Stjarnan - 01.06.1936, Blaðsíða 6
46
STJARNAN
Hvers vegna biðjum vér til Guðs ?
Hvers vegna viljum vér gjarnan tala við
vini vora? Af því vér elskum þá. Vér biðj-
um til Guðs af því vér elskum hann. Bænin
er eðlileg afleiðing kærleika vors. Ef kærleik_
urinn kólnar þá dofnar bænalífið. Ef kær-
leikurinn er brennandi þá látum vér os's ekki
nægja með fáein orð.
Er það skylda vor að biðja? Það er skylda
vor að elska Guð, og ef vér elskum hann, þá
biðjum vér til hans og skoðum bænina sem hina
dýrmætustu blessun lífsins, er vér vildum ekki
skifta fyrir alla heimsins dýrð. Vér ætlum alls
ekki að gefa reglur fyrir hve oft eða hve lengi
menn skuli biðja. Það er betra að biðja stutt
í einlægni heldur en oft og lengi fyrir ■siðasakir.
Það er samt sem áður ekkert efamál að vér ætt-
urn að minsta kosti einu sinni á dag að biðja
innilega og alvarlega til Guðs og leggja alt vort
líf og sál fram fyrir lians heilaga auglit. Það
er heldur ekkert efamál að vér ættum að byrja
og enda hvern dag með bæn. Ef vér lifum í
samfélagi við Guð, þá munum vér ósjálfrátt
oft á dag snúa huga vorum til hansí bæn, án
þess að gjöra nokkra ákvörðun um það fyrir-
fram. Mitt í annríki dagsins kemur Guð oss í
hug og vér sendurn þögula bæn upp til hans.
Eins og mynd þess, er vér elskurn kemur ósjálf-
rátt upp í huga vorum og veitir oss ró og gleði
jafnvel ])egar vér höfum ýmsu öðru að sinna,
þannig kemur endurminningin urn Guðs kær-
leika í huga vorn, og vér gleðjumst af því að
hann er með oss og að í honum lifum, hrær-
umst og erum vér.
Blessaður er sá dagur, sem endurskín af
þessum náttúrlegu, barnslegu bænum, er veita
oss endurnæringu og styrk til starfs vors, svo
hversu lítilfjörlegt sem það er þá verður það
uppljómað af kærleika Guðs. Sönn bæn til
Guðs fjarlægir manninn ekki störfum sínum,
heldur leiðir hann til að framkvæma þau með
trúmensku og samvizkusemi, hvort sem þau
eru stór eða smá. Slíkir blessunarríkir dagar
koma ekki af sjálfu sér. Þeir eru ávöxtur af
einlægu alvarlegu bænalífi. Ef vér stöðugt
og daglega lifum slíku bænalifi, þá verður
kraftur bænarinnar hreyfiaflið í öllum fram-
kvæmdum vorum.
Jesús er Drottinn vor og herra. Hann er
vor fyrirmynd. Hann var stundum heilar
nætur á bæn. Eins og himininn hvelfist yfir
jörðunni þannig á bænin að vera sem hvelfing
yfir öllu lífi voru, og ljós hennar þrengja sér
inn í instu fyígsni hjarta vors. Eins og himin_
inn speglar sig í hinurn kyrru vötnum, þannig
á bænin að framleiða endurskin hins eilífa
sannleika í sálu vorri. “Fyrst þér eruð upp-
vaktir með Kristi, þá keppist eftir því sem er
hið efra þar sem Kristur situr við hægri hönd
Guðs. Hugsið um það sem er hið efra en ekki
urn það, sem á jörðunni er, því að þér eruð
dánir og líf yðar er fólgið með Kristi í Guði.
Þegar Kristur vort líf opinberast, þá munuð
þér og ásamt honum opinberast í dýrð.” Kol.
3:i-4. ,
Heilbrigð sál sækir til uppsprettu lífsins, en
hún er hulin með Kristi í Guði. Þess vegna
leitar sálin til Guðs í bæn, og þótt vér fyrst
þegar Jesús kemur opinberumst með honum i
dýrð, þá sjáum vér í anda þessa dýrð gegnum
bænina. Og gegnum frið hjartans varpar hún
ljóma yfir vort jarðneska líf, þess vegna segir
postulinn:
“Verið ávalt glaðir vegna samfélagsins við
Drottinn, eg segi aftur: Verið glaðir.”
M. R. H.
Það er yndislegt að lesa urn bænalíf og
fögnuð Guðs barna í samfélaginu við frelsara
vorn, en vinir mínir, gjörið þetta að yðar eigin
reynslu, því það er í sannleika himnaríki a
jörðu. — S. J.
Vitur skipáljóri
Skipstjóri á gúfuskipi nokkru var emu sinnt
spurður hve rnikið vín hann drykki.
“Eg hefi aldrei drukkið áfengi af nokkru
tagi,” svaraði hann. “Eg hefi aldrei reykt,
tuggið eða tekið í nefið, og eg hefi aldrei drukk-
ið kaffi eða te.”
“Hvað drekkur þú þá með morgunmatn-
um ?”
“Kalt vatn.”
“En um miðjan daginn?”
“Kalt vatn.”
“En hvað drekkur þú þá þegar þú ert veik-
ur?”
“Eg hefi atdrei verið veikur,” svaraði skip_
stjórinn glaður í bragði.
Ejögur hundruð þúsund amerískra bænda
skulda stjórninni $785,000,000, sem þeir hafa
tekið að láni hjá henni.