Stjarnan - 01.11.1936, Blaðsíða 6

94
STJARNAN
Hann var mjög nákvæmur meÖ málverk
sín, og endurbætti oft eða breytti því, sem hann
hafði lokið við. Italskir málarar höfðu fram
að þessurn tíma rnálað útsýni aðeins bak við
myndir sínar. En hjá honum var útsýnið aðal
málverkið, stundum leigði hann aðrá til að
mála mynd aðeins til að gjöra útsýnið tilkomu.
meira. Hann sagðist gefa burtu myndir sínar
en selja útsýnið.
■Hann varð frægur innan skannms og mikil
eftirsókn var eftir málverkum hans. Nú fóru
menn að reyna að stæla málverk hans. En
hann málaði aldrei nema einu sinni sama mál-
verkið svo það var ómögulegt að koma fram
með fölsk málverk undir nafni hans. Hann
bjó til dráttarlínur af öllum þeim málverkum,
sem hann seldi og skrifaði nafn kaupanda aftan
á uppdráttinn, og eins til hvaða lands mál-
verkið fór. Þetta geymdi hann alt í nokkurs
konar minnisbók.
Níutíu og tvö af málverkum hans hanga á
listasöfnum í Evrópu. Mörg þeirra eru í
Louvre í París, og á listasafni þjóðarinnar i
Lundúnum.
Clement páfi IX. bauðst til að þekja með
gullpeningum eitt af málverkum hans, ef hann
vildi selja það. En Claude hafði nóga peninga
Flísin og
“Hví sér þú flísina í auga bróður þíns, en
tekur el-cki eftir bjálkanum, sem er í þínu eigin
auga. . . . Hræsnari, drag fyrst bjálkann út úr
auga þnu, og þá muntu sjá vel til að draga út
flisina, sem er í auga bróður þíns.” Lúk. 6:41.
Það er mikill mismunur á flís og bjálka;
flís getur verið svo lítil, að hún sé varla sýni-
leg nenia í beztu birtu. Bjálki er stórt tré, sem
notað er í undirstöður og aflviði húsa. Flís er
svo létt að hún getur svifið í loftinu, hækkað
eða lækkað eftir því sem loftstraumarnir bera
hana áfram. Bjálki er svo þungur að enginn
einn maður getur lyft honum eða borið hann.
Hvílíkur mismunur á milli þeirra, hins minsta,
sem sjá má í sólarbirtu og hinna stóru bjálka,
sem þá voru notaðir til húsabygginga. Ef þau
væru lögð á metaskálar hvort á móti öðru, þá
mundi flísin fljúga upp, og menn ekki geta
eygt hana.
Flís í auga bróður míns en bjálki í mínu
eigin. Það var áhrifamikil samlíking upp á
svo hann vildi ekki selja það. Claude dó í
Rómaborg 82 ára að aldri.
Það er sagt að þegar Claude var um 25 ára
að aldri, þá hafi hann heimsótt Champagne,
fæðingarpláss sitt. Hér var honum tekið sem
tignum gesti, aneð hinum mesta heiðri í kastal-
anum þar, sem foreldrar hans unnu sem óbreytt
vinnufólk. Einn dag, þegar hann var úti á
skemtireið með tignarfólkinu, þá mætti hann
drengnum, sem hafði verið frumkvöðullinn að
því að stela frá honum smákökunum. Þegar
Claude var að fara af stað til Sviss þá kallaði
þessi drengur á eftir honum og sagði að hann
skyldi koma aftur, þegar hann væri orðinn
sjálfstæður og ríkur maður. Claude stöðvaði
nú hest sinn og sagði honum, sem^nú var orðinn
fullorðinn maður, að hann væri kominn aftur
undir þeim kringumstæðum, sem hann hefði
tiltekið. Hann mætti líka dreng, isem hafði
verið honurn hlyntur við þetta sama tækifæri.
Claude stökk af baki, faðmaði manninn að sér
og þakkaði honum eins og hann vildi hafa gjört
fyrir mörgum árum síðan.
Fyrir ljós það, sem kærleikurinn kveikti,
varð Claude, hálfvitinn, að Claude frá Lorraine.
Hinn frægi málari, hvers málverk enn í dag
njóta álits og aðdáunar rnanna.
H. W. Roth.
bjálkinn
sannleika þann, sem Frelsarinn vildi kenna oss.
Syndir mínar og yfirsjónir líkjast bjálka, en eg
veiti þeim enga eftirtekt, en yfirsjónir bróður
míns, þó þær líkist aðeins lítilli flís, þá sýnast
mér þær svo stórkostlegar, að eg er ekki í rónni,
og álít þær þurfi fljótra aðgjörða við. Eg gef
engan gaum að mnum yfirsjónum og afsaka
þær fullkomlega. En eg lít á yfirsjónir bróður
míns í stækkunargleri og sýnast þær því stærri,
sem eg horfi lengur á þær.
Hvað þetta líkist mannlegu eðli. Það er
svo nátúrlegt fyrir mig að álíta það alveg
skelfilegt ef bróður mínum verður eitthvað á,
en þegar eg gjöri hið sama þá finst mér það
einkis vert, kveðst ekki geta við því gjört, eða
þá skelli skuldinni á einhvern annan. Þegar
bróðir minn finnur að einhverju, þá álít eg að
hann sé í vondu skapi, en þegar eg sjálfur set
út á eitthvað, þá gjöri eg það öðrum til leið-
beiningar. Þegar hann heldur fast við skoðun
sína, þá er hann stíflyndur og þrjóskufullur, en