Stjarnan - 01.07.1936, Blaðsíða 7

stjarnan
55
Hvítur sem snjór
Einu sinni heimsótti Victoria drotning papp-
írsverksmiÖju. VerksmiÖjueigandinn sýndi
henni vinnustofurnar, og af því hann vissi ekki
hver hún var þá sýndi hann henni einnig her-
bergiÖ þa.r sem tuskurnar voru lagðar. Þar
var mikiÖ af óhreinum rauÖum tuskum, svo
hún 'Spurði undrandi: “Hvernig getur þetta
nokkurn tiima orÖið hvitt ?”
Eigandinn svaraði að þeir hefðu vissa efna-
samsetningu sem tæki allan litinn burtu, jafn-
vel úr þessum dökkrauðu tuskum. Fyrst eftir
að hún var farin vissi verksmiðjueigandinn að
þetta var drotningin.
Tveimur dögum seinna fann drotningin á
skrifborði sínu nokkrar arkir af hinum fínasta
skrifpappír sem hún hafði nokkurn tíma séð.
Nafn hennar var prentað með stórum stöfum
á annað efra hornið á hverri örk, og á einni
örkinni stóðu þessi orð: “Má eg biðja drotn-
inguna að taka á móti sýnishorni af pappírnum
sem hefir verið búinn til einmitt úr óhreinu
rauðu tuskunum sem hún sá? Eg býst við að
pappírinn veki undrun drotningarinnar. Má
eg einnig minnast á það að eg fæ marga góða
prédikun hér i pappírsverksmiðjunni. Eg skil
hvernig Drottinn Jesús getur tekið hinn stærsta
syndara og hreinsað hann af syndunum, þótt
blóðrauðar séu, svo þær verði hvítar sem snjór.
Eg skil líka hvernig hann getur ritað nafn sitt
á hjarta syndarans. Eins og þessar umbreyttu,
hreinsuðu tuskur koma til hallarinnar og njóta
aðdáunar, þannig mun hinn frelsaði syndari að
lokum fá inngöngu í höll hins volduga konungs
konunganna.
E. S.
Sá sem trúir á Soninn
Jim Fairhill stóð í miðjum garðinum sínum.
Alt umhverfis hann voru yndisleg blóm, en það
var ekki fegurð þeirra, sem hann virti fyrir
sér, nei, það var gamla snotra húsið, sem hann
horfði á. Það leit út fyrir að vera gamalt, en
það var vel bygt og gott heimili. Hér höfðu
forfeður hans búið hver eftir annan, og fram-
vegis mundu menn halda áfram að búa þar.
En sá tkni nálgaðist nú óðum þegar hann yrði
að flytja þaðan, en hvert færi hann þá?
Þetta var spurningin, sem hann var að velta
fyrir sér. Heimilið var gleði hans og ánægja
í þessu lífi, hann var stoltur af því. En þegar
hann þyrfti ekki lengmr jarðneskt heimili hvað
yrði þá um sálu hans?
“1 húsi föður míns eru mörg híbýli.” Jim
hafði oft heyrt þessi orð, en var nokkurt af
þessum hibýlum tilbúið handa honum? Hann
vissi að hann var syndari sem ennþá ekki haiði
tekið á móti frelsinu í Jesú Kristi. Hann hafði
ekki þessa frelsandi trú á hið úthelta blóð
Krists, sem eitt getur hreinsað oss af allri synd.
Hann hafði ekki fengið syndir sínar fyrirgefn-
ar, svo hliðum hinnar helgu borgar var lokað
fyrir honum, og með hverjum deginumi sem
leið varð hann eldri, og nær þeim tíma er hann
yrði kallaður inn í eilífðina, og hann vissi að
hann var ekki viðbúinn að mæta Guði, eða lifa
í félagsskap heilagra.
Dagarnir liðu, og því meir sem Jim Fairhall
hugsaði uim þetta þvi þunglyndari varð hann.
Eitt kvöld þegar hann og kona hans sátu inni
eftir að búið var að kveikja, þá flutti hann stól-
>nn sinn nær ljósinu. Konan sat með sauma sína,
en hann tók ekki dagblaðið eins og hann var
vanur, heldur gamla Biblíu og fór að lesa í
henni. Hann hélt áfram að lesa liægt og rólega,
þar til eitt lítið orð dró að sér athygli hans, svo
hann hætti að lesa. Hann sá það í nýju dýrð-
legu ljósi, það voru aðeins fimm bókstafir, en
heilagur andi lét þetta eina orð þrengja sér
inn í dýpstu fylgsni hinnar angistarfullu sálar
'hans. “Sá, sem trúir á soninn hefir eilíft líf.”
“Hefir,” endurtók hann með sjálfum sér. Eg
trúi, þá hefi eg. Drottinn, eg trúi, hjálpaðu
vantrú minni.” Nú var dauðaþögn um stund,
svo sagði hann við konu sína: “Eg er frelsað-
ur, nú veit eg það.”
Hún leit upp og spurði undrandi: “Hvernig
veiztu það?”
“Það stendur hér,” svaraði hann og benti á
versið í Biblíunni. “Hlustaðu nú á: “Sá, sem
trúir á soninn hefir eilift líf.” Eg trúi, og eg
hefi eilíft líf. Guðs orð segir það.
E. S.
Alþj óðasambandið útnefndi 12 næringar-
efnafræðinga síðastliðinn október til að rann-
saka lifnaðarhætti þjóðanna hvað matarnautn
snerti. Nú hafa þeir afhent skýrslur sínar.
Þeir segja að í flestum löndum skorti f jöldann
ýms áriðandi næringarefni, til dæmis í Norður
Ameríku hafa menn ekki nóg af lífsefnum
(vitamins). Undanrenna er ekki metin eins
mikils og hún er verð, og fóllc notar alt of mik-
ið af sykri og sigtuðu hveitimjöli.