Stjarnan - 01.04.1936, Síða 2

2Ó
STJARNAN
hans kynkvísl í stórum hópum til vor, stundum
io, 20 e‘Öa 50 saman. Mariano, þrælasalinn,
kom með fjölda manna. Morðingjar og alls
konar fólk kom til vor og allir báðu um. hið
sama: “Vér viljum fá að heyra um hinn sanna
Guð, vér höfum heyrt að þér getið frætt okkur
um hann.
Trúboðarnir verða að ganga í gegnum
marga erfiðleika til þess að geta flutt heiðingj-
unum fagnaðarerindið. En því fylgir líka
mikil (blessun 1— fögnuður, sem heimurinn
þekkir ekki. Það er sönn gleði að sjá þá breyt-
ingu sem kemur yfir þessa aumingja þegar þeir
öðlast trúna á Guðs orð. Það er einnig bless-
unarríkt að vita, að til er sá Guð, sem varð-
veitir í gegnum allar hættur þá, sem á hann
treysta. Það er sæluríkt að vita að til er sá
Guð, sem heyrir bænir barna sinna og svarar
þeim.
Hvað gjörir það þótt trúboðarnir hafi ekki
“ Ef syndarar
Joe var mjög hryggur og gramur í geði þetta
kvöld, þegar hann gekk heim. Bæði Jack,
George og Dan og félagar þeirra höfðu kallað
hann huglausan ketling af því hann vildi ekki
taka þátt í strákapörum þeirra.
Þetta var síðasta kvöldið í október og
drengirnir höfðu tekið sig saman um áð leika
á gamlan mann, sem bjó eina mílu fyrir utan
bæinn. Á hverju kvöldi eftir vinnu fór gamli
maðurinn afskekta götu inn í þorpið, til að
kaupa nauðsynjar fyrir fjölskyldu sína. Hann
var orðinn dálítið barnalegur; hann var til
dæmis hræddur vi,ð myrkrið, svo drengirnir
héldu það yrði hin bezta skemtun ,að hræða
hann.
Joe hafði alist upp á kristilegu heimili og
var kunnugur Biblíunni, þvi faðir hans las upp-
hátt í henni við heimilis guðsþjónustuna á
hverjitm morgni. Honum hafði verið kent að
greina rétt frá röngu. Textinn, sem faðir hans
las þennan morgun var: “Ef syndarar freista
þín, þá fylg þeim ekki.” Þetta vers hljómaði
í eyrum hans svo hann gat ekki samþykt að taka
þátt í strákapörum þeim er drengirnir höfðu í
huga.
Hann gekk hægt upp tröppurnar og opnaði
framdyrnar. Móðir hans sat á sófanu'm. og var
að sauma. Hann settist niður hjá henni og
sagði henni frá áformi drengjanna, og hvernig
öll þægindi lífsins eins og þeir höfðu heima,
þegar þeir eru fullvissir um nærveru Guðs og
að hann er í verki með þeim. Hvað gjörir það
þó kinnarnar verði trávotar af heimþrá, þegai
þeir eru fullvissir um að Jesús, hinn bezti allra
vina er við hlið þeirra. Hvað gjörir til þó þeii
séu stundum þreyttir og lamaðir, þegar þeir
eru alveg vissir um eilífan ávöxt af starfi sínu
—• sálir frelsaðar í Guðs ríki.
Þeir munu sjá ávexti af starfi sínu og gleðj-
ast yfir því. Þetta gjörir þá vonglaða og hug-
hrausta við starfið. Þeir sjá áhrif Guðs anda
til að opna hugskot og hjörtu manna fyrir Guðs
orði. Þeir reyna varðveislu Guðs gegnum allar
hættur og erfiðleika. Þeir gleðjast yfir því að
Guð svarar bænum þeirra.
Trúboðsstarfið í heild sinni er svar upp á
bæn, og lifandi vitnisburður um óbifanlegt
traust til Guðs og trú á orði hans.
R. H.
freiáta þín”
þeir hefðu sært hann með því að kalla hann
huglausan ketling.
Móðirin hlustaði á sögu hans, faðmaði hann
síðan að sér og kvaðst vera svo glöð að hann
hefði slíkan siðferðiskraft, að geta neitað þeim
um hluttöku í strákapörum þeirra. Nú, eins og
endrarnær, hjálpaði það Joe að tala við móður
sína u'm það sem særði hann, og brátt hafði
hann næstum gleymt gremju sinni við drengina,
og gaf sig allan við lexíum sínum fyrir næsta
dag.
Félagarnir höfðu náð í annan dreng, sem
hét Fred, í staðinn fyrir Joe. Hann var miklu
yngri, og til að vinna hylli stóru drengjanna,
var hann fús til að gjöra hvað sem þeir stungu
upp á.
Klukkan var 7 og nú var farið að dimma.
Félagarnir mættust niður við ána. Jacle var
formaður þeirra. Hann hafði komið með svört
föt og svarta sokka sem þeir létu Fred klæðast
í, svo máluðu þeir andlit hans kolsvart; hann
var alveg óþekkjanlegur í þessum búningi í
hálfrökkri. Svo tók Jack glóandi rauðan lit og
málaði bletti og stryk á andlit hans og klæði til
að gjöra hann enn þá hræðilegri útlits. Þeim
tókst þetta vel, svo þegar þeir stóðu nokkur fet
frá honurn, þá gátu þeir aðeins séð ljósrauðu
strykin.
Nú læddust þeir allir meðfram ánni þar