Eiðakveðja - 01.09.1929, Blaðsíða 7

J 0 N EIRIKSSON.
(Brot úr erindi).
Á sjerkermilegu minnismerki, sem gert var Jóni
Eirikssyni, standa letruð Þessi orð: )tísland 't'ók á
.móti honum ungum, Það brosti við honum í bernsku,
Noregur i.mni honum í æsku, Danmörk elskaði ' hann
fullÞroska og til metorða kominn, en Þau samsyrgja
hann látinn. Því er Það okkar að muna drenginn
unga, sem kvaddi ættjörð sina milli bemsku og
æsku og rifja Það upp, hvort hann gleymdi henni
við há metorð og Þrotlaust annriki i fjarlægu
landi*
Jeg gat Þess áður, að Jón hefði irerið farinn
að ryðga i móðurmálinu, Þegar hann kom til Hafnar
frá Þrándheimi, en jafnframt að hann hafi Þá flett
við blaðinu heldur en ekki og litið á Það íslands-
megin. Samtimis tekur hann að skrifast á við landa
sina heima, ýrosa- lærða menn auk skyldfólks og ná-
kominna kunningja. Eru talin merkust, frá sögunnar
sjónarmiði, brjef hans til Finns biskups Jónssonax.
A Þeim má sjá, að meðan hann var sjálfur á háskól-
anum, hafi hann tekið að sjer íiannes biskupsson(er
siðar var biskup), verið leiðtogi hans og önnur
hönd við háskólann, sem eldri og reimdari bróðir.
Hannes mun hafa verið einn hinn fyrsti íslendingur
sem naut sjerstakrar forsjár Jóns Eirikssonar. En
á efri árum mun Magnús Stephensen hafa verið hon-
um kærstur allra 'islenskra námsmanna. Hlaut Magnús
einlæga hylli hans, enda var hann frábær aó gáfum
og atgjörvi. Er enn til brjef frá Jóni til Hannes-
ar, sem Þá var orðinn biskup, Þar sem hann fagnar
yfir Þeirri von sinni, að Magnús muni verða afreks-
maður og fósturjörð sinni til mikilla heilla. Þess-
ara tveggja manna er getið, af Þvi að a.llir kann-
ast við Þá, en ekki vegna Þess, að Jóni hafi sjest;