Mosfellingur - 16.06.2006, Blaðsíða 12

Mosfellingur - Bæjarmál og aðsendar greinar12
Um hvítasunnuhelgina fór Lands-
bankamótið 2006 fram á Tungubökk-
um. Mótið er samvinnuverkefni
Lands banka Íslands og Knattspyrnu-
deildar Aftureldingar en í ár var mótið
í fyrsta skipti ætlað bæði drengjum og
stúlkum. Um er að ræða eitt glæsileg-
asta knattspyrnumót sem fram hef-
ur farið í Mosfellsbæ en hátt í 1.000
kepp endur af báðum kynjum, allt frá
12 ára aldri og niður, öttu þar kappi.
Ætla má að aðrir gestir mótsins hafi
rúmlega tvöfaldað þennan fjölda. Þó
keppnisskapið sé aldrei langt und-
an á knattspyrnumótum af þessu
tagi, voru þó einkunnarorð mótsins
„Gaman saman” höfð að leiðarljósi.
Allir keppendur voru því lýstir
sigurvegarar og hlutu að launum
verðlaun frá Landsbankanum. KSÍ
og Mastercard gáfu einnig sérstök
háttvísiverðlaun til þeirra félaga sem
sköruðu framúr í prúðmennsku og
háttvísi. Auk knattspyrnuiðkunarinn-
ar gátu keppendur fylgst með land-
skunnum skemmtikröftum, eins og
Birgittu Haukdal og Snorra Idol-
stjörnu, stíga á stokk og skemmta gest-
um. Fjöldi sjálfboðaliða úr hópi for-
eldra knattspyrnukrakka í bænum sá
um að mótið gekk vel og snurðulaust
fyrir sig. Stjórn knattspyrnudeildar
vill koma á framfæri bestu þökkum
til þátttakenda og til allra þeirra for-
eldra sem lögðu sitt að mörkum svo
hægt væri að halda mótið. Meðfylgj-
andi eru nokkrar myndir frá Lands-
bankamótinu 2006.
Sesselja H. Guðjónsdóttir kennari
í Varmárskóla til 28 ára hættir kennslu
nú í vor. Þann 9. júní útskrifaði Sess-
elja síðasta umsjónarbekkinn sinn og
lét sjálf af störfum þann 13. júní.
Hún hóf störf sem kennari 13. sept-
ember 1967 í Árbæjarskóla. „Það er
stundum sagt að talan 13 sé óhappa-
tala en fyrsti starfsdagur minn var 13.
september í stofu 13 og var ég með 13
nemendur og ég lýk starfsferlinum
þann 13. júní í stofu 13“ segir Sess-
elja.
Sesselja hóf störf sem handavinnu-
kennari í Gagnfræðaskólanum og
sem umsjónarkennari sex ára bekkjar
í Varmárskóla árið 1978. „Þá var þetta
sitthvor skólinn og fyrir misgáning
mætti ég alls ekkert fyrsta daginn
minn í nýju starfi . Ég hafði fengið
upplýsingar um skólasetningu Gagn-
fræðaskólans en ekki Varmárskóla
sem hóf störf daginn áður. Ég hélt nú
samt starfi nu.“
Sesselja vann við báða skólana í
sjö ár en fór þáalfarið að kenna sem
umsjónarkennari í Varmárskóla. „Ég
var meira eða minna alltaf með sama
bekkinn í mörg ár, tók stundum við
af öðrum en reyndi helst að taka við
þeim sex eða sjö ára og fylgja þeim
upp í gegnum barnaskólann. Ég hef
alla tíð verið heppin með börn og
foreldra og samstarf á milli okkar ver-
ið til sóma. Ég hef ekki náð að fylgjast
nógu vel með nemendunum eins og
ég vildi en frétti þó reglulega af sum-
um þeirra og hvernig þeim reiðir af.“
Sesselja segir mikið hafa breyst í
kennsluaðferðum frá því hún byrjaði
að kenna „Þá var öldin önnur og það
mátti helst ekki brosa fyrir jól. Í dag
hafa kennsluaðferðirnar breyst til
batnaðar og vitað er að hrós er aðal
agastjórnunin. Það er mjög jákvætt
hvað foreldrar eru í góðum tengsl um
við skóla og kennara í dag og almennt
fi nnst mér foreldrar reyna eftir fremsta
megni að standa sig vel í upp eldinu.“
Eiginmaður Sesselju er Björgvin
B. Svavarsson gull- og silfursmiður
og handmenntakennari við Digra-
nesskóla. Hann lætur einnig af störf-
um nú í vor. Sesselja er ekki nema
sextug að aldri en getur leyft sér að
hætta svona snemma vegna þess að
hún er búin að kenna svo lengi. „Það
er yndislegt að geta hætt á meðan
heilsan er góð og þrekið óskert. Þó að
kennslan sé skemmtileg er hún mjög
lýjandi og krefjandi og ég er einfald-
lega orðin mjög þreytt. Ég er rosalega
sátt við að hætta og það er líka svo
gaman að hætta núna þar sem allt
hef ur gegnið svo vel með síðasta
bekkinn minn sem var hreint og
beint yndis legur. Nú ætla ég að sinna
barnabörn unum mínum meira, ríða
út, hjálpa vinum og njóta lífsins.
