Stjarnan - 01.06.1936, Blaðsíða 3

STJARNAN
43
ur öðlast hana, sá sami Jesús sem frelsaði mig
vill frelsa þig líka.”
“Vill hann gjöra það? Heldur þú hann
elski gamlan ræfil eins og mig?”
“Kæri bróðir, Frelsari okkar fer ekki í
manngreinarálit. Hann elskar þig; hann dó
fyrir þig.”
Svo spurði eg hann hvort nokkur notaði
herbergið í enda vagnsins. Hann sagði það
væri autt. “Við skulum fara þangað strax og
finna frelsun og hjálp.” Við fórum þangað
og féllum á kné, og meðan lestin þaut áfram
eftir brautinni grátbændum við Guð um að
frelsa hann. Það gleður mig að segja að Guð
frelsaði hann svo hann vann fullkominn sigur
yfir freistingunni og hann er nú áhugasamur
meðíimur safnaðarins. Eg mæti honum stöku
sinnum á ferðurn mínum og góðmannlega and-
litið hans ljómar af heilagri gleði.
“Alstaðar í heiminum eru menn og konur,
sem líta hryggum augum til himins. Bænir, tár
og spurningar stíga upp frá hjörtum, sem þrá
ljós og náð og kraft, sem þrá Guðs heilaga
anda. Menn eru rétt á takmörkum Guðs ríkis
og bíða þess aðeins að vera leiddir inn. Eng-
ill var sendur að leiðbeina Filip til ráðsmanns
drotningarinnar í Ethíópíu, sem þráði ljósið.
. . . Enn í dag eru englar reiðubúnir að leið-
beina þeirn starfsmönnum, sem leyfa heilögum
anda að helga tungu þeirra og göfga og um-
mynda hjörtu þeirra.”
Hér er sérstakur boðskapur til vor sem ein-
staklinga. Englar Guðs standa reiðubúnir til
að leiðbeina starfsmönnum Krists til þeirra,
sem líta til himins og þrá frelsun frá hjartasorg
vonbrigðum og isyndum í heiminum. Þeir eru
að bíða eftir mér og þér. “Þér eruð vitni mín,
segir Drottinn, að eg er Guð.”
Hann Jcom til Jesú.
Fyrir nokkrum mánuðum síðan var eg
staddur á veitingarhúsi einu í Suður-Californíu
og var að tala við manninn þar á skrifstofunni
um einhver verzlunar viðskifti. Þegar því var
lokið ætlaði eg að snúa samtalinu að ástandi
heimsins og þýðingu þes:s í andlegum efnum.
Hann virtist veita nákvæma eftirtekt því sem
eg sagði, en af þvi hann átti annríkt þá stóð eg
ekki lengi við. Tveim eða þrem vikum seinna
kom eg oftur til hans á skrifstofuna og þá var
einn af læknum vorum með mér. Rétt í því
við vorurn að fara snéri eg mér að manninum,
mintist á fyrri isamræður okkar og sagði:
“Vinur minn, þú ert ef til vill ekki trúaður
maður, eða trúir ekki Biblíunni, en eg trúi
henni og þetta sem nú á sér stað í heiminum,
hefir mikla þýðingu fyrir mig, því það er bein-
línis uppfylling spádómanna.”
Hann svaraði að hann hefði lengi haft
löngun til að vita meira urn Biblíuna, en enginn
hefði gjört tilraun til að kenna sér. Þetta var
hvöt fyrir mig og eg ásetti mér að hjálpa þess_
urn manni til að fá meiri þekkingu á Guðs orði.
“Vinur minn, álítur þú það væri illa viðeig-
andi ef læknirinn og eg féllum á kné hér á
skrifstofunni þinni til að biðja Guð að leiða
])ig og snúa huga þínum þannig, að þú getir
fundið þá huggun og von, sem orð hans veitir.”
“Nei,” svaraði hann, “eg er glaður ef þið
viljið gjöra það.” Vér féllum á kné og báðum
stutta bæn, og maðurinn sýndist mjög þakk-
látur.
Þremur eða fjórum vikum seinna fékk eg
boð frá þessum manni að hann langaði til að
sjá mig, Þegar eg mætti honum sá eg strax
að hann var breyttur maður. Hann heilsaði
mér, nefndi mig fyrra nafni og sagði:
“Eg er svo glaður að sjá þig aftur. Manstu
þegar ])ú og læknirinn voruð hér og þú stakst
upp á að hafa stutta bæn ?”
“Já.”
“Árangurinn varð sá að sál mín fyltist mik-
illi gleði og ný von rann upp í hjarta mínu. Það
kvöld þegar eg kom heim fékk eg löngun til að
lesa Biblíuna, en eg átti enga, svo eg varð að
útvega mér hana. Eg las kafla í henni, svo
fékk eg löngun til að biðja, það hafði eg aldrei
gjört fyr.” Svo bætti hann við meðan tárin
streymdu niður kinnar hans. “Nú, þessa sein.
ustu daga hefi eg farið 40 mínútum fyr á fæt-
ur á hverjum morgni til þess að lesa í Biblíunni
og biðja til Guðs. Ó, hvílík gleði sem síðan
hefir fylt sálu mina.”
Þetta var fyrir tveimur árum síðan. Hér
er partur af bréfi, sem .eg fékk nýlega frá þess-
um sama manni:
“Á hinum kyrlátu bænastundum mínum á
morgnana kemur nafn þitt oft í huga minn, og
eg þakka Guði fyrir að hafa kynst þér. Eg
met mikils gjöfina frá þér “Vegurinn til
Krists’ ’og Morguntexta almanakið. Eitt spor
til Jesú, spor fyrir hann og spor með honum er
innihald lífs míns. Eg hlýði honum og gjöri
hans vilja eftir því sem eg læri að þekkja hann
og gjöri það á einfaldan barnslegan hátt. Að-
eins eitt spor í einu og næsta spor fylgir eðli-
lega á eftir. Eg lifi í nútímanum, laus við á-
hyggjur fyrir morgundeginum, fel honum það