Stjarnan - 01.09.1930, Blaðsíða 3
STJARNAN
131
Heimkynni hinna hólpnu
“En vér væntum eftir fyrirheiti hans,
nýs himins og nýrrar jarðar, þar sem rétt-
læti býr.” 2. Pét. 3:13.
Heit Drottins um, að hann muni ein-
hvern tíma skapa nýja jörð, er gamalt,
Vafalaust hafa guðsmenn fornaldarinnar
haft skilning á þessu, eins og t. d. Abra-
ham og eftirkomendur hans, sem vér skul-
um siðar tala um. Alveg ótvírætt fyrir-
heit um þetta finnum vér í síðustu kapí-
tulunum hjá spámanninum Jesajasi: “Því
sjá, eg skapa nýjan himinn og nýja jörð,
og hins fyrra skal ekki minst verða og
það skal engum í hug koma. Nei, gleðjist
og fagniÖ æfinlega yfir því, sem eg skapa,
því sjá, eg gjöri Jerúsalem að fögnuði og
fólkiÖ í henni aÖ gleði.” Jes. 65:17, 18.
Einnig Jóhannes postuli heyrði rödd frá
hásætinu segja:' “Sjá, eg gjöri alla hluti
nýja.” Opinb. 2115.
Á þessari dýrölegu nýju jörð mun ekki
sjást neitt af hinum óprýðilegu merkjum
bölvunarinnar. “Og engin bölvun skal
framar til vera.” Opinb. 22:3- Alt verð-
ur óviðjafnanleg fegurð. “Eyðimörkin og
hiS þurra land skal gleðjast; öræfin skulu
fagna og blómgast sem lilja. Þau skulu
blómgast ríkulega og fagna af unaði og
gleði. Vegsemd Líbanons skal veitast
þeim, prýði Karmels og Sarons; þau skulu
fá að sjá vegsemd Drottins og prýði Guðs
vors.” “Þá munu augu hinna blindu upp-
ljúkast og opnast eyru hinna daufu; þá
mun hinn halti létta sér sem hjörtur og
tunga hins mállausa fagna lofsyngjandi;
því að vatnslindir spretta upp í eyðimörk-
inni og lækir á öræfunum.” “Hinir end-
urkeyptu Drottins skulu afturhverfa og
koma með fögnuði til Zíonar; og eilíf
gleði skal leika yfir höfði þeim ; fögnuður
og gleði skal fylgja þeim, en hrygð og
andvarpan flýja.” Jes. 35:1,2,5,6,10.
“Og enginn borgarbúi mun segja: Eg er
sjúkur. Fólkið, sem þar býr, hefir fengið
fyrirgefningu misgjörða sinna.” Jes. 33 :
24. Hér í heimi er það algengast, að gleði
sú og hamingja, sem mennirnir sækjast
eftir, flýr frá þeim, en þar á móti fá þeir
oft ríkulegan hluta af þeirri sorg og þeim
andvörpum, sem þeir reyna að forðast.
Þar skulu hinir hólpnu ná hinu fyrnefnda,
og hið síðarnefnda mun vera horfið.
Guð “mun þerra hvert tár af augum
þeirra, og dauðinn mun ekki framar til
vera, hvorki harmur né vein, né kvöl er
framar til; hið fyrra er farið.” Opinb.
21:4;
Hinir hólpnu munu ekki lifa iðjulausri
skuggatilveru í hinu eilífa, sæla heim-
kynni þeirra á hinni nýju jörð. Líf þeirra
og athafnir verða jafn verulegar sem á
þessari gömlu jörð—já, óendanlega miklu
framar, því að hvorki sjúkdómur né sorg
né nokkuð annað ilt mun skyggja á gleði
þeirra. “Þeir munu reisa hús og búa í
þeim, og þeir munu planta víngarSa og
eta ávöxtu þeirra. Eigi munu þeir reisa
og aðrir í búa, eigi munu þeir planta og
aðrir eta; því að aldur fólks míns mun
verða sem aldur trjánna, og mínir útvöldu
skulu sjálfir njóta handaverka sinna.”
Jes. 65:21,22.
Dýrðlegasti staðurinn á jörðinni verð-
ur þá borgin helga, sem Guð hefir gert,