Stjarnan - 01.06.1936, Qupperneq 1
STJARNAN
JÚNI, 1936 LUNJJAR, MAN.
Lífsátarf kriátins manns
Þegar eitt af skáldum vorum virðir fyrir
sér kærleika GuÖis eins og hann er opinberaður
í fagnaðarerindinu, þá segir hann að þótt hann
ætti allan heiminn þá væri það of lítill þakk-
lætisvottur til að fórna Guði fyrir hans undra-
verðu, guðdómlegu elsku til mannanna, slik
elska krefði ekkert minna en lif hans, sál og alt
sem hann hefði. Sjónauki stjörnufræðinganna
leiðir í ljós miljónir stjarna, isem renna braut
sína í himingeimnum. En myndavélin sýnir
ennþá fleiri miljónir í viðbót. . . . Er þá sál
mannsins, sem frelsaður er, meira virði en allir
þessir hnettir? Þetta er einmitt það, sem skáld-
ið lætur í ljósi og skoðun hans i þessu efni er í
samræmi vði orð Davíðs konungs er hann seg-
ir: “Þá er eg horfi á himininn, verk handa
þinna, tunglið og stjörnurnar, er þú hefir skap-
að — hvað er þá maðurinn þess að þú minnist
hans og mannsins barn að þú vitjir þess?”
Sál frelsuð í Guðs ríki er þess verð, sem
hún hefir kostað. Jafnvel alheimurinn er ekki
eins verðmætur. Alt það gull og dýrmætir
steinar, sem finnast í jörð og á, eru alt of lítil-
fjörlegt lausnargjald. Hið úthelta blóð Frels-
arans Jesú Krists er hið eina lausnargjald, sem
nægir til að frelsa syndarann.
Bræður mínir og systur, öll þau tár sem vér
fellum, og allar þær bænir, sem vér berum
fram, er ekki nóg til að frelsa syndarann. Ekk-
ert nema blóð hins lýtalausa lambsins, Krists,
nægir til þess. Alt umhverfis oss eru vesalings
þreyttar og niðurbeygðar sálir, sem þrá frelsun
en vita ekki hvernig þær eiga að öðlast hana.
Nýlega mætti eg einu af börnum Guðs, sem
hafði fallið í synd. Frásögnin um reynslu
hennar var sú isorglegasta, sem eg hefi nokkru
sinni heyrt. Eg grét af gleði þegar eg sá þessa
sál fyrir löðun heilags anda opna hjarta sitt
fyrir geislum Guðs náðar og kærleika í Jesú
Kristi. Starfsisvið Guðs barna er að leita þá
uppi, sem þurfa uppörfunar og huggunar og
leiða þá til Krists, svo þeir fyrir trúna á hann
öðlist frelsun og eilíft líf.
Mannaveið arar.
Jesús segir i Mark. i :i7: “Komið og fylgið
mér og mun eg láta yður verða mannaveiðara.”
Aðalstarf hins kristna er að frelsa menn og
konur. Jesús bauð að kenna öllum þjóðum.
Það meinar ekki einungis þá, sem búa í fjar-
lægum löndum, heldur einnig þá, sem búa i ná-
grenni við oss, jafnvel á vorum eigin heimilum.
Það meinar að tala lífsins orð hvar og hvenær
sem tækifæri gefst.
“Hvað er istarf þitt?” spurði ókunnugur
vantrúarmaður annan mann, sem hann hafði
mætt. Sá, sem spurður var svaraði rólega en
hiklaust: “Starf mitt er það sem Jesús kallaði
mig til, það er að veiða menn. Þetta er starf
mitt, og um leið og eg leitast við að vinna það
trúlega, þá vinn eg fyrir brauði mínu með því
að smíða og selja eldavélar.”
Hvað yrði hinn eilífi árangur af starfi voru,
ef vér allir, sem trúum á bráða endurkomu
frelsarans, hefðum það fyrir vort helzta áhuga-
mál að leiða sálir til Krists. Einn af þjónum
Drottins hefir sagt oss, að öll viðskifti vor ættu
að vera framkvæmd í anda Krists og endur-
spegla hugarfar hans. Vér erum aftur og aftur
ámintir um, að viðkynning vor við aðra eigi að
sýna að kærleikur vors himneska föður býr i
hjörtum vorum. Hver einasti dagur gefur oss
tækifæri til að sýna eiginlegleika hans í líferni
voru.
Fyrir nokkru síðan kom maður inn á skrif-
stofu mína í verzlunarerindum. Hann var
hnugginn og þreyttur að útliti. Verzlunarsam-
kepni, isem hann hafði mætt og ýmislegt fleira,
hafði veiklað taugar hans. Það var auðséð að
hann hafði einhverja þunga byrði að bera.
Eftir að við höfðum lokið viðskiftum, okkar
spurði eg hann hvað honum lægi svo þungt á