Stjarnan - 01.04.1936, Side 3
STJARNAN
2 7
til þeir komu a"i5 brú, sem gamli maðurinn varÖ
að fara yfir á heimleiÖinni. Þeir vissu að hann
var kominn inn í þorpið, svo þeir biðu hans nú
steinþegjandi. Ugla ein vældi svo á'mátlega
skamt frá þeim, að þeir ósjálfrátt hrukku við.
Þeir litu á brúna og svo á djúpu ána fyrir
neðan, og nærri því óskuðu að þeir hefðu ekki
farið þangað, en þeir ætluðu ekki að vera hug-
leysingjar. Svo þegar von var á gamla mann-
inum hvísluðu þeir einhverju að Fred, og létu
hann bíða undir bryggjusporðinum, en sjálfir
földu þeir sig skamt í burtu. Brátt sáu þeir
gamla manninn kdma. Alt var hljótt. Fred
klifraðist upp bakkann og stóð nú við endann
á brúnni. Drengirnir biðu með öndina í háls-
inum. Gamli maðurinn virtist í djúpum hugs-
unum er hann nálgaðist hægt og hægt. Fred
gaf nú frá sér ókennilegt hljóð. Maðurinn
staðnæmdist og leit upp, hann horfði óttasleg-
Forðiál
“Lifandi fallbyssukúla fær sorgleg afdrif.”
Þessi yfirskrift í fréttablaði einu vakti athygli
mína. Eg tók blaðið og las sögu af manni, sem
í rnörg ár hafði ferðast um Evrópu, og í viður-
vist fjölda áhorfenda hafði látið skjóta sér úr
fallbyssukjafti 146 fet gegnum loftið og í net
sem hann alt af lenti í án þess að meiðast hið
minsta. Þegar hann var 52 ára að aldri hugð-
ist hann vera orðinn of gamall til að leika þessa
list lengur. Ná ætlaði hann að setjast um kyrt
og njóta í næði auðs þess, er hann hafði safn-
að.
Ekki leið á löngu þar til honum var boðið
stórfé til að halda því sama áfram, en hann
neitaði þvi ákveðið. En einu sinni komu vinir
hans og báðu hann að láta skjóta sér aðeins
einu sinni, til ágóða fyrir líknarstarf. Pening.
ar, sem inn kæmu áttu að fara tif aðstoðar og
lækningar vansköpuðum börnum. Hann neitaði
þessu í fyrstu og bauðst til að gefa ríflega af
fé sínu til fyrirtækisins, en hann vildi ekki láta
skjóta sér. Að lokum tókst þeim þó að fá hann
til að loífa því að hætta lífi sinu á þennan hátt,
aðeins einu sinni.
Á tilteknum tíma stóð hann frammi fyrir
mannfjöldanum, og lét í ljósi gleði sína yfir
því að sýna sig einu sinni enn, til ágóða fyrir
hið göfuga fyrirtæki. Svo rendi hann sér inn
i fallbyssukjaftinn. Nú varð augnabliks þögn,
skotið reið af og hann þaut í gegnum loftið.
inn alt í kring um sig og stökk svo með ópi
miklu fram hjá Fred. Svo gaf hann frá sér
annað voðalegt óp og stökk af brúnni út í ána.
^rengirnir þustu nú upp og ætlúðu að reyna
að frelsa líf hans, en þeir gátu ekki fundið
hann í myrkrinu, svo þeir hlupu eftir ljósber-
um, en þegar þeim loksins lánaðist að ná gamla
manninum á land, þá var hann örendur.
Daginn eftir var ekki talað um annað í
þorpinu heldur en þessi strákapör og slysið, sém
zi þeim leiddi. Eögsókn var hafin í málinu og
allir drengirnir, sem við það voru riðnir voru
sendir í betrunarskóla.
Joe varð mjög alvarlegur þegar hann heyrði
dómsúrskurðinn í máli félaga sinna. Hann var
í sannleika þakklátur fyrir að hann hafði gefið
gaitm að rödd samvizku sinnar.
“Ef syndarar freista þín, fylg þeini ekki.”
R. Howlett.
gildruna
Alt í einu æpti fólkið. Menn fölnuðu upp og
konur gripu höndum fyrir andlit sér. Byssan
hafði ekki verið nógu kraftmikil til að skjóta
honum yfir í netið, svo hann féll til jarðar.
Hann var dauður.
Það var fagur sumardagur. Enginn gat
óskað eftir betra veðri til að skemta sér niður
við sjávarströnclina. Þetta var sameiginleg
skoðun þriggja ungra stúlkna, sent voru þar og
skemtu sér með því að synda og kafa. Nú var
tírni til kominn að snúa heirn, en ein þeirra vildi
alls ekki fara strax, hún ætlaði að steypa sér
aðeins einu sinni enn.
Móti vilja sínum biðu stallsystur hennar dá-
lítið lengur. Hún steypti sér í vatnið, en höfuð
hennar hitti klett, og áður en hægt var að ná
í hana var hún druknuð.
Þetta eru sorgleg atvik, en hversu margir
meðal vor stofna sér ekki daglega í enn meiri
hættu með því að halda við smásyndir, sem
þeir vita að eru Guði á móti. Vér sefum sam-
vizkuna með því að segja við sjálfa oss: “Eg
ætla að lesa aðeins eina skáldsögu til, eg ætla
aðeins einu sinni enn að fara í leikhúsið, fara
aðeins á einn dans enn, svo ætla eg að leggja
niður alt þetta, sem eg veit að er ekki Guði
þóknanlegt.” Slíkur hugsunarháttur er mjög
hættulegur, það er gildra satans að fá oss til að