Stjarnan - 01.12.1936, Blaðsíða 1
STJARNAN
DESEMBER, 1936 LUNDAR, MAN
Gleðileg Jól
Drottins útvöldu, elskuðu börn, þér hafiÖ í
sannleika ástæðu til að gleðjast og fagna óum-
ræðilegum og dýrðlegum fögnuði, því “Sjáið
hvílíkan kærleika faðirinn hefir oss auðsýnt að
vér skulum Guðs börn kallast. Þess vegna
kannast ekki heimurinn við oss af því hann
þekkir hann ekki. Elskanlegir, nú þegar erum
vér Guðs börn, en það er ennþá ekki opinbert
hvað vér verða munum, en það vitum vér, að
þegar hann birtist, þá munum vér verða honum
líkir, því að vér imiunum sjá hann eins og hann
er.” i. Jóh. 3 :i, 2.
Þetta dýrðlega hlutskifti keypti Jesús oss
til handa með því að fæðast í voru holdi og
líða og deyja fyrir vorar syndir. Ættum vér
ekki einn og allir að þakka Guði og vegsama
hann nú á þessari minningarhátíð um fæðingu
Frelsarans. Eigum vér ekki að færa honum
þá þakkarfórn, þá jólagjöf, sem honum er kær-
ust, það er að gefa honum líf vort og vilja vorn,
svo hann fyrir sinn heilaga anda megi upp frá
þessu stjórna hugsunum vorum, orðum og á-
formum, og ummynda líferni vort eftir sinni
mynd, svo vér í vorri daglegu breytni látum
sama lunderni vera í oss, sem var í Jesú Kristi.
Þá verðum vér meðstarfendur Krists til að
leita þess sem glatað var og frelsa það. Þá
höfuimi vér aðeins eitt áhugamál , það er, að
gjöra vilja vors himneska föður. Þá mun jóla-
gleðin, fögnuður og friður, heilags anda fylla
hjörtu vor alla ársins daga þar til Jesús kemur
í dýrð sinni til að fullkomna endurlausnarverk-
ið og gefa oss með sér hans eilífa dýrðarríki.
Drottinn gefi að þetta megi verða ykkar allra
hlutskifti, kæru lesendur Stjörnunnar. Guð
gefi ykkur öllum gleðileg jól, í Jesú nafni.
S. Johnson.
Lykillinn að forðabúri himinsins
Vorið 1872 höfðu trúboðar frá Ameríku,
sem störfuðu í Cadereyta, Mexico, ásett sér að
fara í heimsókn til Bandaríkjanna. Þeir höfðu
beðið Guð að opna sér veg, og nú höfðu þeir
fengið farareyri, svo að áætlun var gjörð um
ferðina.
Á þessu tímabili var uppreisn í Mexico, svo
engir flutningsvagnar fóru yfir landaimærin,
trúboðarnir leigðu sér því tvo vagna. Vinir
þeirra reyndu að letja þá ferðarinnar, því þeir
óttuðust að þeir mundu falla í hendur hins
voðalega uppreistar foringja, Cortinas og hei’-
manna hans. Cortinas var sakaður um 17 morð
í Texas. Hann hataði Bandaríkjamenn og
Mexicobúar voru einnig hræddir við hann.
Nú var alt undirbúið til ferðarinnar, og trú-
boðarnir stefndu til Matamoros, sem er langan
veg frá Cadereyta þar sem þeir höfðu verið.
Vinir, sem þar bjuggu lofuðu að biðja daglega
fyrir ferðamönnunum fyrst þeir gátu ekki
fengið þá til að fresta ferðinni.
Þriðja daginn eftir að þeir hófu ferð sína,
og höfðu falið sig Guði eins og þeir voru vanir,
héldu þeir af stað. En eftir að þeir höfðu keyrt
um tvær mílur vegar, þá kornu þeir í f jarlægð
auga á hermenn hins voðalega uppreistarmanns
Cortinas, sem komu rétt á móti þeim. Hið eina
sem þeir gátu gjört var að treysta Guði og
biðja hann um varðveizlu. Sá, sem fór á und-
an fylkingunni skipað þeim að staðnæmast, og
bíða þar til foringinn kæmi og talaði við þá.
Hann kam brátt og spurði þá á spánversku
hvaðan þeir kæmu og hvert þeir væru að fara.
Rétt um leið og þeir svöruðu þvi, spurði einn
trúboðanna: “Er hættulaus vegur héðan til
Matamoros ?”