Stjarnan - 01.12.1930, Blaðsíða 10
i86
STJARNAN
“Vissulega,” svaraÖi Helen. “Eg hefi
verið að hugsa um þetta efni. Við kom-
um yfir til ykkar í kveld.”
“Mig langar mjög til að heyra um
þetta atriði,” sagði Hefen, er hún hafði
fengið sér sæti í stofu Syversens hjón-
anna urn kveldið. “Þetta er svo ólíkt þvi,
sem okkur hefir verið kent, en eg held
nú samt að það væri hetra fyrir John
að hann vissi ekkert, heldur en að vera í
himnaríki- Konan hans og börnin munu
mæta mörgum erfiðleikum, og það mundi
hryggja hann að vita það.”
“Það virðist svo vera,” sagði hr. Syver-
sen, “en eg vona þó að hún móðir mín sé
í himnaríki.”
“Frederick,” greip kona hans fram i
fyrir honum, “hún hlyti að vera niður-
brotin af sorg yfir því að sjá hvernig það
gengur fyrir sumum börnum hennar. Við
skulum ekki bíða lengur , heldur fara að
lesa hvað orðið segir. Hér er fyrsta
versið. I. Þess. 5:23.
“En sjálfur friðarins Guð helgi yður
algjörlega, og gjörvallur andi yðar, sál
og líkami varðveitist ólastanlega við komu
Drottins vors Jesú Krists.”
“Það virðist hér eins og maður hafi
þrjá parta, ekki einungis sál og líkama,
eins og presturinn sagði,” greip maður
Helenar fram í.
“Eg las í gærkveldi i Préd. 12:/. að
“andinn fer til Guðs,” svaraði Helen.
‘Það er rétt,” mælti frú Syversen. “En
það á við alla menn, bæði vonda og góða
Það er ekki um sálina, sem hér er að
ræða.
1 Sálm. 104:29 lesum við: “Þú tekur
aftur anda þeirra, þá andast þau.”
“Við viljum fá að vita hvað verður um
sálina.”
“Eg ætla að lesa seinni partinn af Esek.
18:4.: “Sú sálin, sem syndgar, hún skal
deyja.”
“Hér stendur í bréfinu að Sálm. 89:49
bendi á að sálin fari ofan í gröfina, og
ætla eg að lesa það: “Hver er sá, er lifi
og sjái eigi dauðann, sá er bjargi sálu
sinni úr greipum heljar?”
“Fer þá sálin ekki til himnaríkis?”
spurði hr. Syversen.
“Hér stendur í 1, Mós. 2 :J. að “þannig
varð maðurinn lifandi sál,” þegar lífs-
andinn . (andardrátturinn) sameinaðist
líkamanum, svo sálin er þá ekki sérstök
vera út af fyrir sig.”
“Eg las í dag,” sagði Helen, “i Postula-
sögunni 2 :29~34-, að Davíð konungur sté
eklci til himna. Það virðist vera í sam-
ræmi við versið, sem við lásum í Sálm.
89. og í 9. kap. Prédikarans.”
“Hvað er dauðinn þá?” spuröi maður
Helenar.
“Þlér er svarið upp á það,” svaraði frú
Syversen. “I Jóhannesar guðspjallinu 11.
kap. höfum við frásögnina um dauða
Lazarusar. Jesús segir í 11. versinu að
hann sé sofnaður, en i 13. og 14. versun-
um segir hann lærisveinunum berlega, að
Lazarus sé dáinn. Hér stendur einnig
að Jesús kalla'ði á Lazarus og sagði:
“Kom þú út-” Jesús kallaði hann út úr
gröfinni, en ekki niður af himnum.”
“Sofnaður,” sagði Helen eins og við
sjálfa sig, en þó upphátt. “Það minnir
mig á sálminn, sem við sungum við greftr-
un Johns: “Sofnaður sæll i Guði.” Það
hefir mér aldrei fyr til hugar komiS. John
getur ekki samtímis verið bæði sofandi
og vakandi, það segir sig sjálft.”
“Þetta eru ótvíræð orð Bibliunnar,”
sagði hr. Syversen, “en fer þá aldrei neinn
til himna?”
“Við skulum sjá,” svaraði kona hans
um leið og hún leit yfir lista tilvitnan-
anna. “Hér er 1. Þess. 4:16,17, við skul-
um lesa það:
“Því sjálfur Drottinn mun með kalli,
með höfuðengils raust og með básúnu
Guðs, stíga niður af himni, og þeir, sem
dánir eru i trú á Krist, munu fyrst upp
risa; síðan munum vér, sem lifum, sem
eftir erum, verða, ásamt þeim hrifnir í
skýjum til fundar við Drottinn í loftinu;
og síðan munum vér vera með Drotni alla