Stjarnan - 01.08.1936, Blaðsíða 14

7o
STJARNAN
þá kristilega söngva. Þegar hún hélt að hún
væri búin aíS syngja nógu mikiÖ, þá fór hún
aÖ segja þeim frá hinum mikla höfðingja þarna
uppi. Hún talaði við þá um Jesúm. Hún
sagði þeim ,að hann hefði anda og það væri
góður andi, hans andi mundi gjöra þá mjög
hamingjusama, hann mundi gjöra þá hreina og
heilsugóða, og það yrði veruleg blessun fyrir
fólkið þeirra. Gömlu mennirnir hlóu fyrst að
henni og sögðu: “Þú ert ekkert nerna stúlka.
Til hvers ert þú að tala við okkur ?” Þeir urðu
svo reiðir við hana að nærri lá að þeir legðu
hendur á hana. Þá sagði hún við þá með hóg-
værð og kristilegri alvöru: “Hlustið á mig,
feður minir, hlu-s-tið á mig mæður mínar. Eg
ber virðingu fyrir yður, og samkvæmt lögum
vorum á eg að hlýða yður. En eg hefi lika
annan föður, sem er á himnum og eg þarf að
segja ykkur að hann er faðir ykkar líka, Aftur
fóru þeir að hlæja að henni og hún sagði:
“Það er ekki eg sem þér hlæið að, heldur hinn
mikli höfðingi, sem er á himnum.” Nú urðu
mennirnir stiltari og kvenfólkið fór að taka
betur eftir. í stuttu máli að segja, það kom
undraverð breyting yfir fólkið. Nú höfum vér
söfnuð þar með 30 meðlimum. Hver kom
þessari breytingu til leiðar? Var það Mirjam?
Alls ekki, vinir mínir. Það var Guð. Hann
sem segir til þjóna sinna: “Óttast þú eigi, því
eg er með þér, lát eigi hugfallast því eg er þinn
Guð, eg styrki þig, og hjálpa þér, eg styð þig
með hægri hendi réttlætis míns.” Jes. 41 :io.
--------------- A. H. Piper
Meðal Inca Indíána
F. E. Bresee frá Suður-Ameríku segir:
Eg ber yður kveðju frá 9844 trúsystkina vorra,
■sem á hverri viku safnast saman í 293 hvíldar-
dagaskólum. Vér höfum einnig 123 unglinga-
félög og yfir 4,000 nemendur í skólum vorum.
Það er uppörfandi og hrífandi að sjá trú-
mensku og fórnfýsi meðlima vorra i tíundar-
borgun og frjálsum gjöfum. Árið sem leið
kom inn frá þeim í tíund og fórnum 30,000
dollarar. Þetta hlýtur að hafa kostað sjálfs-
afneitun, því fjöldinn af fólkinu er fátækur
af jarðneskum gæðum.
Ein Indíána kona misti allar eigur sínar fyr.
ir aðgjörðir vondra manna þegar hún meðtók
sannleika fagnaðarerindisins, svo hún var neydd
til að flýja til vina sinna sem aumkvuðust yfir
hana, og tóku hana inn á heimili sitt. Þessi
trúsystir vor er komin hátt á níræðisaldur. 1
nokkur undnfarin ár hefir hún búið 18 mílur
frá næsta samkomustað vorum, svo að það er
36 míina ferð fyrir hana, að koma á hvíldar-
daga samkomur. Þar eru hvorki járnbrautir,
strætisvagnar né bílar. Hún verður að fara
fótgangandi alla leið, og hún fer ekki þetta
aðeins við og við, heldur stöðugt á hverri viku,
því hún sýndi mér viðurkenningar spjöld fyrir
þátttöku í 'hvíldardaga skólanum vikulega í
meir en 4 ár. Hún hef ir 'enga peninga, en sein-
ast þegar eg var við kirkju þar lagði hún tvær
kartöflur á diskinn. Þessi aldraða systir gaf
það sem henni hafði verið ætlað í miðdagsmat
á hvíldardaginn.
Frá héraðinu við mynni
Amazonf I j ótsins
Mynni Amazonfijótsins er hið stærsta í
heimi. í þvi liggur eyja ein, sem er eins stór
og England. Hafskip geta gengið 2,300 mílur
upp eftir fljótinu og að meðtöldum smærri ám,
sem renna í það þá höfum vér 30,000 mílur
af skipgengum ám á trúboðssvæði voru. Síð-
astliðin ár hafa voðalegar hitasóttir gengið yfir
þetta svæði. Vér höfum séð marga gagntak-
andi sjón á ferðum vorum. Á einu heimili
fundum vér þrjú börn, hið elzta aðeins 8 ára
að aldri, faðir þeirra hafði dáið, en móðirin
var búin að vera í burtu í þrjá daga og börnin
höfðu ekkert að borða. Á öðru heimili fund-
um vér 6 mánáða gamalt barn, sem lá í hengi-
rúmi hjá móður sinni sem var dáin. Fjölskyld.
an var öll dáin nema þetta eina barn.
Vér höfum ennþá ekki getað fengið læknir
fyrir þetta hérað, en. hjúkrunarfólk vort hefir
hjálpað um 3,500 manns á ári þessi síðastliðnu
4 ár. Stjórnin hefir lagt oss til meðulin ó-
keypis.
Fyrir nokkrum árum síðan vorum vér á
ferð að heimsækja fólk, sem bjó langt í burtu.
Innfæddur maður sem með oss var benti mér
þá á heimili þar sem maður nokkur bjó, er
hataði oss og gjörði alt, sem hann gat til að
hindra starf vort. Eg fékk löngun til að heim-
sækja þennan mann, og þvert á móti ráðlegg-
ingu vinar míns staðnæmdist eg fyrir framan
húsið. Konan kom þá hlaupandi út og sagði:
“Guð hefir sannarlega sent þig hingað. Mað-
urinn minn er mjög veikur. Þegar eg kom inn
og hann sá mig fölnaði hann upp. Hann gat
ekki mælt orð frá munni um stund. Vér hjúkr-
uðum honum og sögðum konu hans hvað hún
ætti að gjöra fyrir hann. Um leið og vér
kvöddum sendum vér upp þögula bæn til Guðs
að hann vildi lækna hann og snúa hjarta hans.
Þegar vér komum til baka var hann á góðum