Eiðakveðja - 01.09.1929, Blaðsíða 15

-9-
|bauð hann að stöðva skyldi, og áðixr en ökumaður
leit við, var Jón Eiríksson fallinn út af brúnni
!ofan i vatnið. Pað orð ljek á, að yfirhöfn hans,
ha.ttur og jafnvel úr hafi legið eftir í vagninum.
Var Þegar við brugðið og læknis leitað, en lífgun-
artilravmir voru árangurslausar. Sagt er samt, að
hann hafi haft rænu til Þess að rjetta lækninum
hÖndina0
Þegar jeg las fyrst um Jón Eiriksson, kom mjer
á óvart, að hann skyldi kveðja heim okkar á Þenn-
an hátt. Jeg gerði. mjer að visu ekki neina grein
Þess, en jeg ætla að gera. Það nú i fám orðoim.
Alla starfsæfi sina hafði hann með granávarlei,k
og fómfúsum hug haldið uppi heill og sa3nd tveggja
rikja.- Hann hafði verið leiðtogi fjölda ungra
manna einkxim íslenskra stúdenta i Kaupnannahöfn.
Hann hafði hlotið að verðleikum heiðursnafnbætur
ýmissa visindaf jelaga og rikisstjómarinnar og Þó
afsalað sjer mörgum.- Hann var Þaulkunnugur i bóka,
heimi Norðurálfunnar. Fyrir honum stóð hann næstum
allur opinn frá fomöld til samtiðar, frá tslandi
til Grikklands.
Og til marks um Það, hvemig hættir hans voru
heima fyrir, er Það sagt, að aldrei hafi hann átt
svo annrikt, að hann gæfi sjer ekki tima til Þess
að sitja un stund á hverju kvöldi hjá tengdamóður
sinni aldraðri, til Þess aö skemta henni með nokk-
urri viðræðu.
]?ó brast að lokum Þrek hins lærða, mikla og góða
manns til Þess að heyja einvigi við örðugleika lif$
ins. Sagan hylur okkur allan aðdraganda. nánar. En
mjer hefir komið til hugar sú spurning, hvort Jón
Eiriksson hefði stigið sin siðustu spor út af Löng\|i.
brú, ef Harboe hefði verið á lifi. Hann hafði leitt
hinn unga svein frá smalaÞúfunni gegnum skóla Þrigg
ja Þjóðlanda til veglegustu embætta á IJorðurlöndum.
En nú va.r Harboe dáinn. Og heilsan og hylli margra
hafði snúið baki við Jóni Eirikssyni. Eins og lif-
ið hef’ði kipt aðsjerhverri hlýrri hönd.