Stjarnan - 01.12.1936, Blaðsíða 8

xo4
STJARNAN
veriö a8 leita að einhverjum sem tryði því. Þú
tilfærðir í ræðu þinni loforðið semi Jesús gaf:
“Ef tveir af yður verða sammála á jörðunni,
mun þeim veitast af föður mínum sem er á
himnum, sérhver sá hlutur sem þeir kunna að
biðja um.” Trúir þú þessu loforði og viltu
biðja með mér upp á það?”
Áður en eg gat svarað hélt hún áfram:
“Svoleiðis stendur á að maðurinn minn hefir
lengi verið skipstjóri á bátnum, sem fer upp
og niður fljótið. Hann fer aldrei til kirkju, er
ákaflega guðlaus og hann er nú orðinn gamall
maður. Ef þú vilt biðja með mér upp á þetta
áðurnefnda loforð Krists, þá skulum við biðja
um afturhvarf hans, svo hann öðlist frelsun og
eignist Guðs ríki. Viltu biðja með mér?”
Þarna stóð eg hugsandi og undrandi. Eg
rannsakaði hjarta mitt. Trúði eg í sannleika
þessu loforði ? Var eg reiðubúinn þá og þar að
biðja uin þetta með henni, sem hún óskaði eftir ?
Meðan eg stóð þarna án þess að svara, stóð
upp fátæklega búinn maður, járnsmiður, og
sagði við konuna: “Eg skal biðja með þér og
gjöra kröfu til þessa loforðs.” Svo gekk hann
í viðurvist vorri yfir til konunnar og sagði með
auðmýkt: “Við skulum gjöra kröfu til loforðs-
ins nú strax.”
Þau féllu á kné og hann bað. Það var
jafn einfalt og barn væri að tala við móður
sína. Hann minti frelsarann á loforð hans, og
að þau tvö, sem nú væru á knjánum frammi
fyrir honum tryðu loforðinu og gjörðu kröfu
til þess, og báðu hann nú að frelsa gamla skip-
stjórann. Þetta tók aðeins fáar mínútur. Það
er ómögulegt að lýsa einlægni þeirri og alvöru
sem lýsti sér í bænum þeirra.
Guðsþjónustunni var lokið og dagurinn leið.
Unx kvöldið kom fólkið aftur til kirkju. Þegar
presturinn sté í stólinn sá hann gömlu konuna
þá senx áður var minst á, og með henni var
garnall rnaður hvítur fyrir hærum.
í lok ræðunnar var þeim boðið sem' vildu
meðtaka Krist að koma inn i fremstu sætin
rneðan fólkið var að syngja. Gamli nmðurinn
stóð strax upp og kom. Það var talað við
hann og beðið með honum, en alt var óljóst og
í rnyrkri fyrir honum.
Yfir til hægri og vinstri í kirkjunni sátu
þau konan hans og járnsmiðurinn, og andlit
þeirra ljómiuðu af gleði. Þau höfðu beðið og
trúað loforði Krists, svo þau vissu í hjörtum
sínum að alt mundi fara vel. Guðsþjónustunni
var lokið og fólkið fór heim til sín. Gamli mað-
urinn gekk út í myrkrið og sál hans var jafn-
STIARNAN kemur út einu sinni á mán-
uði. Verð: $1.00 á ári. Borgist fyrirfram.
Útgefendur: The Canadian Union Con-
ference of S.D.A., 209 Birks Bldg. Wpeg.
Ritstjórn og afgreiðslu annast
MISS S. JOHNSON, Lundar, Man., Can.
vel dimmari en nóttin.
Morguninn eftir þegar fólkið var að safn-
ast sarnan, og presturinn var í lestrarherberginu
bak við ræðustólinn, til að undirbúa ræðu sína,
þá var barið á ytri dyrnar. Hurðin var opnuð
og garnli maðurinn gekk inn og sagði: “Eg get
ekki beðið eftir morgun guðsþjónustunni, segðu
mér strax, ef þú getur, hvernig eg á að fara að
því að' fá frelsun.”
Þarna í lestrarherberginu áður en guðs-
þjónustan byrjaði tók hann á móti Jesú sem
frelsara sínum, og í lok guðsþjónustunnar gaf
hann ógleymanlegan vitnisburð um frelsara
sinn.
Hvað er annars markvert við þennan at-
burð ? Alls ekkert, þegar vér minnumst þess, að
tveir vinir Jesú einlæglega og alvarlega trúðu
loforði Jesú og tileinkuðu sér það.
G. W. Truett.
AUÐMÝKTIN
Augustínus var einu sinni spurður hvað
væri fyrsta sporið á leið til himnaríkis. Hann
svaraði: “Auðmýkt.” Og annað sporið ?
“Auðmýkt.” Og hið þriðja? “Auðmýkt.”
Eins og skipið sem hefir þungan farm,
gengur dýpra niður í vatnið, heldur en hið létt-
fermda. Þannig er það einnig með sál manns-
ins, því meira sem hún hefir meðtekið af
Guðs náð, því auðmýkri er hún, og þess minna
álit hefir hún á sjálfri sér, en þvi meira traust
hefir hún á Guði. E. S.
Eg hefi ferðast meira urn íslendingabygð-
irnar í Canada í sumar heldur en nokkru sinni
fyr, og haft þá ánægju að kynnast svo mörgum
fleiri af hinum gestrisnu, göfugu, góðu löndum
mínum. Síðastliðið sumar og haust verður
mér ógleymanlegt. Kæru vinir minir, allir við-
skiftavinir mínir og Stjörnunnar, hjartans
þökk fyrir viðkynninguna og allan kærleika
mér auðsýndan. Blessun Drottins hvíli yfir
yður, og fögnuður og friður heilags anda fylli
hjörtu yðar.
Gleðilegar hátíðar í Jesú nafni.
Lundar 20 nóvember 1936. S. Johnson.