Stjarnan - 01.02.1932, Blaðsíða 14

3°
STJARNAK
aldrei. H'ann sagÖi um sjálfan sig: “Oss
ber að vinna verk þess, er mig sendi með-
an dagur er.” Texti vor sýnir hvernig
Jesús öSlaSist kraftinn til starfsins, og
vér vitum aÖ þegar Jesús bað, þá bað
hann í orðsins fylsta skilningi. Bæn hans
var alhuga og einhuga samtal við Guð meö
fullkominni undirgefni undir hans heil-
aga vilja, sem hinn eingetni sonur Föð-
ursins stendur hann í sérstöku sambandi
við Guö. Ef það er helgur staður þar
sem helgur maður biður til Guðs, þá má
sannarlega heimfæra það til þess staðar,
þar sem Jesús er einsamall á bæn til Föð-
ursins. Það er himnaríki á jörðu.
Alstaðar þar, sem Jesús kemst að með
náðarkraft sinn þar er himnaríki á jörðu.
Texti vor ber vitni um þetta. Allir, sem
heyrðu orð hans urðu gagnteknir af
himneskum krafti, því hann talaði eins
og sá sem vald hafði. Þeir, sem opna
hjarta sitt fyrir orði hans, finna til þess
hve lítilfjörlegir þeir eru í sjálfum sér,
og hve yfirgnæfanleg er Guðs náð og
hans kærleikur til þeirra. Syndin og náð-
in var aðal inntakið i kenningum hans.
Hann kom til að frelsa sitt fólk frá þess
syndum. Hlann staðfesti orð sín með
verkunum. Orð hans og verk voru í full-
komnu samræmi. Orð hans höfðu skap-
andi kraft, það varð öllum ljóst sem með
honum voru þenna dag, sem textinn talar
um.
Fíf Krists var óþreytandi bæn og starf •
semi. Þannig er einnig líf allra sannra
lærisveina Krists.
Hvernig notum vér timann? Biðjum
vér án afláts og störfum í Jesú nafni?
Höfum vér lært að telja vora daga svo að
vér verðum forsjálir? Þá vitum vér
einnig að bænastundir vorar kvöld og
morgna, veita oss starfskraftana fyrir
daginn. Þá þökkum vér Guði fyrir starf-
ið, sem hann hefir gefið oss, og biðjum
hann um náö til þess að nota tímann hon-
um til dýrðar, sem lagði líf sitt í sölurnar
svo að vér mættum öðlast í honum eilíft
líf. T. H.
Flóttinn frá Síberíu
(Niðurlag frá bls. 27)
þessu héraði, sem skipaði svo fyrir að vér
vrðum fluttir til Kolguyak, til þess að
koma í veg fyrir að vér héldum áfram
með trúarbragðakenningar, sem gagn-
stæðar væru kenningum ríkiskirkjunnar.
Vörðurinn skipaði okkur að vera ferð-
búnum morguninn eftir.
Við pökkuðum saman það litla, sem við
höfðum og vorum komnir niður að ánni
í ákveðinn tíma. Sú hugsun vaknaði hjá
m!ér, að við mættum hafa haldið trúar-
brögðum vorum leyndum, og þannig kom-
ist hjá þessum nýju erfiðleikum. Þa8
var alt annað en gleðileg tilhugsun að
þurfa að fara lengra norður. En brátt
fann eg aftur til gleði og friðar í sam-
félagi við frelsara minn, mitt í þjáningun-
um. ---------------
“Eg get ekki flúið burt frá Guði”
(Niðurlag frá bls. 28)
Guði og móður sinni, en Jesús hafði liðið
fyrir syndir hans svo honum var fyrir-
gefið alt vegna Krists. Hann var frels-
aður, af því Guð elskaði hann svo mikið
að hann gaf sinn eingetinn son fyrir
hann.
Fyrsta bréfið sem hann skrifaði móð-
ur sinni flutti þessi gleðilegu tíðindi:
“Guð hefir fylgt mér til Skotlands og
hann hefir frelsað sálu mína.”
“Hvert get eg farið frá þínum anda,
og hvert flúið frá augliti þínu? Þótt eg
stigi upp í himininn, þá ertu þar, þótt eg
gjöri undirheima að hvílu minni, sjá, þú
ert þar. Þótt eg lyfti mér á vængi morg-
unroðans, og settist við hið yzta haf,
einnig þar mundi hönd þín leiða mig, og
hægri hönd þín halda mér.” Sálm. 139:7-
10. ----------------
Alfonso, fyrverandi Spánarkonungur,
fær aldrei framar að sjá uppáhaldsgripi
sína, veðhlaupahestana. Eýðstjórn Spán-
ar, sem hrifsaði undir sig allar eigur kon-
ungsins, hefir selt hestana á uppboði.