Draumurinn er að halda áfram að
ferðast innanlands með hestana, þar
er enn af nógu að taka. Svo langar
mig til Ástralíu ef ég fæ Björgvin til
þess að samþykkja það! En fyrst fer ég
til Finnlands með kenn urum Varm-
árskóla og til Noregs og Svíþjóðar að
heimsækja ættingja. Ég er samt svo
tengd Íslandi að ég gæti ekki farið
lengi að heiman og búið erlendis, þar
fyrir utan gæti ég ekki skilið við hes-
tana lengi í einu“ segir Sesselja að lok-
um glöð með lífi ð og tilveruna.
Þverholt 5 - s. 566 8110
NÝJAR
PERUR
Landsbankamótið á Tungubökkum Hættir kennslu
eftir 28 ár
Nú á vordögum færði síðasti bekkur
Sesselju henni fallega gjöf. Bekkurinn,
ásamt foreldrum, fór heim til hennar
og færði henni fallega skál gerða af
Ingu Elínu listakonu. Í skálinni er fugl
sem táknar Sesselju og á skálinni utan-
verðri eru 27 hjörtu ásamt nöfnum
barnanna í bekknum. Myndirnar eru
teknar við það tækifæri.
Að alast upp í leik og starfi með
íþróttafélagi efl ir mann sem mann-
eskju, á því leikur ekki nokkur vafi .
Enda hef ég stutt öll mín börn í því
að stunda íþróttir. Ég er svo viss um
að sú reynsla á eftir að nýtast þeim vel
allt lífi ð.
Sjálf ólst ég upp við að stunda
íþróttir og starfa með íþróttafélaginu
mínu. Það þurfti að sinna fjáröfl un-
arverkefnum og sjálfboðaliða starfi
meðfram æfi ngunum, það gerði all-
ur hópurinn og þótti bara sjálfsagt.
Það var líka rosalega gaman. Þeir
sem sinntu æfi ngunum best, sinntu
yfi rleitt félagsstarfi nu best, svona lag-
að helst yfi rleitt í hendur. Að stunda
íþróttir krefst aga og ábyrgðar. Það er
gott veganesti útí lífi ð að hafa alist upp
við það. Það er svo gaman að fylgjast
með því þegar fólki gengur vel.
Þegar ég fl utti í nágrenni við Mos-
fellsbæ og börnin mín hófu að æfa
með Aftureldingu hóf ég að sinna
sjálfboðaliðastarfi í kringum íþrótt-
irnar þeirra og leggja mitt að mörkum
til að efl a starfi ð. Íþróttaiðkun barna
kallar á sjálfboðastarf okkar foreld-
ranna.
En ég er ekki búin að gleyma
gamla íþróttafélaginu mínu ég „lagði
bara gamla félagið mitt á hilluna”.
Ég held bara með Aftureldingu
og ég held með börnunum mínum
og félögum þeirra. það er svo stórt
verkefni að það dugir mér alveg.
Ég held með Aftureldingu !! þegar
ég les íþróttasíðurnar í dagblöðunum
og sé krakka úr Aftureldingu standa
sig vel í einhverri íþróttagrein þá
stækka ég pínu lítið, ég verð svo stolt
að tilheyra félaginu.
Það er hluti af því að leyfa sér að
tilheyra algjörlega félaginu, vera ekki
með hluta af taugunum allt annars
staðar. Mér fi nnst að íþróttafélag
barn anna minna eiga það skilið að
þar liggi taugarnar, hvort sem þær
hafa verið annarsstaðar áður.
Ef ég ætti fyrra hjónaband að baki,
þá þætti manninum mínum í dag
ekkert spennandi ef ég bæri það mikl-
ar taugar til þess fyrrverandi að ég
tæki hann að mörgu leiti framyfi r.
Eða hvað???
Það geta alveg verið ástæður fyrir
því að foreldrarnir haldi einhverri
tryggð við sitt gamla félag. En hvernig
tekst okkur að hlúa að hjartanu í Aft-
ureldingu, ef fl estir foreldrar sem á
annað borð fara með íþrótta krökkun-
um sínum á völlinn, fara á völlinn hjá
“gamla” félaginu sínu, en hafa ekki
hugmynd um hvenær Afturelding er
að spila?
Til að Afturelding nái stöðugri
fótfestu sem alvöru íþróttafélag, þá
þarf stuðningurinn einhversstaðar
að byrja, því ekki að taka saman hönd-
um á því ágæta ári 2006 og styðja við
bakið að félaginu okkar og mæta á
völlinn sem allra oftast?
Sjáumst í stúkunni að Varmá
Áfram Afturelding
Hanna Símonardóttir
Ég held með Aftureldingu !
MOSFELLINGUR