Stjarnan - 01.12.1930, Blaðsíða 12

STJARNAN
188
Lífsreynsla og œfiskeið jóseps Bates
XXII. KAPÍTULI.
Siglingadagar mínir voru nú á enda. Eg
hafði ákveðiÖ að vera kyr heima. Einu
sinni enn hafði eg mikla ánægju af aÖ
hafa samfélag við trúbræður mína í læri-
sveina söfnuðinum. Eg tók einnig til ó-
spiltra málanna í bindindisstarfinu í félagi
við hina áðurnefndu samverkamenn, sem
höfðu unnið af kappi meðan eg hafði ver-
ið fjarverandi.
Faöir minn sálugi hafði ákveðið í erfða-
skrá sinni að eg skyldi aðstoða móður
mína í því að ráðstafa búinu. En áður
en árið var liðið dó einnig móðir mín. Nú
varð eg bóndi og reyndi mitt bezta að
vinna jörð, sem eg hafði tekið að erfðum
frá föður mínum. Með þeirri tilsögn,
sem eg gat fengið úr búnaðarblaði einu,
ásamt nokkrum skildingum, sem eg hafði
á reiðum höndum, kom eg því fljótt í
framkvæmd að jörðin leit-alt öðruvísi út
en þegar eg tók við henni; en tekjurnar
voru fremur litlar.
Konan min hafði látið í veðri vaka, ?ð
hún æskti þess að eg fengi einhverja vel-
launaða atvinnu á landjörð, til þess að eg
gæti verið heima fyrir. Eg hafði lofað
henni, að þegar eg hefði safnað nógu
miklum fjársjóð til að geta lifað af,
mundi eg hætta að sigla og halda kyrru
fyrir heima. Þegar eg var spurður hve
mikil sú upphæð ætti að vera, svaraði eg:
' “Tíu þúsund dollarar.” Eftir að eg haföi
öðlast von hins kristna manns, fann eg að
það var auðveldara að segja: “Þegar eg
hefi nóg, útlitið er bjart og Drottinn bless-
ar mig.”
Nú gafst mér tækifæri til að lesa nokk-
uð mikið í blöðum og tímaritum um á-
standið hingað og þangað og meðal ann-
ara fann eg einnig blað, sem talaði máli
siglingamanna. Með aðstoð nokkurra vina
myndaðist “Fairhaven sjómannafélag-”
Lítið kristniboðsblað, sem nefnt var “Mis-
sionary Herald” vakti einnig áhuga minn
fyrir kristniboði meðal heiðingjanna. Þar
að auki tók eg þátt í því starfi, sem ame-
ríska smáritafélagið rak, og dreifði eg
meðal fólksins mörgum smáritum, sem
fjölluðu um kristindóm og bindindi. En
áhugi ininn fyrir því starfi rénaði, þegar
það neitaði að prenta eða gefa út nokkurt
smárit, sem mælti á móti þrælahaldinu,
sem á þeim tíma var í blóma sínum. Eg
áleit að félagið með því kæmi í bága við
sjálft sig og gæti ekki varið þá skoðun.
Áhugi minn fyrir afnámi þrælahaldsins
var þegar vaknaður.
Árið 1832 lét lærisveina-söfnuðurinn
reisa nýja kirkju í Fairhaven og undir
eins og búið var að lúka verkinu á henni,
fórum vér að halda vakningarsamkomur,
sem Drottinn blessaði með frelsun margra
sálna. Þetta starf dreifðist út til annara
safnaða í bænum og í margar vikur heyrði
maður um morgun, eftirnón og kvelcí
klukkurnar gjalla og sá fólkið streyma á
samkottiurnar. Það virtist vera eins og
allir bæjarbúar hefðu orðið fyrir áhrifum
Guðs Anda.
Árið 1831 var sagt að í Bandaríkjun-
um væru þrjú þúsund bindindisfélög þeg-
ar mynduð og að meðlimatala þeirra væri
300,000. Svo miklum framförum hafði
þetta starf tekið á fjórum árum síðan
það hóf göngu sína í Fairhaven.
Fyrir og eftir áramótin 1831 og 1832
fóru menn i mörgum ríkjum að mynda

<
l
I