Stjarnan - 01.10.1930, Blaðsíða 2
146
STJARNAN
SPURNINGA-KASSINN
Kœri Mr. Guðbrandsson! Vildir þú
gera svo vel að svara eftirfarandi spurn-
ingum:
1. Hvaðan kom andi eða sál stúlk-
unnar? Lúk. 8:55.
VersiÖ er á þessa leið: “Og andi
hennar sneri aftur, og hún reis upp þegar
í stað, og hann bauð að gefa henni að
eta.”
Hér er talað um dóttur Jaírusar, tólf
ára gamla stúlku, sem Jesús við þetta
tækifæri reisti upp frá dauðum. Nú vill
spyrjandinn vita hvaöan “andi” eða
“sál” stúlkunnar kom. Jesús sagði einu
sinni við mann: “Hvað er skrifað í lög-
málinu? Hvernig les þú?” Lúk. 10:26.
Orðin “andi” og “sál” eru alls ekki sam-
merkingarorð í Ritningunni eins og rnarg-
ir nú á dögum vilja halda á lofti. Orðið
“andi” er á grísku “pneuma” og þýðir
blátt áfram ekki annaö en “vindur,” það
er að segja loftið, sem við andardráttinn
sogast inn i lungun, til að veita likaman-
um það súrefni, sem hann verður að hafa
til að halda lífinu við. Þessi “andi” kem-
ur úr andrúmsloftinu, sem umgefur hnött-
inn, til þess að fylla' hinar daglegu þarfir
vorar og “koma” í oss á efsta degi, þegar
Drottinn mun vekja oss upp frá dauðum.
Þetta kemur greinilega í ljós í hinum fagra
spádómi í bók Esekíels spámanns um upp-
risuna, sem mun sameina öll Guös börn
aftur. Þar lesum vér:
“Þá sagði hann við mig: Mæl þú i
guðmóði til lífsandans, mæl þú í guðmóði,
manns-son, og seg við lífsandann: Svo
segir Herran Drottinn: Kom þú, lífsandi,
úr áttunum f jórum og anda á þennan val,
að þeir megi lifna við. Eg talaði nú í
guðmóöi, eins og hann hafi skipað mér;
kom þá lífsandi í þá, svo að þeir lifnuðu
við og risu á fætur; var það afarmikill
fjöldi. Og hann sagði við mig: Manns-
son, þessi bein eru allir ísraelsmenn: Sjá
þeir segja: Bein vor eru skinin, von vor
þrotin, úti er um oss ! Mæl því í guðmóði
og seg við þá: Svo segir Herrann Drott-
inn: Sjá, eg vil opna grafir yðar, og láta
yöur rísa upp úr gröfum yðar, þjóð mín,
og flytja yður inn i Israels land, til þess
að þér viðurkennið, að eg er Drottinn,
þegar eg opna grafir yðar og læt yður
rísa upp úr gröfum yðar, þjóð mín.” Esek.
37 ■9^3-
Þessi fagra fyrirsögn og lýsing uppris-
unnar hefir veitt ferðalúnum pílagrím-
um svo miljónum skiftir uppörvun, von og
þrek á dauðastundinni, til aö vitna um
kraft hans, sem er upprisan og lífið.
Orðið “sál” er í Ritningunni notað til
að tákna allan manninn (1. Mós. 2 :j; 46:
27J, en aldrei neina sérstaka veru í mann-
inum, sem skyldi yfirgefa hann í dauðan-
um. Sú kenning er upphaflega komin úr
heiðnum trúarbrögðum inn í kaþólskuna
og þaðan inn í hinar fráhverfu mótmæl-
enda kirkjur, en hún á alls enga heimild í
Guðs orði. Ef orðið sál skyldi hafa verið
notað í þessum texta, sem um er að ræða,
miindi Guðs orð hafa komið í bága við
sjálft sig, en það gjörir það aldrei, nema
þegar menn bæta við eða draga úr því.
Svo syrjandinn er vinsamlegast beðinn
um að gá að orðunum í textanum, til þess
að hann í huga sínum bæti ekki neinu inn
þar, sem hið innblásna orð ekki kannast
við.
2. Er hér átt við hvíta kynflokkinn?
Matt. 24:34-
Versið hljóöar þannig: ‘“Sannlega segi
eg yður: þessi knyslóð mun alls ekki liða
undir lok, unz alt kemur fram.”
“Kynflokkur” og “kynslóð” er tvent ó-
líkt. Ritstjóri Stjörnunnar hefir rekið sig
á það hvað eftir annað, að menn villast
aldrei á merkingu þess konar orða, þegar
þau koma fyrir í einhverri skáldsögu, dag-
blaði eða tímariti, en undir eins og þau
koma fyrir í Ritningunni þurfa menn að
('Framh. á bls. 15S.J