kröfunni — haldiS boðorð hans. Skulum
vér því næst athuga hvað Ritningin seg-
ir um nýja sáttmálann.
Hinn 'nýji sáttmáli
Sex hundruð árum fyrir Krist gefur
Guð fyrir munn Jeremía spámanns eftir-
farandi fyrirheit um nýjan sáttmála :
“Sjá, þeir dagar munu korna — segir
Drottinn — að ég mun gera nýjan sátt-
mála við ísraels hús, ekki eins og þann
sáttmála, er ég gerði við feSur þeirra,
þá er ég tók i hönd þeirra, til þess að
leiða þá út af Egyptalandi, en þann sátt-
mála við mig hafa þeir rofið, þótt ég
væri Herra þeirra — segir Drottinn.
En í þessu ska] sáttmálinn fólginn vera,
sá er ég geri við ísraels hús eftir þetta
— segir Drottinn: Eg legg lögmál mitt
þeim í brjóst og rita þaS á hjörtu þeirra,
og ég skal vera þeirra Guð og þeir skulu
vera mín þjóð. Og þeir skulu ekki fram-
ar kenna hver öðrum, og segja: Eærið
að þekkja Drottin! því að þeir munu
allir þekkja mig, bæði smáir og stói'ir —
segir Drottinn —, því að ég mun fyrir-
gefa misgjörð þeirra og ekki framar
minnast syndar þeirra.” Jer. 31:3i-34-
Hér höfum vér alt aðra mynd af þeim
mönnum, sem Guð gerir hinn nýja
sáttmála við, en þá, sem vér höfum af
þeim mönnum, er hann gerði gamla sátt-
málann við hjá Sínaí. Þeir ætluðu aS
gera alt í sínum eigin styrkleika, en
þessir eru menn, sem hafa lifandi sam-
band við Drottin og af persónulegri
reynslu þekkja hann, smáir og stórir.
Eins og vér munum sjá, var þessi sátt-
máli ekki staðfestur fyr en á Golgata
krossinum, og eftir .það kom Huggar-
inn, hinn Heilagi Andi, til þess að leiða
alla, sem höfSu gengið Kristi á hönd,
til þess að hlýða boðorðum hans, í allan
sannleikann. Það, sem var mönnum
ómögulegt að gera af eigin rammleik,
nefnilega, að halda öll boðorð Guðs,
myndi í nýja sáttmálanum vera verk
Heilags Anda, því að vér lesum:
Og ég mun gefa þeim nýtt hjarta og
leggja þeim pýjan anda í brjóst; ég
mun taka steinhjartað úr líkama þeirra
og gefa þeim hjarta af holdi, til þess að
þeir hlýði boðorðum mínum og varð-
veiti setninga mína og breyti eftir þeim.
Og þá skulu þeir vera mín þjóð og ég skal
vera þeirra Guð.” Esek. n :ig, 20.
Framhald